We use near-infrared photometry and astrometry from the VISTA Variables in the Via Lactea (VVV) survey to analyse microlensing events containing annual microlensing parallax information. These events are located in highly extincted and low-latitude regions of the Galactic bulge typically off-limits to optical microlensing surveys. We fit a catalog of 1959 events previously found in the VVV and extract 21 microlensing parallax candidates. The fitting is done using nested sampling to automatically characterise the multi-modal and degenerate posterior distributions of the annual microlensing parallax signal. We compute the probability density in lens mass-distance using the source proper motion and a Galactic model of disc and bulge deflectors. By comparing the expected flux from a main sequence lens to the baseline magnitude and blending parameter, we identify 4 candidates which have probability >50  per cent that the lens is dark. The strongest candidate corresponds to a nearby (≈0.78 kpc), medium-mass ($1.46^{+1.13}_{-0.71} \ M_{\odot }$) dark remnant as lens. In the next strongest, the lens is located at heliocentric distance ≈5.3 kpc. It is a dark remnant with a mass of $1.63^{+1.15}_{-0.70} \ M_{\odot }$. Both of those candidates are most likely neutron stars, though possibly high-mass white dwarfs. The last two events may also be caused by dark remnants, though we are unable to rule out other possibilities because of limitations in the data.

Massive galactic lenses with large Einstein Radii should cause a measurable astrometric microlensing effect, that is, a light centroid shift due to the motion of the two images. Such a shift in the position of a background star due to microlensing was not included in the Gaia astrometric model, and therefore significant deviation should cause Gaia’s astrometric parameters to be determined incorrectly. Here we study one of the photometric microlensing events reported in the Gaia Data Release 3, GaiaDR3-ULENS-001, for which a poor goodness of Gaia fit and erroneous parallax could indicate the presence of an astrometric microlensing signal. Based on the photometric microlensing model, we simulated Gaia astrometric time series with the astrometric microlensing effect added. We find that including microlensing with an angular Einstein radius of θE = 2.60−0.24+0.21 mas (2.47−0.24+0.28 mas) assuming a positive (negative) impact parameter, u0, reproduces the astrometric quantities reported by Gaia well. We estimate the mass of the lens to be 1.00−0.18+0.23 M⊙ (0.70−0.13+0.17  M⊙) and its distance 0.90−0.11+0.14 kpc (0.69−0.09+0.13 kpc), proposing the lens could be a nearby isolated white dwarf.

Celem artykułu jest ukazanie formuł aktów strzelistych z perspektywy historycznej, teologicznej i językowej, aby nakreślić pełny obraz wyżej wymienionych tekstów religijnych. Omawiane zjawisko, którego początki sięgają pierwszych wieków chrześcijaństwa, jest szeroko reprezentowane w tradycji włoskiej, zarówno w wiekach minionych, jak i obecnie. Akty strzeliste pochodzące z podręczników modlitewnych z XVII–XIX w., a także teksty modlitw drukowane na świętych obrazach zostały poddane wielowymiarowej analizie, ukierunkowanej na specyfikę językową, funkcjonalną i tekstową modlitw. Przeprowadzone badanie umożliwiło osadzenie aktu strzelistego w ramach tekstu modlitewnego, eksponując przede wszystkim jego bogactwo ekspresywne. Analiza materiału językowego dowodzi stabilności formy aktu strzelistego na przestrzeni wieków. Wszystkie modlitwy będące przedmiotem badania odznaczają się zindywidualizowanym charakterem, wynikającym m.in. z ekspresywności formuł modlitewnych, przejawiającej się zastosowaniem terminów zwyczajowo kojarzonych z wyznaniami miłosnymi.

No abstract