Deney hayvanları, araştırmalarda ve biyolojik testlerde ilaç, madde, tedavi gibi etkinliklerin, canlı organizmadaki sonuçlarının elde edilmesi için kullanılan hayvanlardır. Deney hayvanlarının bilimsel deneylerde kullanılmaya başlamasıyla birlikte araştırma verilerinin istenildiği kadar tekrarlanabildiği ve istenen koşullar da yeniden elde edilebildiği görülmüştür. Bu hayvanlar sağlık bilimleriyle ilgili birçok biyolojik testte kullanılabildiği gibi diş hekimliği araştırmalarında da sıklıkla kullanılmaktadır. Hayvan çalışmaları periodontal araştırmalar için yeni tedavilerin denenmesi öncesinde tamamlayıcı özelliktedir. Hayvan modelleri hipotezlerin doğrulanmasını mümkün kılmalı ve yenilenen yaklaşımların güvenilirliğini ve etkinliğini ispatlamalıdır. Uygun hayvan modelinin seçimi periodonsiyumun ve hastalığın doğasının insanlardakine benzerliğine bağlıdır. Ġnsanlardaki periodontitisi modellemek için; kemirgenler, köpekler, insan olmayan primatlar, tavşanlar gibi farklı türlerde birçok hayvan modeli kullanılmıştır. Ancak her deney hayvan modelinin kendine özgü avantaj ve dezavantajı bulunmaktadır. Her bir türün, farklı beslenmeleri, ömrü, doku yapısı, alışkanlıkları, genetik özellikleri ve konak savunma mekanizmaları olduğundan uygun deneysel modeli belirleyebilmek zorlaşabilmektedir. Araştırmacı deney hayvan modelini oluştururken planladığı çalışmaya uygun hayvanı ve defekt modelini seçebilecek bilgiye sahip olmalıdır. Çalışılacak hayvanın özellikleri dikkatle incelenmelidir. Bu derlemenin amacı periodontoloji alanındaki araştırmalar için en uygun hayvan ve hastalık modelini tanımlamaya yardımcı olmaktır.

BackgroundMitochondria and endoplasmic reticulum are key cellular organelles and create contact sites (mitochondria‐endoplasmic reticulum contact [MERC]), which plays a major role in calcium metabolism, apoptotic processes, and inflammation. Previously, proteins that have been associated with these MERC contact sites mitofusin‐1 (MFN1) and mitofusin‐2 (MFN2) have been found to be downregulated in periodontal disease in vitro. Therefore, the aim of the current study was to evaluate MFN1 and MFN2 in gingival crevicular fluid (GCF) of patients with periodontal disease compared with healthy controls clinically.MethodsA total of 48 participants were divided into three groups including periodontally healthy (n = 16), patients with gingivitis (n = 16), and patients with stage 3 grade B periodontitis (n = 16). GCF levels of MFN1, MFN2, calcium (Ca), caspase‐1, and tumor necrosis factor‐alpha (TNF‐α) were determined via enzyme‐linked immunosorbent assay (ELISA). Results were calculated as total amount and concentration.ResultsMFN1 levels (total amount) were significantly higher in patients with periodontitis and gingivitis when compared with healthy controls (p < 0.05). However, concentration levels of MFN1, MFN2, Ca, caspase‐1, TNF‐α significantly decreased in periodontal disease groups compared with healthy controls (p < 0.05). A positive correlation was detected among all evaluated markers (p < 0.05).ConclusionThe MERC protein MFN1 may have a role in the pathogenesis of periodontal disease due to its increase in GCF of patients with periodontitis and gingivitis.