POEMS syndrome is a rare paraneoplastic disorder associated with plasma cell dyscrasia. The acronym stands for coexisting polyneuropathy, organomegaly, endocrinopathy, monoclonal gammopathy and skin changes. Other relevant features of the syndrome are papilledema, sclerotic bone lesions, Castleman's disease, thrombocytosis, weight loss and increased vascular endothelial growth factor levels. The diagnostic criteria for POEMS are as follows: major criteria: polyneuropathy, monoclonal plasma cell dyscrasia; minor criteria: sclerotic bone lesions, Castleman's disease, organomegaly, endocrinopathies, edemas, skin changes, papilledema. To make a diagnosis, 2 major criteria and 1 minor criterion are required. We present a patient with pseudoscleroderma, polyneuropathy, hypothyroidism, monoclonal gammopathy, edemas and weight loss, who was diagnosed with POEMS syndrome as a result of interdisciplinary cooperation. StrESZcZEniE Zespół POEMS jest rzadkim schorzeniem paraneoplastycznym związanym z dyskrazją plazmocytów. Akronim POEMS odzwierciedla współwystępowanie polineuropatii, organomegalii, endokrynopatii, gammapatii monoklonalnej oraz zmian skórnych. Inne istotne cechy tego zespołu to obrzęk tarczy nerwu wzrokowego, ogniska osteosklerotyczne w kościach, choroba Castlemana, trombocytoza, utrata masy ciała oraz podwyższone stężenie czynnika wzrostu śródbłonka naczyniowego. Kryteria diagnostyczne zespołu POEMS dzielą się na duże i małe. Do kryteriów dużych zalicza się polineuropatię monoklonalną i dyskrazję plazmocytów, a do kryteriów małych-sklerotyczne zmiany kości, chorobę Castlemana, organomegalię, endokrynopatie, obrzęki, zmiany skórne oraz obrzęk tarczy nerwu wzrokowego. Do rozpoznania konieczne jest stwierdzenie 2 kryteriów dużych i 1 kryterium małego. Przedstawiamy przypadek pacjentki ze zmianami rzekomotwardzinowymi, polineuropatią, niedoczynnością tarczycy, gammapatią monoklonalną, obrzękami i utratą masy ciała, u której zdiagnozowano zespół POEMS dzięki współpracy interdyscyplinarnej.

Wprowadzenie. Opryszczka narządów płciowych jest jedną z najczę-ściej występujących chorób przenoszonych drogą płciową, a także najczęstszą przyczyną owrzodzeń i nadżerek w obrębie błon śluzowych okolicy genitalnej. Zakażenia wirusem opryszczki (ang. herpes simplex virus -HSV), zwłaszcza HSV-1, przenoszone drogą płciową są coraz bardziej powszechne, jednak brakuje dokładnych i aktualnych danych epidemiologicznych, zwłaszcza dotyczących zakażeń tym wirusem okolic anogenitalnych, w populacji polskiej. Bardzo ważnym problemem są zakażenia HSV w trakcie ciąży w związku z ryzykiem infekcji wewnątrzmacicznej i okołoporodowej, które zagrażają zdrowiu i życiu noworodka. Cel pracy. Uzyskanie informacji dotyczących występowania opryszczki wśród osób w okresie reprodukcyjnym oraz ocena wiedzy na temat zakażenia HSV i przenoszenia tej infekcji, zwłaszcza u kobiet w ciąży. Materiał i metodyka. W badaniu brało udział 200 osób, 133 kobiety oraz 67 mężczyzn, w wieku 18-35 lat zgłaszających się do poradni dermatologicznej w pierwszej połowie 2014 r. z typowymi chorobami skóry. Do badania wykorzystano ankietę zawierającą pytania dotyczące wieku, występowania zmian o charakterze nadżerek i strupów na twarzy i narządach płciowych, rozpoznania zakażenia wirusem opryszczki wargowej oraz genitalnej, informacji przekazywanych przez personel medyczny na temat infekcji wirusem opryszczki, leczenia doustnymi lekami antywirusowymi, niebezpieczeństwa zakażenia opryszczką w trakcie ciąży i ryzyka przeniesienia wirusa HSV na płód i na noworodka. Wyniki. Wśród 200 osób biorących udział w badaniu ok. 27% podało występowanie opryszczki oraz nawracających zmian w postaci pęche-rzyków i strupków na granicy błon śluzowych i skóry, a u 1,5% występowała opryszczka narządów płciowych. Tylko 12% osób było leczonych doustnymi lekami przeciwwirusowymi. Z badanej grupy 68% osób podało, że HSV jest chorobą zakaźną, a 16% twierdziło, że nie jest to choroba infekcyjna. Podobna liczba osób nie wiedziała, czy jest to choroba zakaźna. Tylko połowa osób odpowiedziała, że zakażenie jest niebezpieczne dla kobiet w ciąży i dla noworodków. Wśród badanych osób 86% nigdy nie uzyskało wystarczających informacji od lekarza na temat zakażenia HSV. Wnioski. Uzyskane wyniki potwierdzają brak dostatecznej wiedzy na temat zakażenia HSV i ryzyka zakażenia, zwłaszcza u kobiet w ciąży. Konieczne jest dostarczenie informacji dotyczących tej infekcji pacjentom, przede wszystkim w wieku reprodukcyjnym.aBStract Introduction. Genital herpes is one of the most common sexually transmitted viral diseases and the most common cause of mucous membrane ulcerations in the genital area. The number of sexually transmitted infections caused by herpes virus (HSV), especially by HSV-1, is increasing. In the Polish population, there are no precise and current epidemiological data on herpes virus infections, especially in the anogenital area. A major problem concerns HSV infections in pregnancy, which are connected with the risk of in-utero and perinatal virus transmission. Herpes simplex virus in...

StrESZcZEniEWprowadzenie. Zapalenie opryszczkowate skóry (choroba Duhringa) jest pęcherzową podnaskórkową chorobą autoimmunologiczną. Charakteryzuje się występowaniem swędzących polimorficznych wykwitów skórnych, którym towarzyszy enteropatia glutenozależna, na ogół klinicznie bezobjawowa. Etiopatogeneza schorzenia wiąże się z obecnością przeciwciał przeciwko transglutaminazie tkankowej i naskórkowej. Podstawą rozpoznania jest badanie immunopatologiczne bezpośrednie. Przewlekłe stosowanie sulfonów skutecznie łagodzi objawy skórne. Cel pracy. Przedstawienie 3 przypadków choroby Duhringa oraz zwrócenie uwagi na trudności spotykane przy ocenie obrazu klinicznego, diagnostykę i leczenie, a także monitorowanie bezpieczeństwa terapii. Opis przypadków. Przypadek 1.: 37-letni pacjent. W wywiadzie pierwsze zmiany skórne od roku. Chory dotychczas leczony ogólnie preparatami przeciwhistaminowymi oraz miejscowymi glikokortykosteroidami, jednak bez poprawy. Rozpoznanie dermatitis herpetiformis ustalono na podstawie badania immunopatologicznego. Pacjent był leczony dietą bezglutenową i dapsonem w dawce 100 mg/dobę; uzyskano poprawę. Przypadek 2.: 62-letni pacjent, u którego pierwsze swędzące grudki pojawiły się w październiku 2012 roku. Chory był leczony lekami przeciwhistaminowymi oraz miejscowo glikokortykosteroidami, jednak bez poprawy. W badaniach laboratoryjnych z odchyleń stwierdzono zwiększone stężenie IgE i trójglicerydów. Wyniki badań histopatologicznego i immunologicznego potwierdziły rozpoznanie choroby Duhringa. Pacjenta leczono dietą bezglutenową i dapsonem w dawce 150 mg/dobę i uzyskano poprawę. Przypadek 3.: 58-letni pacjent. Pierwsze zmiany o typowej morfologii pojawiły się około 2 lat temu. Chory był leczony ambulatoryjnie lekami przeciwhistaminowymi oraz miejscowymi glikokortykosteroidami, jednak bez poprawy. W badaniach dodatkowych potwierdzono rozpoznanie dermatitis herpetiformis. Włączenie terapii dietą bezglutenową i dapsonem w dawce 100 mg/dobę spowodowało ustąpienie zmian. Wnioski. Przedstawione przypadki ilustrują trudności diagnostyczne w chorobie Duhringa, rozpoznawanej przez długi czas, pomimo braku poprawy po leczeniu lekami przeciwhistaminowymi i miejscowymi glikokortykosteroidami, jako zmiany wypryskowe. Wielopostaciowość zmian nie zawsze jest widoczna na wszystkich etapach choroby, co może powodować trudności diagnostyczne.

Introduction. Bed bugs belong to the family Cimicidae, which includes two cosmopolitan species: Cimex lectularius and Cimex hemipterus. Bed bugs feed on the blood of humans and animals. As a result of bites, skin changes can manifest as itchy spots, erythematous-edematous lesions, hives and bullae. Aim. To describe two cases: a father and daughter living in the same household, both having skin lesions after bed bug bites that could imitate autoimmune bullous diseases. Case reports. The first case concerns a 57-year-old man on whose trunk and extremities were erythematous-edematous lesions and bullae. The second case concerns the 34-year-old daughter of the first patient, on whose trunk and extremities were linear erythematous-edematous lesions. Both in the first and second case direct and indirect immunofluorescence was negative. Conclusions. Bed bug bites can mimic other skin diseases, including autoimmune bullous diseases. streszczenie Wprowadzenie. Pluskwa domowa należy do rodziny Cimicidae, w której wyróżnia się dwa kosmopolityczne gatunki Cimex lectularius oraz Cimex hemipterus. Pluskwy żywią się krwią ludzką oraz zwierzęcą. Zmiany skórne powstałe w wyniku pogryzień mogą mieć postać swędzących plam, ognisk rumieniowo-obrzękowych, bąbli pokrzywkowych oraz pęcherzy. Cel pracy. Opis dwóch przypadków -ojca i córki, mieszkających razem, których zmiany skórne po pogryzieniu przez pluskwy domowe imitowały autoimmunologiczne choroby pęcherzowe. Opis przypadków. Pierwszy przypadek dotyczy 57-letniego mężczy-zny, u którego na skórze tułowia i kończyn pojawiły się zmiany rumieniowo-obrzękowe oraz pęcherze, natomiast drugi przypadek 34-letniej córki pacjenta, u której na skórze tułowia i kończyn były obecne linijne zmiany rumieniowo-obrzękowe i pęcherzyki. Zarówno w pierwszym, jak i drugim przypadku wyniki badania immunopatologicznego bezpośredniego i pośredniego były ujemne. Wnioski. Pogryzienia przez pluskwę domową mogą imitować inne choroby skóry, w tym autoimmunologiczne choroby pęcherzowe.bed bug bites mimicking bullous pemphigoid: a report of two cases Ugryzienia przez pluskwy domowe imitujące pemfigoid pęcherzowy -opis dwóch przypadków

StreSzczenieOpryszczka narządów płciowych jest jedną z najczęstszych wirusowych chorób przenoszonych drogą płciową, a także najczęstszą przyczyną owrzodzeń i nadżerek w obrębie błon śluzowych okolicy genitalnej. Według danych epidemiologicznych w krajach rozwijających się wzrasta liczba zakażeń przenoszonych drogą płciową, a zakażenia herpes simplex virus 1 (HSV-1) w okolicy genitalnej są coraz bardziej powszechne. W Polsce brakuje aktualnych danych epidemiologicznych dotyczących tych zakażeń. Zarażenie opryszczką genitalną jest niebezpieczne u kobiet w ciąży, które mogą przenosić infekcje na noworodki. Istnieje duże ryzyko przeniesienia zakażenia na ciężarne przez partnerów seropozytywnych. Bardzo ważne są wczesna diagnostyka oraz leczenie. Skuteczną metodą zapobiegania i leczenia jest stosowanie acyklowiru, którego bezpieczeństwo w ciąży zostało potwierdzone w licznych badaniach. W pracy przedstawiono opis przebiegu zakażenia, leczenia i profilaktyki, zwłaszcza u kobiet w ciąży i noworodków. AbStrActGenital herpes is one of the most common sexually transmitted viral diseases and the most common cause of mucosal erosions and ulcerations in the genital area. According to epidemiological data, the infection caused by genital herpes virus is common in developing countries. The number of sexually transmitted infections is increasing, and infections caused by herpes simplex virus 1 (HSV-1) in the genital area are becoming more common. In Poland there are no current epidemiological data on these infections. Genital herpes infection is dangerous for pregnant women, who can transmit it to infants. There is a significant risk of primary infection in pregnant women, transmitted by their seropositive partners. The early diagnosis and treatment are of utmost importance. The effective method of prevention and treatment is aciclovir, which in numerous studies was proven to be safe in pregnancy. In the article, the course of infection, treatment and prevention, especially in pregnant women and newborns, are discussed.