Wstęp. Kodeks etyki pielęgniarskiej stanowi moralny drogowskaz postępowania zawodowego. Przedstawia on działania i postawy jakie powinny prezentować pielęgniarki wobec pacjenta, współpracowników oraz praktyki zawodowej. Normy zawarte w kodeksie etyki zawodowej służą pomocą w rozwiązywaniu dylematów moralnych pojawiających się w czasie wykonywania codziennej pracy zawodowej. Do dylematów etycznych należy m.in. zjawisko uporczywej terapii. Termin ten oznacza stosowanie procedur i zabiegów medycznych nieproporcjonalnych do zamierzonych celów terapii. Cel. Celem badań było poznanie opinii pielęgniarek na temat wpływu etyki na podejmowane decyzje w sytuacji stosowania uporczywej terapii. Materiały i metody. Badaniem objęto grupę 100 pielęgniarek aktywnych zawodowo. Grupą respondentów byli studenci II stopnia na kierunku pielęgniarstwo. Wiek respondentów mieścił się w przedziale 25 do 56 lat. Metodą wykorzystaną w pracy był sondaż diagnostyczny. Narzędziem badawczym był kwestionariusz ankiety konstrukcji własnej, składający się z 22 pytań zamkniętych. Wyniki. Respondenci potwierdzili występowanie zjawiska uporczywej terapii stosowanej wobec pacjentów. Wdrożenie do praktyki zasad Kodeksu etyki pielęgniarskiej w omawianym aspekcie napotyka na szereg trudności. Znajomość kodeksu etyki zawodowej pielęgniarki oceniły na bardzo dobrym poziomie. Większość, czyli 90% respondentów spotkała się ze zjawiskiem uporczywej terapii. Grupa ¾ badanych wskazuje poprawnie definicję pojęcia uporczywa terapia. Wnioski. Najnowsze osiągnięcia medyczne pozwalają na długotrwałe, sztuczne podtrzymywanie życia tylko nie zawsze jest to zgodne z naukami etyki. Pielęgniarki w swojej pracy napotykają sytuacje gdzie następuje przekroczenie granicy terapii przynoszącej pozytywny efekt terapeutyczny, a działaniami zmierzającymi w kierunku uporczywej terapii. Do czynników wiodących do podejmowania decyzji o prowadzeniu terapii daremnej przez personel medyczny była presja ze strony rodziny pacjenta.

No abstract

Introduction. Parkinson's disease is considered to be one of degenerative disorders of the central nervous system. It is classified as an incurable, progressive disease leading to significant deficits in self-care. It is regarded, just after Alzheimer's disease, as a disease of the elderly, which relates to the central nervous system (CNS). The mechanisms being the basis of this disease have not been completely understood. Case Report. The case study refers to a 72-year-old woman diagnosed with Parkinson's disease and comorbid dizziness. This work has presented nursing diagnosis and the nursing process. There have been defined patient's problems, the purpose of the care and its implementation by planning activities. There has been also made an assessment, which is a comparison of the results of the care obtained with the objectives assumed. This work is a description of the case of a theoretical patient. Discussion. One of the most important persons taking care of a patient with PD is the nurse. In the proces of hospital treatment hospital nurse becomes the closest person to the patient. Therefore, she is required to maintain a professional therapeutic contact with the patient. The role of the nurse is primarily to motivate the patient to take actions which will lead to a slowdown in the progress of the disease (ie. encouragement to participate in activities with a therapist, to talk to a psychologist, exercise with a physiotherapist). The patient described has a problem with low self-esteem and a critical attitude towards herself. It is difficult for her to establish contacts and maintain relationship with another person. Such signals should be noticed by the nurse. The nurse is required to respond adequately to the aforementioned symptoms. Conclusions. Parkinson's disease is defined as a primary degenerative process of the extrapyramidal system. In its course it is characterised by a slow and degenerative process. The patient described by us is fully aware of her state of health as well as of the nature of the disease. This involves a significant decrease of mood, apathy and fear. She cannot accept her condition and the developing deficit of self-care resulting from the progress of the disease. In the case of our patient after discharge from hospital there was recommended further therapy with a psychologist and participation in classes conducted by an occupational therapist and a physiotherapist.

Pielęgniarstwo jako zawód zaufania publicznego w opinii pacjentów Nursing as a profession of public trust in the opinion of patients Streszczenie Wstęp. Pielęgniarstwo w ujęciu teoretycznym jest profesją o wyjątkowym charakterze oraz misją związaną z opieką nad pacjentem. W ujęciu praktycznym stanowi bardzo odpowiedzialną, stresującą i ciężką pracę. W ostatnich latach pielęgniarstwo przeszło liczne reformy, które wpłynęły na obecną autonomię zawodu. Obecnie stanowi integralną część systemu opieki zdrowotnej w Polsce. Cel. Celem pracy jest zbadanie opinii pacjentów na temat pielęgniarstwa jako zawodu zaufania publicznego na podstawie ich oceny pielęgniarek/pielęgniarzy jako osób godnych zaufania oraz ustalenie wpływ czynników socjodemograficznych na te opinie. Materiał i metody. Badania przeprowadzono w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Toruniu oraz Podstawowej Opiece Zdrowotnej w Toruniu. W badaniach dobrowolnie uczestniczyło 107 dorosłych pacjentów. Badania przeprowadzono metodą szacowania i metodą sondażu diagnostycznego. Jako narzędzie badawcze posłużył kwestionariusz ankiety własnego autorstwa. wykorzystany po wcześniejszym uzyskaniu zgody dyrekcji obu placówek oraz Komisji Bioetycznej. Wyniki. Na podstawie analizy uzyskanych wyników można wywnioskować, iż wśród respondentów nie ma ani jednej osoby, która nie darzyłaby pielęgniarek zaufaniem. Dodatkowo wynika, że mężczyźni w większym stopniu niż kobiety uważają pielęgniarkę/pielęgniarza za osobę godną zaufania. Najwięcej osób z deklaracją "raczej tak" znajduje się w grupie 31-50 lat, co stanowi 42,9% badanych. Analizując ilość udzielonych odpowiedzi "raczej tak", można wysunąć wnioski, iż liczba respondentów opowiadających się za tym stwierdzeniem rośnie wraz ze wzrostem poziomu wykształcenia. Uzyskane dane są dowodem na to, iż ankietowani z miast uważają pielęgniarkę/pielęgniarza za osoby godne zaufania w większym stopniu niż pacjenci ze wsi. Wnioski. 1. Opinie społeczeństwa na temat personelu pielęgniarskiego są pozytywne. 2. Czynniki socjometryczne mają słaby wpływ na poziom zaufania do zawodu pielęgniarki.

Streszczenie:Wstęp. Dolegliwości bólowe pełnią w życiu każdego człowieka funkcję ostrzegawczo -ochronną. Alarmują one organizm przed zagrażającym na skutek choroby czy urazu uszkodzeniem tkanek. Powodują także odruchową oraz behawioralną odpowiedź, mającą na celu zminimalizowanie następstw tego uszkodzenia. Ocena piątego parametru życiowego, jakim jest ból to nieodzowny element oceny stanu zdrowia człowieka. Cel. Celem prowadzonych badań było poznanie charakteru dolegliwości bólowych występujących w grupie pielęgniarek anestezjologicznych oraz ich wiedzy na temat patomechanizmu oraz metod leczenia bólu. Materiał i metody. Badania przeprowadzono wśród 70 pielęgniarek anestezjologicznych pracujących w Regionalnym Szpitalu Specjalistycznym im. dr Władysława Biegańskiego w Grudziądzu. W badaniu wykorzystano autorski kwestionariusz ankiety. Na przeprowadzenie badań uzyskano zgodę Komisji Bioetycznej. Wyniki. Pielęgniarki anestezjologiczne najczęściej doświadczają dolegliwości bólowych kręgosłupa, głowy oraz układu kostno-stawowego. Opisują one