Wstęp Beztlenowa laseczka Clostridioides jest bakterią powszechnie występującą w organizmach zwierzęcych, ludzkich i środowisku, stanowiącą przyczynę zakaźnej biegunki szpitalnej, która odpowiada za 15–25% wszystkich biegunek poantybiotykowych. Aktualnie zakażenie Clostridioides difficile stanowi jeden z najważniejszych problemów epidemiologicznych, a częstość jego występowania związana jest z niekontrolowanym stosowaniem antybiotyków oraz pobytem pacjenta w szpitalu czy ośrodku opieki długoterminowej. Źródłem przenoszenia infekcji są najczęściej nosiciele i osoby chore. Właściwości drobnoustroju sprawiają, że odpowiada on w dużym stopniu za obserwowany w ostatnich latach wzrost zapadalności i cięższy przebieg zakażeń C. difficile. Cel Celem badań jest określenie poziomu wiedzy pielęgniarek na temat zakażenia C. difficile. Materiał i metody Badanie przeprowadzono w 2019 r. wśród 104 pielęgniarek pracujących w oddziałach jednego ze szpitali w regionie podkarpackim. Zostało zrealizowane metodą sondażu diagnostycznego, techniką ankietowania z wykorzystaniem autorskiego kwestionariusza ankiety zawierającej 30 pytań jednokrotnego wyboru. W badaniu dominowały kobiety, osoby pracujące w oddziałach zachowawczych, w wieku 41–50 lat, ze stażem pracy powyżej 31 lat, mieszkające w mieście, z wykształceniem średnim, które nie miały kontaktu w rodzinie z osobą zakażoną C. difficile, jednak miały kontakt z osobą zakażoną w środowisku zawodowym. Wyniki Badania potwierdziły, że wiedza respondentów na temat C. difficile była na poziomie przeciętnym i dostatecznym, niezależnie od płci, wieku, miejsca pracy, stażu pracy, miejsca zamieszkania, kontaktu badanych z osobą zakażoną C. difficile lub jego braku. Samoocena wiedzy personelu pielęgniarskiego nie korelowała z jej faktycznym poziomem. Personel pielęgniarski wykazywał się poziomem wiedzy, który tylko w niektórych zakresach był zależny od cech opisujących badaną populację. Wnioski Stwierdzony poziom wiedzy badanych na temat zakażeń C. difficile potwierdza, że konieczna jest ciągła edukacja personelu pielęgniarskiego, aby możliwe było skuteczne leczenie i zapobieganie zakażeniom tym drobnoustrojem w praktyce klinicznej.