The aim of this research was to determine the incidence of otitis externa in dogs from two veterinary clinics in Poland caused by fungi, bacteria and parasites, taking into consideration predisposing factors as breed or season of the year. The research material was based on the data collected from dogs with otitis externa symptoms. A total of 1,185 dogs were registered, 121 of them were diagnosed with otitis externa. It was observed that the most frequent cause of ear inflammation in dogs were Malassezia pachydermatis fungi in the auditory meatus. Another equally important factor causing the disease was Otodectes cynotis. Only few dogs with otitis externa were diagnosed for the presence of bacteria. It was found that some dog breeds, such as Labrador retriever, Golden retriever, German shepherd, Cocker spaniel or Yorkshire terrier, due to their anatomy are more susceptible to otitis externa episodes. The majority of the cases of dogs suffering from otitis externa appeared in the summer. The lowest percentage was recorded in the spring and autumn.

The objective of this study was to prove how the number of kits born and reared is affected by female's age and the subsequent number of whelping during a given year. Our research was carried out on a farm in Poland, with the use of 532 chinchilla females of the standard variety. Significant influence of the year and the females' age on the number of kits born and reared, as well as the subsequent number of litter in a given year on the number of chinchillas born was established. It was found that the largest litters occur with two-year old females; while there is a gradual decrease of prolificacy in older females. It was also observed that in females of any age the number of chinchilla kits born and reared was the highest in the first litter of a given year. The least numerous litters were found in mothers giving birth the third time in a given year. Keywords:Chinchilla lanigera, number of animals born, number of animals reared, subsequent number of litter Streszczenie Celem pracy było wykazanie wpływu wieku matek oraz kolejnego wykotu w danym roku na liczbę urodzonych i odchowanych szczeniąt. Badania przeprowadzono na jednej z ferm w Polsce. Badaniami objęto 532 samice szynszyli odmiany standard. Wykazano istotny wpływ roku badań oraz wieku samic na wyniki dotyczące liczby urodzonych i odchowanych szczeniąt szynszyli oraz kolejności miotu w danym roku na liczbę urodzonych szynszyli. Stwierdzono, iż największe mioty dają samice w wieku dwóch lat. U starszych samic plenność stopniowo spadała. Zaobserwowano również, iż niezależnie od wieku samic najwyższą liczbę urodzonych i odchowanych szczeniąt szynszyli odnotowano przy pierwszym miocie w danym roku. Najmniej liczne mioty natomiast wykazano u matek kocących się trzeci raz w danym roku.Słowa kluczowe: Chinchilla lanigera, kolejność miotu, liczba odchowanych, liczba urodzonych Szczegółowe streszczenie W przedstawionej pracy podjęto badania mające na celu wykazanie wpływu wieku matek oraz kolejnego miotu w danym roku na liczbę urodzonych i odchowanych szczeniąt. Badaniami objęto 532 samice szynszyli odmiany standard. Wyniki dotyczące rozrodu (liczby urodzonych i odchowanych szczeniąt) analizowano u samic podzielonych w zależności od wieku na pięć grup: dwuletnie, trzyletnie, czteroletnie, pięcioletnie oraz sześcioletnie i starsze (7-mio, 8-letnie). W każdej grupie wiekowej brano pod uwagę kolejność miotu w danym roku (I, II, III). W obrębie grup dokonano charakterystyki statystycznej (obliczając średnią arytmetyczną oraz odchylenie standardowe) liczby urodzonych i odchowanych szczeniąt z trzech kolejno występujących miotów w ciągu badanych lat. Uwzględniając liczbę urodzonych szczeniąt w kolejnych miotach w danym roku oraz liczebności odsadzonych po około 49 dniach określono procent odchowu szynszyli. Dla liczebności urodzonych i odsadzonych szczeniąt w poszczególnych grupach, wykonano wieloczynnikową analizę wariancji wykorzystując model stały. Model uwzględniał efekty: rok badań, kolejność miotu w danym roku, wiek samic. W badaniach własnych największą ś...

Fur animals kept indoors, due to partial limitation of their natural behavior, are more likely to develop behavioral disorders. This is due to negative emotions associated with inability to satisfy certain needs or achieve a particular purpose, which leads to frustration or deprivation in animals. This condition can lead to the emergence of compulsive behaviors, which are often a form of coping with stress. Compulsive behaviors in fur animals are usually stereotypical: animals walk along the cage, catch their own tail, gnaw fur (trichotilomanie), or bite the trellis or the claws. The environmental factors resulting from the maintenance conditions and social relations of the animals in the group play an important role in the emergence of this type of behavior. Another factor that is equally important in causing compulsive behavior is mental strain resulting from disease..