The surface texture of dental restorations has a major influence on plaque accumulation and aesthetical appearance. The study aimed to evaluate the surface roughness of composite resins depending on the varying polishing sequences and applied forces. A total of 60 samples from two composite resins (Boston and Charisma) were polymerized using a lamp with 1200 mW/cm2 intensity and covering celluloid strip. The polishing sequence consisted of 12.6 mm OptiDisc (Kerr) – with increased disc per each subsequent step. Half of the samples were polished at 1N force, with the other half at 2N. The surface roughness examination was performed using a WYKO NT930 (Veeco) optical profilometer. The selected roughness parameters were compared by ANOVA with the significance level α = 0.05. The more complex polishing sequence affected on the composite smoothness. Higher roughness was identified in Charisma samples as compared to Boston. The specimens polished with 2N force contained a slightly rougher surface than those polished with 1N. However, these differences were not statistically significant. Despite the satisfactory visual effect obtained by polishing the composite samples, the profilometric examination revealed the roughness. Finishing is crucial for providing a smooth composite surface, allowing it to function properly in the oral environment.

No abstract

STRESZCZENIE Nadtlenek wodoru, dostarczany w postaci niezmienionej lub jako produkt rozkładu nadtlenku karbamidu, znajduje zastosowanie podczas zabiegów wybielania zębów żywych. Wykazano, że substancja czynna zawarta w preparatach do rozjaśniania zębów zmniejsza mikrotwardość szkliwa oraz może powodować stany zapalne miazgi. W celu minimalizacji negatywnego wpływu nadtlenku wodoru stosuje się związki remineralizujące. Kompleks fosfopeptyd kazeiny-amorficzny fosforan wapnia (CPP-ACP), nanohydroksyapatatyt (nHA) oraz wapń powodują ponowne zwiększenie mikrotwardości szkliwa. Ponadto CPP-ACP zastosowany w trakcie wybielania zębów zmniejsza penetrację nadtlenku wodoru do jamy zęba. W praktyce stomatologicznej wykorzystuje się dwie metody wybielania zębów żywych: profesjonalną polegającą na aplikacji preparatu bezpośrednio na zęby w gabinecie dentystycznym oraz nakładkową, w której lekarz posługuje się indywidualnie przygotowanymi szynami. Wykazano, że obie metody wybielania zębów żywych cechują się równą skutecznością, a efekt wybielania pozostaje stabilny. Największą zmianę koloru uzyskuje się przy połączeniu obu wyżej wymienionych metod.