Στο άρθρο επανεκδίδεται η επιγραφή της Πιστίρου (βλ. BCH 118 [1994], σ. 1-15). Το κριτικό υπόμνημα, σαν εισαγωγή στις έξι μελέτες που ακολουθούν, παρουσιάζει τα προβλήματα ερμηνείας του κειμένου.

Το αρχαίο κέντρο Πίστιρος, όπου διενεργούνται ανασκαφές από το 1988, ιδρύθηκε τον 5ο αιώνα π.Χ. στην κοιλάδα του Έβρου. Στην παρούσα μελέτη εξετάζονται τα επιγραφικά μνημεία του χώρου και προτείνονται ορισμένες αλλαγές και διασαφηνίσεις στο κείμενο της επιγραφής του Βετρέν, που δημοσιεύτηκε στο BCH 118 (1994) από τον αείμνηστο καθ. V. Velkov και από τη συγγραφέα. Η ανάλυση των επιγραφικών μνημείων (τέσσερις επιγραφές σε λίθο και πάνω από 140 χαράγματα σε όστρακα) αποδεικνύει ότι στον 5ο-4ο αιώνα π.Χ. εκπρόσωποι διαφόρων ελληνικών πόλεων διέμεναν εκεί, στους Θράκες, ως έμποροι. Οι κάτοικοι της Πιστίρου απέδιδαν λατρεία σε διάφορους θεούς και ήρωες (τον Απόλλωνα, την Κόρη-Περσεφόνη, τη Δήμητρα, το Δία, την Ήρα, τη Μητέρα των Θεών, τον Ηρακλή, τον Μάρωνα) και κυρίως στον ανώτατο θεό των Θρακών, το Διόνυσο (που μνημονεύεται στην επιγραφή του Βετρέν). Είχαν στενούς δεσμούς με το μαντείο του Διονύσου στη Ροδόπη και εξαρτώνταν από τους Θράκες βασιλείς. Αν κρίνουμε από τα επιγραφικά, τα ανθρωπωνυμι- κά και τα αρχαιολογικά δεδομένα, ο ποικίλης προέλευσης πληθυσμός της Πιστίρου ήταν μορφωμένος και χρησιμοποιούσε την ελληνική γλώσσα, τόσο στα επίσημα έγγραφα όσο και στην καθημερινή του ζωή.

'Communality' (p. 26) is particularly effective in drawing a critical distinction between the place of the individual in the ancient Greek polis and in the modern nation state. The second half of the book relies on the Orphic myth of the dismemberment of Dionysus as a key to understanding the meaning of initiation into the Dionysiac mysteries. In his μrst reference to that myth (p. 73) S. notes that there is controversy over whether it was well known before the third century b.c., but as the book progresses the myth's antiquity becomes a fact. His discussion of the conscious parallels between that myth and the dismemberment of Pentheus in Euripides' Bacchae is effective, but the uninitiated reader is given little chance to consider another view. This is a signiμcant •aw in the book. S. presents controversial views and often notes that there are alternatives, but he does not supply the reader with guidance or sources to pursue them. Likewise, the reader is required to take on faith his interpretation of scenes on several vases (e.g. pp. 82-3, 100-1) where neither illustrations nor clear references to them are included. In fact, only seven illustrations are included in the text, even though twice as many appear in other titles in the same series. The editor writes that 'the series is intended to interest the general reader as well as being geared to the needs of students in a wide range of μelds' (p. xi). While the general reader and the bright student may well come away from the book inspired by the ideas, few would know where to turn to get more balanced views of individual subjects. The section 'Further Reading' at the end of the book is simply an alphabetical list of 26 works with a sentence summarising each. A list of 'Works Cited' includes six titles. All the other books thus far published in the same series have much more extensive bibliographies and include several pages of guided further reading. This book would be much more valuable had these sections been substantially expanded. None the less, for anyone seriously interested in Dionysus and matters Dionysiac, this book is essential reading.

Στη θέση Asardere, κοντά στο χωρίο Vetren της περιοχής του Plovdiv, βρέθηκε μια στήλη από γρανίτη με ελληνική επιγραφή 46 στίχων. Το κείμενο αποκαλύπτει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του ελληνικού, μεσογείου εμπορείου της Πιστίρου σε έδαφος μη ελληνικό. Πρόκειται για ένα επίσημο έγγραφο που έχει συνταχθεί από τη γραμματεία ενός βασιλιά της Θράκης, διαδόχου του Κοτυος Α'. Η επιγραφή αποτελεί την πρώτη — και μέχρι σήμερα μοναδική — γνωστή μαρτυρία που προέρχεται από τη βασιλική αυλή της Θράκης. Ρίχνει νέο φως στην εσωτερική οργάνωση του εμπορίου, στο οδικό δίκτυο και στις σχέσεις μεταξύ του ηγεμόνα και των εμπορείων που βρίσκονταν στην επικράτεια του.