Η παρούσα διατριβή εξετάζει το ρόλο της στρατηγικής πολιτικής επικοινωνίας στις διεθνείς συγκρούσεις υπό το πρίσμα μίας διεπιστημονικής προσέγγισης, η οποία εστιάζει στη διασύνδεση του πεδίου των Διεθνών Σχέσεων με αυτό της Πολιτικής Επικοινωνίας. Μέσα από τη σύγκλιση των δύο αυτών πεδίων, διερευνώνται η δυνατότητα, οι όροι και οι προϋποθέσεις συγκρότησης ενός διεπιστημονικού υπο-πεδίου, το οποίο λειτουργεί εντός του ευρύτερου πλαισίου της Διεθνούς Πολιτικής Επικοινωνίας, με άξονα τις Διεθνείς Συγκρούσεις και με ερευνητική θεματολογία η οποία επικεντρώνεται στο ρόλο της στρατηγικής επικοινωνίας. Πιο συγκεκριμένα, ο στόχος της διδακτορικής διατριβής είναι η διερεύνηση της χρήσης της στρατηγικής επικοινωνίας στις διακρατικές σχέσεις και συγκεκριμένα της διαδικασίας στρατηγικής αποδόμησης των πολιτικών ηγετών και της εικόνας των κρατών στη διεθνή πολιτική. Η αναζήτηση εστιάζει στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο χρησιμοποιούνται τα στοιχεία ρητορικού αρνητισμού (στρατηγικές ρητορικών επιθέσεων) εναντίον ηγετών των κρατών. Γιατί υπάρχει ανάγκη αποδόμησης της κρατικής εικόνας στη διεθνή πολιτική; Ποιες είναι οι διεθνοπολιτικές συνθήκες οι οποίες επεξηγούν το πότε και υπό ποιους όρους πραγματοποιείται μία επίθεση από ένα κράτος; Ποιο το είδος του πολέμου που θα επιλεγεί; Πώς η επίθεση καθορίζει το πότε θα γίνει χρήση ρητορικής επίθεσης, υπό ποιους όρους θα χρησιμοποιηθεί η ρητορική επίθεση και οι ρητορικές στρατηγικές αποδόμησης, όπως και μέσα σε ποιο διεθνοπολιτικό συγκείμενο θα γίνουν; Για ποιο λόγο ο ηγέτης ή ανώτατοι αξιωματούχοι ενός κράτους επιτίθενται ρητορικά κατά ενός άλλου κράτους; Γίνεται αυτή η επίθεση στο συγκείμενο ενός πολέμου ή κάποιας άλλης μορφής σύγκρουσης; Η διαδικασία αποδόμησης της εικόνας γίνεται για λόγους διευκόλυνσης μιας επικείμενης στρατιωτικής επέμβασης ή είναι διαδικασίες αποδόμησης της εικόνας του άλλου, οι οποίες γίνονται στα πλαίσια ενός πληροφοριακού πολέμου για λόγους απλής αποσταθεροποίησης και μείωσης των συντελεστών ισχύος ενός κράτους; Με ποιο τρόπο οι θεωρίες των Διεθνών Σχέσεων μπορούν να συνεισφέρουν στον εμπλουτισμό των αιτιακών σχέσεων που συγκροτούν τη λογική της εκστρατείας, έτσι ώστε αυτή να γίνει λειτουργική στο επίπεδο της Διεθνούς Πολιτικής Επικοινωνίας;