Background and aims: Chronic spontaneous urticaria (CSU) and diabetes mellitus type 1 (T1DM) may compromise the quality of life (QoL). We decided to compare the QoL of T1DM patients to those suffering from CSU. Materials and methods: Sixty-six patients with well-controlled T1DM (male 52%) in the mean age of (SD) 36.3 (11.09) years and 51 patients with CSU (male 33%) in the mean age of (SD) 35.8 (8.53) years were enrolled in this observational study. All the participants completed a Short-Form 36 (SF-36) QoL. Results: The QoL related to social functioning was significantly worse among CSU patients. There were differences related to gender found in the group of patients with T1DM—where men tended to declare a better quality of life than women (p = 0.015)—especially in the area of energy/fatigue and pain. It appeared that due to physical and emotional problems occurring in married patients, the QoL is lower in T1DM group in comparison to the CSU one. Conclusions: The patients with CSU presented significantly worse social functioning compared to the ones with T1DM. This fact proves the QoL impairment level is not always related to the level of health danger. The differences in the QoL related to gender and marital status found among T1DM patients point to the necessity for further exploration in a larger group of patients. Due to the fact that optimal disease management should ensure patient’s good emotional well-being, there is a need for additional psychological and social care for patients from those two groups.

No abstract

No abstract

Streszczenie: Zespół przerostu bakteryjnego jelita cienkiego (SIBO) jest heterogennym zespołem charakteryzującym się wzrostem liczby i/lub obecnością nietypowych bakterii w jelicie cienkim. Na złożoną etiologię SIBO składają się zaburzenia ochronnych mechanizmów przeciwbakteryjnych jak zmniejszona kwaśność soku żołądkowego, zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki, zespoły niedoboru odporności oraz nieprawidłowości anatomiczne jak niedrożność jelita cienkiego, uchyłki, przetoki, chirurgiczna ślepa pętla, wcześniejsze resekcje krętniczo-kątnicze oraz zaburzenia ruchliwości. Objawy kliniczne SIBO mogą być niespecyficzne. Najczęściej występuje niestraw ność, biegunka, wzdęcia, dyskomfort w jamie brzusznej. Czasem SIBO może powodować zaburzenia wchłaniania, poważne nie dożywienie i zespoły niedoborów. Złotym standardem w diagnozowaniu SIBO jest nadal badanie mikrobiologiczne aspiratów jelita czczego. Do diagnostyki SIBO najczęściej stosuje się nieinwazyjne wodorowe testy oddechowe. Terapia SIBO musi być złożona i powinna obejmować leczenie choroby podstawowej, wsparcie żywieniowe i cykliczne stosowanie antybiotyków selektywnych dla przewodu pokarmowego. Rokowanie jest zwykle poważne, determinowane głównie przez chorobę podstawową, która doprowadziła do SIBO.