Single photon emission computed tomography (SPECT) imaging with (123)I-FP-CIT is of great value in differentiating patients suffering from Parkinson's disease (PD) from those suffering from essential tremor (ET). Moreover, SPECT with (123)I-IBZM can differentiate PD from Parkinson's "plus" syndromes. Diagnosis is still mainly based on experienced observers' visual assessment of the resulting images while many quantitative methods have been developed in order to assist diagnosis since the early days of neuroimaging. The aim of this work is to attempt to categorize, briefly present and comment on a number of semi-quantification methods used in nuclear medicine neuroimaging. Various arithmetic indices have been introduced with region of interest (ROI) manual drawing methods giving their place to automated procedures, while advancing computer technology has allowed automated image registration, fusion and segmentation to bring quantification closer to the final diagnosis based on the whole of the patient's examinations results, clinical condition and response to therapy. The search for absolute quantification has passed through neuroreceptor quantification models, which are invasive methods that involve tracer kinetic modelling and arterial blood sampling, a practice that is not commonly used in a clinical environment. On the other hand, semi-quantification methods relying on computers and dedicated software try to elicit numerical information out of SPECT images. The application of semi-quantification methods aims at separating the different patient categories solving the main problem of finding the uptake in the structures of interest. The semi-quantification methods which were studied fall roughly into three categories, which are described as classic methods, advanced automated methods and pixel-based statistical analysis methods. All these methods can be further divided into various subcategories. The plethora of the existing semi-quantitative methods reinforces the feeling that visual assessment is still the base of image interpretation and that the unambiguous numerical results that will allow the absolute differentiation between the known diseases have not been standardized yet. Switching to a commonly agreed-ideally PC-based-automated software that may take raw or mildly processed data (checked for consistency and maybe corrected for attenuation and/or scatter and septal penetration) as input, work with basic operator's inference and produce validated numerical results that will support the diagnosis is in our view the aim towards which efforts should be directed. After all, semi-quantification can improve sensitivity, strengthen diagnosis, aid patient's follow-up and assess the response to therapy. Objective diagnosis, altered diagnosis in marginal cases and a common approach to multicentre trials are other benefits and future applications of semi-quantification.

All used radiopharmaceuticals had the same therapeutic effect. Pretherapy low titers of IL-6 levels seems to have a favorable prognostic value for the therapeutic outcome, while IL-2 and TNF-a alterations pre- and post-therapy can only serve as markers of a better RPT response.

No abstract

Σύμφωνα με ανακοινώσεις σε έγκυρα διεθνή περιοδικά, ένας στους τέσσερις ασθενείς έχει λανθασμένα διαγνωστεί ότι πάσχει από τη νόσο του Parkinson, με τη διάγνωση να αλλάζει αργότερα σε ιδιοπαθή τρόμο. Η πυρηνική ιατρική, εφαρμόζοντας την τεχνική SPECT και χρησιμοποιώντας ραδιοφάρμακα, συνήθως επισημασμένα με Ι-123, συμβάλλει αποφασιστικά στην ορθή διάγνωση βασιζόμενη, όχι απλά στην οπτική αξιολόγηση των εικόνων της σπινθηρογραφικής μελέτης, αλλά και στην ποσοτικοποίηση των αποτελεσμάτων μέσω της εφαρμογής πληθώρας μεθόδων ποσοτικοποίησης. Βασικός σκοπός της διατριβής αυτής είναι η επιστημονική τεκμηρίωση των βέλτιστων μεθόδων ποσοτικοποίησης και η ανίχνευση της δυνατότητας αναγωγής της υπολογισμένης πρόσληψης του ραδιοφαρμάκου στα ραβδωτά σώματα σε πραγματικό λόγο συγκέντρωσης του ραδιοφαρμάκου προς το υπόστρωμα. Αυτά επιτυγχάνονται μέσω της εφαρμογής και αξιολόγησης τεσσάρων μεθόδων ποσοτικοποίησης, αρχικά σε δεδομένα μελετών, που προσομοιάζουν τις μελέτες του ανθρώπινου ντοπαμινεργικού νευροδιαβιβαστικού συστήματος, ενός ομοιώματος κεφαλής – ραβδωτών σωμάτων και, σε δεύτερο χρόνο, με την εκμετάλλευση της αποκτηθείσας εμπειρίας στην εφαρμογή των βέλτιστων μεθόδων ποσοτικοποίησης, όπως αυτές αναδείχθηκαν, σε μελέτες ασθενών, πασχόντων από τη νόσο του Parkinson ή μη, που εξετάστηκαν στο Γ’ Εργαστήριο Πυρηνικής Ιατρικής του Α.Π.Θ. στο Γ.Ν.Θ. «Παπαγεωργίου» τα τελευταία 4 έτη, έχοντας παραπεμφθεί για επιβεβαίωση ή αποκλεισμό παρκινσονισμού. Οι μέθοδοι ποσοτικοποίησης που αξιολογήθηκαν ήταν, η μέθοδος που απαιτεί τη χειροκίνητη χάραξη περιοχών ενδιαφέροντος από εξειδικευμένο διαγνώστη και, οι τρεις μέθοδοι ποσοτικοποίησης του πακέτου λογισμικού QuantiSPECT, ήτοι, οι μέθοδοι “two box”, “three box” και “crescent”. Η οπτική αξιολόγηση και η “manual” μέθοδος ποσοτικοποίησης αποδείχτηκαν οι βέλτιστες μέθοδοι, μεταξύ αυτών που μελετήθηκαν, ακολουθούμενες από τις ημιαυτοματοποιημένες μεθόδους “two box” και “crescent”. Από τα αποτελέσματα των μελετών 27 ασθενών που αξιολογήθηκαν ως μη πάσχοντες από τη νόσο του Parkinson ή άλλη εξωπυραμιδική συνδρομή δημιουργήθηκε βάση φυσιολογικών δεδομένων, σύμφωνα με τις διεθνείς συστάσεις και τις σύγχρονες τάσεις, για τη συγκεκριμένη γ-camera και το λογισμικό του εργαστηρίου. Με τα αποτελέσματα των ποσοτικών μετρήσεων για τους παραπάνω ασθενείς και για άλλους 61 ασθενείς οι οποίοι βρέθηκαν να πάσχουν από τη νόσο του Parkinson ή άλλη εξωπυραμιδική συνδρομή δημιουργήθηκε βάση δεδομένων ασθενών. Για 15, τυχαία επιλεγμένους ασθενείς, συγκρίθηκαν τα αποτελέσματα της οπτικής αξιολόγησης και τριών μεθόδων ποσοτικοποίησης με την τελική διάγνωση, όπως αυτή δόθηκε από τον θεράποντα ιατρό νευρολόγο, και προσδιορίστηκε η ευαισθησία και η ειδικότητα κάθε μεθόδου. Η δημιουργία βάσης φυσιολογικών δεδομένων σε κάθε εργαστήριο πλεονεκτεί της σύνδεσης του εργαστηρίου με μια πολυκεντρική βάση δεδομένων λόγω του ότι το εργαστήριο μπορεί να εκμεταλλευτεί την αποκτηθείσα εμπειρία για να βελτιώσει το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών και βέβαια, σε περίπτωση αλλαγής εξοπλισμού, να επαναλάβει τη διαδικασία για τα νέα συστήματα. Μελλοντική δουλειά αποτελεί η επέκταση της βάσης δεδομένων και ο διαχωρισμός των περιστατικών της βάσης φυσιολογικών δεδομένων σε ηλικιακές ομάδες και φύλα.