Ön çapraz bağ yaralanması sonrası sporcuların, spora geri dönmeye hazır olup olmadığını ve psikolojik müdahaleye ihtiyaç duyup duymadığını tespit etmeye yardımcı olması amacıyla bu çalışma gerçekleştirilmiştir. Ön çapraz bağ yaralanması (ÖÇB) sonrası spora dönüş envanteri; duyguları, performansta kendine güveni ve risk değerlendirmelerini ölçen ve mevcut kanıtları özetleyen bir ölçüm aracıdır. Son 2 yıl içinde ön çapraz bağ yaralanması sonrası ameliyat olan, aktif futbol oynayan ve araştırmaya gönüllü katılım sağlayan toplam 153 futbol oyuncusu araştırma grubumuzu oluşturmaktadır. Araştırmanın konusu, katılım şartları ve ölçek bilgileri, e-posta yoluyla 61 farklı kulüp yönetimine ve antrenörlere iletilmiştir. Google Form’ dan oluşturulan ölçek linkinin ilgili sporcularla paylaşılması istenmiştir. Google form linki ilgili sporculara ulaştırılmış ve veriler toplanmıştır. Veriler, SPSS 21.0 paketine aktarılarak her soruya verilen cevapların, frekans analizleri alınmıştır. Sonuç olarak, ön çapraz bağ yaralanması sonrası sporcuların çoğunluğu spor yaparken bazen endişelendiğini, dizini düşünmek sinirlerini bozduğunu, yeniden yaralanma ve kazayla yaralanma korkularının olduğu görülmektedir. Sporcuların dizlerini yeniden yaralayabileceklerini düşünmelerine rağmen bu durumun kendilerini spordan alıkoymadığı sonucuna ulaşılmıştır.

Bu çalışmanın amacı, futbolcu çocuklara uygulanan 8 haftalık terabant egzersizlerine performans yanıtlarının incelenmesidir. Çalışmanın örneklemini Bingöl ilinde aktif olarak futbol oynayan 14 çocuk gönüllü olarak oluşturmuştur. Çalışma 1 deney ve 1 kontrol grubundan oluşmaktadır. Deney grubuna haftalık 7 saat ve üzeri (4-5 birim) olmak üzere 8 hafta boyunca terabant egzersizi ve futbol antrenmanı (n=7, yaş: 14,00±0,81 yıl, boy uzunluğu: 162,15±0,07 cm, vücut ağırlığı: 47,74±4,40 kg ), kontrol grubuna ise (n=7, yaş: 15,14±0,82 yıl, boy uzunluğu: 166±0,06 cm, vücut ağırlığı: 49,02±3,18 kg ) 8 hafta boyunca sadece futbol antrenmanı uygulanmıştır. Çalışmaya katılan futbolcu çocuklar 2 gruba randomize atanmıştır. Çocukların performans farklarını incelemek amacıyla her iki gruba da ön-test ve son-test olmak üzere antropometrik ölçümler, mekik, esneklik, 20 metre sürat, durarak uzun atlama, arrowhead çeviklik ve dinamik denge (Y testi) testleri uygulanmıştır. Gruplar arası, grup içi ve antrenmanın etkisine ilişkin analizler tekrarlı ölçümlerde çok yönlü varyans analizi (MANOVA) ile yapılmıştır. Anlamlı olan değerlerde Post Hoc karşılaştırmaları Bonferroni Testi ile belirlenmiştir. Çalışma sonucunda grupların performans sonuçları incelendiğinde deney grubunun grup içi ön test-son test sonucunda durarak uzun atlama, mekik, esneklik, arrowhead çeviklik ve 20 m sürat değerlerinde p<0.05 düzeyinde istatistiki farklılıklara rastlanmıştır. Gruplar arası karşılaştırmasında mekik, esneklik, arrowhead çeviklik ve 20 m sürat değerlerinde p<0.05 düzeyinde istatistiki olarak anlamlı farklılık bulunmuştur. Sonuç olarak; futbolcu çocuklarda terabant egzersizlerinin mekik, esneklik, çeviklik ve sürat üzerine olumlu etkileri olduğu düşünülmektedir. Çalışmamızda denge ve uzun atlama değerlerinde yüzdesel değer olarak bir gelişme gözlemlenmiştir. Bu gelişmenin istatistiki olarak ortaya çıkması için antrenman normlarını arttırmak gerektiği söylenebilir. Ayrıca; çalışmanın farklı branşlarda ve farklı cinsiyetteki sporcular üzerinde de uygulanması önerilmektedir.

Bu çalışmanın amacı; ilköğretim öğrencilerinde çocuk oyunları ve eğitsel oyunların bazı fiziksel ve fizyolojik parametreler üzerine etkilerinin karşılaştırılmasının incelenmesidir. Denekler, Fevzipaşa İlköğretim Okulu öğrencilerinden rastgele 39 gönüllü sedanter öğrenciden oluşturulmuştur. Deney grubundaki öğrencilerin 11’i kız, 9'u erkek, kontrol grubundaki öğrencilerin 11'i kız, 8'i erkeklerden oluşmaktadır. Deney grubu ortalama boy uzunluğu 130,75±4,84 cm, kontrol grubu ortalama boy uzunluğu 127,84±4,54 cm’dir. Toplanan verilerin analizinde SPSS 25.0 programı kullanılmıştır. Deney ve kontrol gruplarındaki katılımcıların ölçüm sonuçlarının grup içi karşılaştırılmasında Paired Samples T Test kullanılırken, ön test-son test ölçüm sonuçlarının gruplar arası karşılaştırılmasında Independent Samples T Test kullanılmıştır. Öğrencilerin vücut ağırlıkları gurup içi karşılaştırmalarında anlamlı düzeyde artarken (p0,05) tespit edilmiştir. Deney grubu guruplar arası karşılaştırmada anlamlı farklılıklara ulaşılamazken (p>0,05), kontrol gurubunun VYY istatistiki olarak anlamlı (p0,05) görülmektedir. Sonuç olarak, çalışma süresince oynatılan eğitsel oyunların ilköğretim 2. Sınıf 7-8 yaş grubu çocukların fiziksel gelişim parametrelerinde pozitif yönde etkili olabileceği ve beden eğitimi ders saatlerinde eğitsel oyunların süresinin arttırılmasının öğrencilerin fiziksel ve fizyolojik parametreleri açısından önemli olduğu sonucuna varılmıştır.