This qualitative study analyzes the Greek government’s crisis management practice and public communication efforts during two waves of the COVID-19 pandemic in 2020. Integrating both crisis management theories and the World Health Organization’s pandemic control plans, discourse analysis and case study approaches were taken to analyze how Greek’s key government and public health authorities communicated with the public using different frames and crisis response strategies. Evaluations were conducted to assess the Greek government’s crisis communication procedures and the effectiveness of different rhetorical strategies used as evidenced in public briefings and public speeches.

During the COVID-19 pandemic outbreak all countries around the world used several kinds of response strategies to protect public health and control the outbreak. The main aim was to stop the disease from spreading into the community and put a pressure on the health system of the countries. However, severe measures like lockdown of cities and countries brought side-crises like economic pressure on the individuals, corporations and even the state itself. Although the Greek Government was considered to have managed the first phase of the crisis in March effectively, during the aftermath of the first phase, the complete opening of the economy and tourism, the lowering of measures leaded to the increase of new cases. The increased number of cases together with the late imposition of a new lockdown, leaded to the perception of a governmental failure. This perception mobilized direct or indirect image restoration strategies by officials of the Greek Government to maintain the positive image of their handling despite the general perceptions. This paper explores the image restoration strategies used by the prime minister of Greece for the handlings of the second phase of the pandemic in Greece. The methodology used is discourse analysis with the tools of Image Restoration Strategies by Benoit (1995) from October till December 2020.

No abstract

This article explores the rhetorical use of fear in presidential speeches and its spillover to the media in order to achieve political and public consensus during a crisis situation. Fear is the primal emotion that people face under the recognition of an actual or an imaginary threat or danger. Based on that existential aspect, fear is also recognizable and identifiable rhetorical schema, applicable in the Mass Media/ Press. Strategic Communication uses this schema in its narrations and then diffuses it over in the Mass Media. Analysing that constructed fear we can extrapolate conclusions about the strategic planning of the political actors. In our case, we attempt to come to conclusions about the interconnection of the Rhetoric of Fear and the rhetorical construction of the ‘Rally around the Flag effect’ in the US Press. The analysis focuses on presidential rhetoric in the United States in the aftermath of 9/11 and the construction of the ‘War on Terror’ discourse. Using qualitative content and discourse analysis methodology, this article reveals that the rally around the flag effect has been mobilized rhetorically through the strategic use of fear that had been employed by the media and affected public opinion. The use of fear in President Bush’s rhetoric and its repetition by the governmental political elite influenced the opposition. The consensus of the political elite spilled over to the media and dominated the news, which reproduced the frames and the constructed fear arguments, providing a specific political reality for the public.

Η παρούσα διατριβή εξετάζει το ρόλο της στρατηγικής πολιτικής επικοινωνίας στις διεθνείς συγκρούσεις υπό το πρίσμα μίας διεπιστημονικής προσέγγισης, η οποία εστιάζει στη διασύνδεση του πεδίου των Διεθνών Σχέσεων με αυτό της Πολιτικής Επικοινωνίας. Μέσα από τη σύγκλιση των δύο αυτών πεδίων, διερευνώνται η δυνατότητα, οι όροι και οι προϋποθέσεις συγκρότησης ενός διεπιστημονικού υπο-πεδίου, το οποίο λειτουργεί εντός του ευρύτερου πλαισίου της Διεθνούς Πολιτικής Επικοινωνίας, με άξονα τις Διεθνείς Συγκρούσεις και με ερευνητική θεματολογία η οποία επικεντρώνεται στο ρόλο της στρατηγικής επικοινωνίας. Πιο συγκεκριμένα, ο στόχος της διδακτορικής διατριβής είναι η διερεύνηση της χρήσης της στρατηγικής επικοινωνίας στις διακρατικές σχέσεις και συγκεκριμένα της διαδικασίας στρατηγικής αποδόμησης των πολιτικών ηγετών και της εικόνας των κρατών στη διεθνή πολιτική. Η αναζήτηση εστιάζει στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο χρησιμοποιούνται τα στοιχεία ρητορικού αρνητισμού (στρατηγικές ρητορικών επιθέσεων) εναντίον ηγετών των κρατών. Γιατί υπάρχει ανάγκη αποδόμησης της κρατικής εικόνας στη διεθνή πολιτική; Ποιες είναι οι διεθνοπολιτικές συνθήκες οι οποίες επεξηγούν το πότε και υπό ποιους όρους πραγματοποιείται μία επίθεση από ένα κράτος; Ποιο το είδος του πολέμου που θα επιλεγεί; Πώς η επίθεση καθορίζει το πότε θα γίνει χρήση ρητορικής επίθεσης, υπό ποιους όρους θα χρησιμοποιηθεί η ρητορική επίθεση και οι ρητορικές στρατηγικές αποδόμησης, όπως και μέσα σε ποιο διεθνοπολιτικό συγκείμενο θα γίνουν; Για ποιο λόγο ο ηγέτης ή ανώτατοι αξιωματούχοι ενός κράτους επιτίθενται ρητορικά κατά ενός άλλου κράτους; Γίνεται αυτή η επίθεση στο συγκείμενο ενός πολέμου ή κάποιας άλλης μορφής σύγκρουσης; Η διαδικασία αποδόμησης της εικόνας γίνεται για λόγους διευκόλυνσης μιας επικείμενης στρατιωτικής επέμβασης ή είναι διαδικασίες αποδόμησης της εικόνας του άλλου, οι οποίες γίνονται στα πλαίσια ενός πληροφοριακού πολέμου για λόγους απλής αποσταθεροποίησης και μείωσης των συντελεστών ισχύος ενός κράτους; Με ποιο τρόπο οι θεωρίες των Διεθνών Σχέσεων μπορούν να συνεισφέρουν στον εμπλουτισμό των αιτιακών σχέσεων που συγκροτούν τη λογική της εκστρατείας, έτσι ώστε αυτή να γίνει λειτουργική στο επίπεδο της Διεθνούς Πολιτικής Επικοινωνίας;