Foster care services, as an alternative social service model to residential care, is a practice model for children in need of protection, seeking them to be cared for and protected in a family context. Although foster care services have been practiced since the 1960s, they had not been prevalent for decades. Despite the increasing number of foster families in recent years, it can not be asserted that the number is well enough for the child protection system. This study aims to determine issues related to foster care service delivery and improvement, in the eye of professionals working in this field.Method: This study was carried out based on phenomenological research design under qualitative research methods. In this regard, in-depth interviews were held with academics with knowledge and experience in foster family services and representatives of non-governmental organizations serving in the field of the foster family. Findings:Research findings indicate that foster care services in Turkey are still not well-known in public. It also can be understood that some socio-cultural factors might cause negative attitudes towards being foster family. It can be emphasized that there are significant issues related to foster care services, such as advertising, popularising, organising, and supervising.Originality: In Turkey, the literature that focuses on the functioning of the child protection system and the implementation of child protection policies is still limited. On the other hand, the study offers suggestions for making foster care services more familiar in public , and improving its quality.

Çocuk ihmal ve istismarı temel bir insan hakkı ihlali olarak dünyada önemli bir sosyal sorundur. Sosyal devlet anlayışının gereği olarak devletler çocukların her türlü ihmal ve istismardan korunması noktasında sorumluluk üstlenmektedir. Bu nedenle, ihmal ve istismara uğramış ve öz ailesiyle birlikte yaşama olanağı bulunmayan çocukların devlet koruması altına alınması başlıca çocuk koruma politikalarından biridir. Ancak çocukların biyopsikososyal gelişimlerinin sağlanması adına aile ortamında bulunması her türlü kurum bakımından üstün görülmektedir. Koruyucu aile modeli korunma ihtiyacı içindeki çocuğun güvenli, sıcak ve destekleyici bir aile ortamında bakılmasını amaçlayan bir sosyal hizmet uygulamasıdır. Bunlardan biri olan uzmanlaşmış koruyucu aile modeli, ihmal ve istismara uğramış çocuklar gibi hassas vakalarda bir iyileştirme ortamı olarak işlev görmektedir. Türkiye’de de yasal altyapısı oluşturulan ancak henüz uygulamaya geçmeyen modele ilişkin çalışmalara ihtiyaç bulunmaktadır. Bu çalışmada, çocuk koruma politikaları açısından önemli görülen uzmanlaşmış koruyucu aile modeli çocuk ihmali ve istismarı bağlamında ele alınarak modelin temel özelliklerine, özgün yanlarına ve modele ilişkin literatür bilgisine yer verilmiştir.

No abstract