The aim of the study is to adapt the Vaccine Hesitancy Scale, developed by the SAGE working group and tested by Shapiro et all (2018), to Turkish culture and to ensure the validity and reliability of the Turkish version of the scale. The original version of the scale was translated into Turkish by a faculty member working at the School of Foreign Languages of a state university. Furthermore, the Turkish translation was discussed by three academics in the field of health sciences who are fluent in English and Turkish, and it was evaluated by making the necessary checks in terms of meaning and grammar. The Turkish scale, which was reached as a result of the evaluation, was translated into English by a different faculty member working at the School of Foreign Languages. Then, the Turkish-English translation and the original version of the scale were compared and the opinion of an expert academic was sought again. The scale was finalized in accordance with the corrections and suggestions of the academicians. Data were collected from 355 parents living in the city center of Burdur with the final version of the scale. In order to test the psychometric (reliability and validity) properties of the scale; reliability was tested with McDonald's Omega and Cronbach Alpha methods, and construct validity was tested with exploratory/exploratory and confirmatory factor analysis. According to the result of the item analysis performed to determine the discriminative power of the scale items, it was found that it had sufficient discriminative power. Since the results obtained from the analyzes provide the generally accepted threshold values in the literature, it can be stated that the scale is a reliable measurement tool.

Bu araştırmanın amacı Burdur il merkezindeki anasınıflarına kayıtlı çocuğu olan ebeveynlerin sağlık okuryazarlık düzeylerini belirlemek, sosyodemografik özelliklere göre farklılıklarını ortaya koymak, ebeveynlerin pediatri sağlık hizmetlerini kullanım düzeyini belirlemek ve bu düzeyi etkileyen faktörleri saptamaktır. Araştırmada, örneklem seçimine gidilmemiş olup, 237 ebeveynden veri elde edilmiştir. Analizler sonucunda, ebeveynlerin yüksek sağlık okuryazarlık düzeyine sahip olduğu hesaplanmıştır. Ebeveyn sağlık okuryazarlık düzeyinin tanı konulmuş kronik bir rahatsızlığa sahip çocuğu olma durumu hariç diğer sosyodemografik ve araştırma sorularına göre anlamlı farklılık göstermediği tespit edilmiştir. Yapılan ki kare analizi sonucunda, gelir düzeyi ile çocuğa reçetesiz en sık verilen ilaçlar; çocuk sayısı ve çocuklarına reçetesiz ilaç verme durumu ve son bir yıl içerisinde çocuğu için sağlık kurumuna başvuru sayısı ile çocuk(lar) ile ilgili beklenmedik/acil bir durumda tepki düzeyi arasında istatiksel olarak anlamlı ilişki tespit edilmiştir. Ancak çocuğuna tanı konulmuş kronik bir hastalığa sahip olma durumu ile sürekli başvurulan sağlık kuruluşu; çocuk sayısı ile çocuk(lar) ile ilgili beklenmedik/acil bir durumda tepki düzeyi ve çocuk sayısı ve çocuklarına reçetesiz ilaç verme durumu arasında herhangi bir ilişki bulunmamıştır. Kronik bir hastalığa sahip olma ve/veya böyle bir ortamda sürekli bulunmanın sağlık okuryazarlık düzeyi üzerinde olumlu bir etkisi vardır.

Araştırma, sosyal psikoloji alanında uzun zamandır tartışılan stereotip kavramının yönetim alanında yapılan araştırmalardaki yerini açıklamayı amaçlamaktadır. Bu amaç doğrultusunda, stereotip kavramının tanımı yapıldıktan sonra, kavramın tarihsel gelişim sürecinden, kuramsal alt yapısından, kavramı ölçme yöntemlerinden bahsedilerek yönetim literatüründeki yeriyle ilgili genel bir değerlendirme yapılacaktır. Stereotiplerin karmaşık dünyanın mantıklı bir şekilde okunmasına olanak tanıyan aygıtlar olarak görülmesi, insan ilişkilerinde temel bir vazifesinin olması konunun yönetim alanında da tartışılmaya başlanmasının haklı gerekçesi olduğu savunulabilir. İnsan ilişkilerinin yoğun bir şekilde yaşandığı işletmelerde, yönetim araştırmalarında sıklıkla vurgu yapılan kavramların (memnuniyet, güven, bağlılık, tükenmişlik, çatışma vb.) temelinde stereotiplerin yer aldığı ve işletmelerde sosyal etkileşimin pürüzsüz ve kolay bir şekilde ilerlemesine yardımcı olarak sosyal açıdan pragmatik bir işleve sahip oldukları düşünülmektedir. Araştırma sonucunda, stereotip kavramına dikkat çekilerek yönetim literatüründe yeni tartışmalar yapılabilmesi için farkındalık oluşturulması beklenmektedir. İşletme yöneticileri için çalışanlarının bilişsel yapılarını anlamalarına ve bu bilişsel yapıların davranışlara ve dolayısıyla iş ilişkilerine nasıl yansıdığını görmelerine olanak sağlayacaktır.

Bu çalışmanın amacı, stratejik yönetimin önemli konularından biri olan rekabet ile ilgili Türkiye'deki üniversitelerde yapılmış olan lisansüstü tezlerin incelenmesidir. Bu kapsamda çalışmada 2010-2017 yılları arasında, sosyal bilimler alanında yapılan lisansüstü tezler incelenmiştir. Araştırma bulgularına göre, tezlerin % 68,75'i yüksek lisans tezi, %93,1'i Türkçe, %23,1'i 2010 yılında yürütülmüş, en fazla çalışılan üniversite Marmara Üniversitesi, anabilim dalı ise işletmedir. Rekabet konusu 2016 yılında doktora tezlerinde daha fazla kullanılmıştır. Nicel yöntemlerden frekans analizi, korelasyon analizi, faktör analizi, Analitik Hiyerarşi Prosesi ve Kümeleme Analizi, nitel yöntemlerden ise Elmas Modeli sıklıkla kullanılmıştır. En yaygın kullanılan veri toplama aracı ankettir. Rekabet ile ilgili stratejiler, rekabet gücü ve avantajı, rekabette sürdürülebilirlik ve uluslararasılaşma konularına yoğunlaşılmıştır. Rekabet ile birlikte en sık kullanılan ilk beş kavram/konu ana tema olarak sırasıyla performans, inovasyon/yenilik, kümelenme/dışsal ağlar ve pazarlamadır. İncelenen tezlerin %13,29'u birden fazla sektörde faaliyet gösteren işletmelerde; %12,03'ü Turizm, Konaklama, Yiyecek-İçecek Hizmetleri sektöründe, %10,13'ü ise İş ve Yönetim sektöründe uygulanmıştır.