In this paper authors are dealing with the link between processes of transition

No abstract

In this paper the authors comparatively analyze the frozen conflicts in the OSCE area with an objective to discover specific features of the road to their solution. An accent has been put on the post-Soviet conflicts, while Kosovo and Cyprus are treated as subsidiary cases. A decisive element of the frozen conflict definition is a disharmony between the legal and factual state regarding territorial changes which took place as a consequence of an armed conflict. Thus, the international law aspect is the most important in considering possibilities for settlement of these conflicts. Other aspects which are analyzed in the paper are security, energy, economic, and democratic ones. The common conclusion of the analysis of each of these aspects is that the USA and Russia are the key actors which influence these frozen conflicts’ resolution. In the absence of their consensus, these conflicts are doomed to remain frozen in the long run

Pojam vojnog nesvrstavanja, vojne nesvrstanosti ima svoje korene u pravnom institutu neutralnosti, čiji je sastavni deo vojna neutralnost. Kako bi se izbegle terminološke nedoumice autor definiše pojmove neutralnost, neutralizacija, nesvrstanost, vojna neutralnost, vojna nesvrstanost. Da bi se izbeglo pogrešno tumačenje i mešanje pojma vojna neutralnost koja podrazumeva prava i obaveze, autor iznosi mišljenje da je prihvatljiviji i precizniji termin vojno nesvrstavanje i doktrinarno to dokazuje. Rad ukazuje na društvene okolnosti i momente u međunarodnim odnosima i razvoju međunarodnog prava koji su uticali na nastanak neutralnosti. Neutralnost u savremenim međunarodnim odnosima postaje koncept koji zahteva reformu i otvara perspektivu vojnoj nesvrstanosti. Mnoge države koje su proglasile neutralnost, sve više taj koncept usmeravaju isključivo na vojnu nesvrstanost. Izmenjene okolnosti multilateralnog svetskog poretka primoravaju čak i neutralne države da se odreknu svog položaja neučestvovanja u oružanim sukobima i da se okrenu položaju nečlanstva u vojno-političkim savezima. Vojno nesvrstavanje nije moguće primenjivati povremeno ili delimično, zato rad ukazuje na neke prednosti, ali i mane ovog položaja u međunarodnim odnosima.

Rat kao način rešavanja sporova između država prisutan je od davnina, odnosno od stvaranja prvih država. Posledice rata pogađaju pripadnike oružanih snaga ali i civilno stanovništvo, možda čak u većoj meri nego pripadnike oružanih snaga. Među civilnim žrtvama najveće posledice rat ostavlja na žene i decu. Zato je neophodno veću pažnju posvetiti upravo ovom kategorijama lica koja su zaštićena u oružanim sukobima. Postojeće međunarodne norme i pravila svakako pokazuju da je određeni stepen zaštite postignut, ali da je u ovoj oblasti stalno unapređivanje neophodno. U radu je izvrešena anliza postojećih pravila uz napomene gde bi zaštita mogla da se unapredi. Rad je podeljen u dve celine. Prva se odnosi na posebnu zaštitu žena u oružanim sukobima, dok je druga posvećena zaštiti dece. U oba dela je ukazana pažnja na normativna rešenja kako pisanog međunarodnog humanitarnog prava tako i običajnog. U pogledu pisanih pravila razmatrane su sve četiri Ženevske konvencije iz 1949. godine kao i Dopunski protokoli uz ove konvencije.