No abstract

ABSTRACT. Wegener's granulomatosis (WG) is an uncommon autoimmune disorder, which mainly involves the blood vessels, kidneys and respiratory tract. We report an interesting case of WG with unusual multiorgan involvement in a young male who presented with a short history of right-sided otalgia, nasal obstruction and a right parotid mass. His initial CT and MRI scans showed a large parotid mass with features suggestive of malignancy with bilateral cavitating pulmonary nodules suggesting metastatic disease. The imaging-based differential diagnosis was squamous cell carcinoma or adenoid cystic carcinoma. The microscopic findings on ultrasound-guided biopsy of the parotid mass were, surprisingly, those of acute necrotising granulomatous inflammation with some features suggestive of a vasculitic process. A multidisciplinary team discussion and further investigation resulted in the additional findings of haematuria, raised erythrocyte sedimentation rate and positive serum cytoplasmic antineutrophil cytoplasmic antibody test, which led to the diagnosis of WG. Subsequently, the patient developed acute urinary retention owing to gross prostatic enlargement related to further disease involvement, which was confirmed with a positive biopsy. Fluorine-18-fluorodeoxyglucose (18F-FDG) positron emission tomography (PET)/CT scan showed disease distribution at the right maxillary sinus/nasal cavity, right parotid, mediastinum, lungs and prostate. To our knowledge, this is the first reported 18F-FDG PET/CT case with multiorgan involvement in a single WG patient. The patient has improved both clinically and on imaging after appropriate treatment with immunosuppressive therapy and steroids. Although 18F-FDG PET/CT imaging did not actually alter the management of this patient, it can help to establish the disease distribution and guide the biopsy.

PET scanning improves staging and prevents unnecessary surgery in patients with M1 disease. It represents a good adjunct to computed tomography scanning and endoscopic ultrasound in the staging of oesophageal adenocarcinoma. The detection of asymptomatic coexisting synchronous cancers is an added benefit provided by PET scanning over similar diagnostic modalities.

Abstract:The aim of our study was to determine the chromosomal fragility of thyroid cancer patients in vitro. The cytogenetic methodology used in our study, was the SCEs (sister chromatid exchanges technique). FPG (fluorescence plus giemsa) method, was used in order to dye chromosomes. PRI (proliferation rate index), MI (mitotic index), AGT (average generation time) and PDT (population doubling time) were also counted. CPT-11 (Irinotecan), an original alkyliotic agent, was used in our experiments as a positive control. Samples from 19 thyroid cancer patients and 13 healthy donors were controlled. The levels of SCEs were analyzed as a quantitative index of genotoxicity and the PRI and the MI were estimated as qualitative indices of cytostaticity and cytotoxicity, respectively. After CPT-11 addition in human lymphocytes cultures, the chromosomes of the cancer patients had a significant increase of the mean SCEs frequency. PRI and MI of treated with CPT-11 and untreated lymphocytes of thyroid cancer patients were significantly lower than those of healthy donors. The results suggested that peripheral lymphocyte chromosomes of cancer patients are highly fragile and the alkyliotic agents increase their genetic instability. It appears that the increased SCE levels in peripheral blood lymphocyte chromosomes of thyroid cancer patients often result in chromosomal brittleness.

Το depreotide είναι ένα μικρό συνθετικό δεκαπεπτίδιο ανάλογο της σωματοστατίνης, επισημασμένο με 99m-Τεχνήτιο (Tc-99m), το οποίο έχει την ικανότητα να δεσμεύεται επιλεκτικά στους υποτύπους 2,3 και 5 των υποδοχέων της σωματοστατίνης οι οποίοι υπερεκφράζονται στα κακοήθη νεοπλάσματα συμπεριλαμβανομένου του μικροκυτταρικού, αλλά και μη μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονος. Σκοπός της παρούσης διατριβής είναι η διαγνωστική αξιολόγηση του Τc-99m-depreotide σε ασθενείς με καρκίνο πνευμόνων α) προεγχειρητικά για διάγνωση και σταδιοποίηση β) μετεγχειρητικά ή μεταθεραπευτικά για τυχόν υποτροπή της νόσου. Mελετήθηκαν 123 ασθενείς 101 άντρες και 22 γυναίκες, με ηλικίες μεταξύ 38 και 90 ετών (με μέσο όρο ηλικίας τα 63,2έτη) οι οποίοι ταξινομήθηκαν σε 2 ομάδες. Η 1η ομάδα αφορά 79 ασθενείς που ελέγχθηκαν προεγχειρητικά για διάγνωση και σταδιοποίηση της νόσου. Η 2η ομάδα αφορά 44 ασθενείς με διαγνωσμένο πρωτοπαθές καρκίνωμα του πνεύμονα οι οποίοι μετεγχειρητικά ή μεταθεραπευτικά (ΧΜΘ, ΑΚΘ ) ελέγχθηκαν για υποτροπή της νόσου. Στους ασθενείς και των 2 ομάδων έγινε αρχικά ολόσωμο σπινθηρογράφημα και ακολούθως τομογραφικές λήψεις θώρακος με Τc-99m depreotide στις 2 ώρες μετά την χορήγηση του ραδιοφαρμάκου. Από τους 79 ασθενείς της 1ης ομάδας, 57 είχαν ιστολογικά ευρήματα συμβατά με κακοήθεια (72,2%) και 22 (27,8%) ανέδειξαν καλοήθεις πνευμονικές αλλοιώσεις. Η σπινθηρογράφηση με 99mTc-depreotide σωστά απεικόνισε ως θετικούς τους 55/57( 96,5%) ασθενείς με κακοήθεια και ως αρνητικούς τους 16/22 (72,7%). Η θετική προγνωστική αξία, η αρνητική προγνωστική αξία και η συνολική διαγνωστική ακρίβεια στον ορθό προσδιορισμό των πνευμονικών βλαβών ως κακοήθεις ή καλοήθεις σε αυτή τη μελέτη με το 99mTc depreotide ήταν 90,1%, 88,9% και 89,9% αντίστοιχα. Η παθολογοανατομική διερεύνηση των 48 ασθενών με πρωτοπαθή καρκίνο του πνεύμονος μετά από μεσοθωρασκόπηση ή θωρακοτομή, ανέδειξε μεταστάσεις σε μεσοθωρακικούς λεμφαδένες σε 23 ασθενείς ενώ 25 ήταν ελεύθεροι νόσου. Η σταδιοποίηση της νόσου με 99mTc-Depreotide σωστά απεικόνισε ως θετικούς 21/23 ασθενείς (91,3%) με μετάσταση στους λεμφαδένες της πύλης και του μεσοθωρακίου και αποκάλυψε επίσης μη αναμενόμενες απομακρυσμένες μεταστάσεις σε έξι ασθενείς (12,5%) (4 ασθενείς με οστικές και 2 με εγκεφαλικές μεταστάσεις). Σύμφωνα με τα αποτελέσματα μας η διαγνωστική ακρίβεια στην σταδιοποίηση του καρκίνου του πνεύμονα είναι 66,7% για την αξονική τομογραφία και 91,6% για το σπινθηρογράφημα με σημαντική στατιστικά υπεροχή για το 99mTc- depreotide (P<0,05). Από τους 44 ασθενείς της 2ης ομάδας της μελέτη μας 26 (50,1%) είχαν υποτροπή και 18 (40,9%) ήταν ελεύθεροι νόσου. Η σπινθηρογράφηση με 99mTc-depreotide σωστά απεικόνισε ως θετικούς 26/26 (100%) ασθενείς και ως αρνητικούς 15/18 (83,3%). Η θετική προγνωστική αξία, η αρνητική προγνωστική αξία και ακρίβεια του 99mTc-depreotide στη διάγνωση της υποτροπής του καρκίνου του πνεύμονα ήταν 89,6%, 100% και 93,2%, αντίστοιχα. Συμπερασματικά το 99mTc-depreotide φαίνεται να συμβάλλει στην απεικονιστική διερεύνηση του καρκίνου του πνεύμονα με διάκριση των κακοήθων από τις καλοήθεις αλλοιώσεις, προθεραπευτικά στην πρώιμη ανίχνευση ενδο και έξω θωρακικών μεταστάσεων καθώς και στην υποτροπή της νόσου μετά την αρχική θεραπεία με υψηλή διαγνωστική ακρίβεια.