Highlights• This paper focuses on scenario-based urban growth modelling in terms of complex relationships.• The development scenarios used in the research are based on real-life urban strategies.• The growth of Izmir is simulated with Cellular Automata and Artificial Neural Networks.

Walkability is a hot topic for variety of disciplines, as well as everyday walker. It affects the health, the environment and the liveliness of our neighbourhoods. Walkable streets are necessary for a better lifestyle and sustainable planet. The problem with walkability is that we still don’t have a general understanding of the concept. Every study differs in the way they define walkability, thus making walkability a subjective topic. However, the subjectivity causes contradiction in science. In this study, the aim to answer the question of what makes a street walkable by using a data analytic approach. The features used in other studies, as well as new attributes specific to this study, were investigated. Street images were used to extract data. The data was divided into nine categories: Street, Sidewalk, Obstacles, Urban Blocks, Amenities, Transportation, Attractiveness, People, and Vehicles. Data collection was carried out by measuring physical attributes through Remote Sensing images in QGIS, visually analyzing qualitative attributes with Google Street Maps/View and double checking data in Open Street Map Overpass Turbo API. Attributes were translated into scores and normalized where possible. Mutual Information Matrix and Correlation processes were conducted in Rapidminer. The attributes were processed in relation to overall assessment of walkability which was defined with personal rating. As a result, Mutual Information and Correlation matrices are useful in figuring out the relationship and dependencies between different attributes. Applying data analytics to a more comprehensive dataset will help identify the global factors of walkability.

Mimari tasarımda görsel düşünme ve algı önemlidir. Tasarım sürecinin görsel temsiller üzerinden ilerlemesi ve bu temsillerin mekânın gerçekleştirilmesinde kullanılması görselliğe verilen önemi artırmaktadır. Ancak mimari tasarım sadece görsellik ile sınırlı kalmamalıdır. Çizimlerin yanı sıra yazılı ve sözlü anlatı da görev almaktadır. Mekânsal algı, görsel temsil ve anlatıyla şekillenir. Mekânın görsel temsilleri ben-merkezli veya dış-merkezli olabileceği gibi, görme biçimlerinin zenginliği sayesinde mekân daha farklı temsil edilebilir. Bu yönüyle görsel temsil, mekânı anlamak ve açıklamak için bir araç haline gelmektedir. Ancak mekânı tanımlarken ya da anlamaya çalışırken sadece görmek yeterli olmayabilir. Dil ile iletişim kurmaya alışkın olan insan doğal olarak sözel anlatıma başvurur. Görme, çevremizdeki dünyayla iletişim kurdukça gelişmişken dil, insanların birbirleriyle iletişim kurmak için geliştirdikleri sosyal bir sistemdir. Mekân algısı üzerine yapılan araştırmalar çoğunlukla görsel düşünme açısından ele alınmıştır. Ancak görme ve dil, mekâna ilişkin farklı bilgilere ulaşmayı sağlar. Görme ve dil yoluyla toplanan bilgilerdeki çeşitlilik, mimari mekânın zihinsel imgesini tamamlayabilir. Bu çalışmanın amacı, mekânsal algının oluşumunu görsel ve sözel temsiller aracılığıyla incelemektir. Çalışma, mekân algısının sadece görme duyusuna dayandırılmasının kısıtlayıcı olduğu ve algının hem görsel temsilden hem de sözel anlatımdan etkilendiği görüşüne dayanmaktadır. Çalışmada öne sürülen, görsel ve sözel temsillerin birbirini desteklediği ve böylece mekânsal algıyı güçlendirdiğidir. Bu çalışmada anlatının görsel temsili nasıl etkilediğini ve görsel temsil ile anlatı arasındaki bu etkileşimin uzamsal algıyı nasıl şekillendirdiğini ortaya çıkarmak için protokol analizleri yapılmıştır. Çalışmanın sonucu mekân algısının oluşumunda anlatı ve görsel temsil arasındaki ilişkiye olumlu işaret vermektedir, ancak bireysel farklılıkların etkisiyle ortaya çıkan durumları göz önüne alarak daha tanımlı deneylerle ortaklıklar desteklenebilir.