Tüm dünyada olduğu gibi Türkiye'de de uzaktan eğitim, araştırmalara konu olmakta ve yüksek lisans ve doktora çalışmalarında ele alınmaktadır. Bu araştırmanın amacı, Türkiye'de 2005-2014 yılları arasında yayınlanan uzaktan eğitim tezlerindeki yöntemsel eğilimin ortaya çıkarılmasıdır. Bu doğrultuda Yüksek Öğretim Kurumu (YÖK) ulusal tez veri tabanında erişime açık olan toplam 380 tez incelenmiştir. Tezler; tez türü, tez başlığı, tezin yayın yılı, tezin yayınlandığı üniversite, enstitü, anabilim dalı, araştırma yöntemi, araştırma deseni, örnekleme yöntemi, örneklem kitlesi, veri toplama aracı ve veri analizi teknikleri alanlarının olduğu "Uzaktan Eğitim Tezleri İnceleme Formu" (UETİF) kullanılarak girilmiştir. Girilen veriler, betimsel içerik analizi tekniği ile analiz edilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre uzaktan eğitim alanında yayınlanan tezler 2010 yılına kadar artış sergilerken, sonraki yıllarda azalma olduğu ortaya çıkmıştır. Bunun yanında enstitülerin tez çalışmalarında metodolojik olarak farklı tercihler sergilendiği bulunmuştur. Nicel araştırma metodolojisinin temel alındığı tezlerde en fazla tarama deseninin kullanıldığı, nitel ve karma araştırma metodolojisine uygun yürütülen tezlerde ise en fazla durum çalışmalarının yapıldığı tespit edilmiştir. Nicel araştırma metodolojisinin temel alındığı tezlerin büyük çoğunluğunda örnekleme yönteminin ifade edilmediği, nitel araştırma metodolojisinin temel alındığı tezlerde en fazla amaçlı örnekleme yöntemine gidildiği belirlenmiştir. Tezlerdeki örneklem kitlesi incelendiğinde lisans öğrencileri ve yetişkinler tüm araştırma metodolojilerinde en fazla çalışılan örneklem kitlesi olmuştur. Veri toplama araçları bakımından nicel araştırma metodolojisinin temel alındığı tezlerde en fazla anket ve ölçeklerden faydalanıldığı, nitel ve karma araştırma metodolojisinin temel alındığı tezlerde ise en fazla görüşme Uzaktan eğitim Uzaktan eğitim tezleri Yöntemsel eğilimBetimsel içerik analizi

Tüm dünyada olduğu gibi Türkiye'de de uzaktan eğitim, araştırmalara konu olmakta ve yüksek lisans ve doktora çalışmalarında ele alınmaktadır. Bu araştırmanın amacı, Türkiye'de 2005-2014 yılları arasında yayınlanan uzaktan eğitim tezlerindeki yöntemsel eğilimin ortaya çıkarılmasıdır. Bu doğrultuda Yüksek Öğretim Kurumu (YÖK) ulusal tez veri tabanında erişime açık olan toplam 380 tez incelenmiştir. Tezler; tez türü, tez başlığı, tezin yayın yılı, tezin yayınlandığı üniversite, enstitü, anabilim dalı, araştırma yöntemi, araştırma deseni, örnekleme yöntemi, örneklem kitlesi, veri toplama aracı ve veri analizi teknikleri alanlarının olduğu "Uzaktan Eğitim Tezleri İnceleme Formu" (UETİF) kullanılarak girilmiştir. Girilen veriler, betimsel içerik analizi tekniği ile analiz edilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre uzaktan eğitim alanında yayınlanan tezler 2010 yılına kadar artış sergilerken, sonraki yıllarda azalma olduğu ortaya çıkmıştır. Bunun yanında enstitülerin tez çalışmalarında metodolojik olarak farklı tercihler sergilendiği bulunmuştur. Nicel araştırma metodolojisinin temel alındığı tezlerde en fazla tarama deseninin kullanıldığı, nitel ve karma araştırma metodolojisine uygun yürütülen tezlerde ise en fazla durum çalışmalarının yapıldığı tespit edilmiştir. Nicel araştırma metodolojisinin temel alındığı tezlerin büyük çoğunluğunda örnekleme yönteminin ifade edilmediği, nitel araştırma metodolojisinin temel alındığı tezlerde en fazla amaçlı örnekleme yöntemine gidildiği belirlenmiştir. Tezlerdeki örneklem kitlesi incelendiğinde lisans öğrencileri ve yetişkinler tüm araştırma metodolojilerinde en fazla çalışılan örneklem kitlesi olmuştur. Veri toplama araçları bakımından nicel araştırma metodolojisinin temel alındığı tezlerde en fazla anket ve ölçeklerden faydalanıldığı, nitel ve karma araştırma metodolojisinin temel alındığı tezlerde ise en fazla görüşme Uzaktan eğitim Uzaktan eğitim tezleri Yöntemsel eğilimBetimsel içerik analizi

No abstract

* Bu çalışma TÜBİTAK tarafından desteklenen 114K204 numaralı proje kapsamında üretilmiştir.

This chapter investigates cultural tour participants' experiences. It specifically addresses the extent to which participants' images of their destinations change or remain unaltered after their visit, and whether satisfaction from a tour can be linked to the degree of informal learning gained about the route. The empirical research employed route mapping to elicit information about tour members' knowledge before and after touring. Data were based on a survey of 110 respondents in Dublin Airport in Ireland, from 23-30 September 1999. A multi-method approach combined qualitative and quantitative techniques in the analyses of the route maps, and triangulated the findings with those from focused interviews and participant observation. The study found that tourists' images changed in magnitude as the tour had enforced already well-defined images. It concludes that the potential for tour members to interact with host communities, lies not only with the tourists themselves, but also with destination image intermediaries and tourism policy makers.