HLA polymorphism can complicate the design and development of vaccines, especially those that contain a selected number of epitopes and are directed at pathogens prevalent worldwide. Because of HLA class I restricted antigen recognition and ethnic variation in HLA distribution, such vaccines may not be uniformly effective across populations. We, therefore, considered whether it is possible to assemble a panel of HLA‐A and/or HLA‐B alleles that would allow the formulation of a single vaccine for a set of Caucasian, Black, or Asian populations. In applying an algorithm to predict levels of favorable response, we identified predominant alleles in 15 representative populations. Approximately 80% of the individuals in one African Black population and five Asian populations were positive for at least one of three HLA‐A alleles. Eighty percent coverage was also theoretically possible in five Caucasian populations with only five HLA‐A alleles. Four of five Black populations analyzed also required five alleles, but the allelic combinations differed. Our findings suggest that HLA‐A alleles may be preferred targets because of the increased heterogeneity at HLA‐B, although addition of a single HLA‐B allele to a set of HLA‐A alleles improved coverage. This approach provides for the identification of combinations of alleles that represent a desired percentage of a population and that could be targeted in designing vaccines. For vaccines with known HLA‐restricted epitopes, it allows a prediction of theoretical levels of “responder” and “non‐responder” status. Finally, these results might be used in the analysis of protein sequences to identify potential CD8+ T‐cell epitopes in populations of interest. Biologic variables that may have further relevance are discussed. Genet. Epidemiol. 20:87–106, 2001. © 2001 Wiley‐Liss, Inc.

No abstract

Yapıların deprem davranışı birbirlerine bağlı olan zemin, temel ve yapı alt-sistemleri arasındaki etkileşim nedeniyle değişebilmektedir. Genellikle temel, yapının bir bölümü olarak kabul edilir ve bu etkileşim zemin-yapı etkileşimi (ZYE) olarak anılır. ZYE, rijit (ankastre) temel yaklaşımından farklı olarak esnek zemin-temel sistemi, temel sönümü ve yapıya iletilen yer hareketinin filtrelenmesi gibi faktörleri kapsar. Esnek zemin-temel sistemi ve temel sönümüne bağlı olarak sırasıyla ortak sistem periyodunun uzaması ve sönüm oranının artması eylemsizlik etkileşiminin sonuçlarıdır. Öte yandan, serbest saha hareketinin temel girdi hareketinden farklılaşması kinematik etkileşim olarak değerlendirilir. Bu çalışmanın amacı esnek zemin-temel sistemi nedeniyle bina periyodunda gerçekleşen uzamayı farklı yapı sistemlerine sahip binalar ve yerel zemin sınıflarında ortaya koymaktır. Ayrıca periyoda bağlı olan spektral ivme ve deplasman, taban kesme kuvveti ve tepe deplasmanı gibi bazı sismik tasarım parametrelerinin değişimi de gösterilmiştir. ZYE ile elde edilen sismik parametreler, ZYE etkilerinin zayıf zeminler üzerinde yer alan rijit binalar için daha belirgin olduğunu ortaya koymaktadır.

Türkiye, bulunduğu coğrafyada ki aktif faylar sebebiyle sıklıkla büyük depremler ile yüzleşmekte, can kayıpları yaşanmakta ve maddi hasarlar oluşmaktadır. Bu bakımdan yapı tasarımında, deprem kuvvetini etkileyebilecek tüm parametrelerin göz önünde bulundurulması ve hesaplamalara dahil edilmesi oldukça önemlidir. Bu çalışmada, kazıklı temel sistemine sahip betonarme bir yapı ile temel zemini arasındaki etkileşim incelenmiştir. Zemin-kazık-yapı etkileşimi, altsistem yaklaşımı “Yöntem I” ile hesaplamalara yansıtılmış olup üstyapı, temel ve kazıklarda iç kuvvet, yer değiştirme ve şekil değiştirme talepleri elde edilmiştir. Sonuçları mukayese edebilmek için aynı yapı, kazıklara tanımlanan yatay yatak katsayısı yayları ile tasarım spektrumu etkisinde analiz edilmiş ve son olarak ise etkileşimsiz durumda ki sonuçlar için yine aynı yapı zemine ankastre mesnetli şekilde modellenerek hesaplama yapılmıştır. Her üç yöntemden elde edilen sonuçlar mukayese edilerek zemin-kazık-yapı etkileşimi irdelenmiştir.