The aim of this study is to determine the teachers’ views on emergency distance Turkish teaching as a foreign language after Covid-19 pandemic. In this context, the quantitative and qualitative data were collected simultaneously in the study, which was created by using the convergent mixed design of the mixed method, which is one of the basic research methods. The study group of the research consisted 137 of teachers who were obliged to switch to emergency distance Turkish teaching while teaching Turkish face to face to international students studying at Turkish Teaching Centers affiliated with universities. According to the findings of the research, it was determined that teachers faced with many technological and pedagogical problems. In addition, it was identified that before the process started, teachers did not receive any training for distance Turkish teaching and therefore started distance teaching without experience. Moreover, it was concluded that class sizes are suitable for distance teaching, writing is the most difficult skill to develop and measure in distance teaching, and there is a lack of materials to be used in distance teaching.

Bu çalışmada birlikte eğitim gören Suriyeli ve Türk orta öğretim öğrencilerinin uyumuna, din ve değerler eğitiminin etkisi incelenmiştir. Orta öğretim çağında olan katılımcılar, çocukluk döneminde göç etmiş ve gençliğini burada geçirmektedir. Katılımcıların bu özel durumları nedeniyle uyum açısından kendinden önceki ve sonraki kuşaklardan farklı olacağı düşüncesinden hareket edilmiştir. Bu bağlamda MEB tarafından uyum için Türk ve Suriyeli öğrencilerin aynı okula devam etmesi kararının alınması sosyal uyumun kaynağı sayılabilecek değer konsensüsü üzerine odaklanmayı gerektirmiştir. Değerlere referans olması ve okullarda din eğitiminin değerler eğitimini destekleyici şekilde verilmesi dolayısıyla uyumu sağlayan değer konsensüsü ile din ilişkisi üzerine odaklanılmıştır. Araştırmada literatür taramasının yanı sıra okullarda ve şehirde yapılan gözlemler ve yarı yapılandırılmış görüşme tekniği ile katılımcılardan elde edilen veriler kullanılmıştır. Katılımcılara uyum üzerinde etkili olabilecek temel değerlerden, dayanışmanın din ile ilişkisine yönelik sorular yöneltilmiştir. Birlikte eğitim alma açısından okulun ve özellikle değer yüklü davranışa örneklik göstermeleri açısından öğretmenlerin uyuma katkı sağladığı; ancak öğrencilerin birlikte yaşamayı bir mecburiyet olarak değerlendirdikleri sonuçlarına ulaşılmıştır.

No abstract