Literatür verileri incelendiğinde başta kanser ağrısı olmak üzere kronik ağrısı olan hastalarda ağrı tedavisinin özellikle de opioid kullanımının yanlış ve yetersizliği bir sorun olarak devam etmektedir. Bu çalışma yeterli opioid kullanımında karşılaşılan engellerin tıbbi disiplinler ve doktorların tecrübeleriyle ilişkisini araştırmak amacıyla hazırlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Bu anket Temmuz 2015 tarihinde Ankara Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde çalışan doktorlar arasında yapılmıştır. Doktorların opioid kullanımı ve kullanım sırasındaki davranış ve bilgilerini ölçmek amacıyla 29 soruluk bir anket kullanılmıştır. Bulgular: Çalışmaya 156 doktor katılmıştır. Doktorların %82.7 sinin ağrı konusunda eğitim almadığı tespit edildi. Doktorların sadece %48.8'inin opioid tedavisi konusunda kendini yeterli gördüğü ve %67.9'unun opioid reçete ederken tedirgin olduğu ve doktorların büyük bir kısmının opioid reçete etmekten kaçındığı görülmüştür. Veriler değerlendirildiğinde opioidler ile ilgili önyargıların ünvan ve deneyimle bağlantısının olmadığı tespit edildi. İlginç olarak hastalarına opioid reçete ederken tedirgin olan doktorların kendilerine gerektiğinde opioid reçete edilmesini ve yine gereğinde doz artımı yapılmasını istedikleri tespit edildi. Sonuç: Literatürde yer alan çalışmalarla benzer bir şekilde çalışmamızda da doktorların opioidlerle ilgili bilgi eksikliğinin olduğu ve opiofobinin doktorlar arasında yaygın olduğu tespit edilmiştir. Opioidler ile ilgili bilgi eksikliğinin ve opiofobinin önüne geçebilmek ve hastaların tıbbi olarak uygun olan durumlarda opioidler ile tedavisini sağlayabilmek için gerekli hizmet içi eğitimlerin bir an önce başlatılmasının faydalı olabileceği düşünülmüştür.

Amaç: Opioidler, güçlü analjezik etkilerinden dolayı ağrı yönetiminde kullanılan önemli ilaçlardandır. Bununla birlikte sağlık çalışanlarında tespit edilen opiofobiye bağlı olarak ağrı tedavisinde opioid kullanımı istenen seviyelerde değildir. Bu çalışmada amaç, hemşirelerin ağrı tedavisinde opioid kullanımına yönelik tutum ve yaklaşımlarıyla, bu tutum ve yaklaşımların ağrı tedavisine etkisini belirlemektir. Gereç ve Yöntem: Etik kurul onayı alındıktan sonra Ankara Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde çalışan ve anketin yapıldığı süre içerisinde izinli olmayan bütün hemşirelere ulaşılması hedeflendi. 31 sorudan oluşan anket formunu toplam 300 hemşire gönüllü olarak doldurmak istedi. 101 adet anket formu %33,6 katılım oranı ile doldurulmuş olarak teslim alındı. Veri analizi için SPSS 15.0 istatistik paket programı kullanıldı. Bulgular: Çalışmaya katılan 101 hemşirenin %80'i hastalara opioid tedavisi uygularken tedirgin olduğunu belirtmiştir. Bu tedirginliğin ana sebebi, opioidlerin potansiyel yan etkileri ve bağımlılık riski olarak tespit edildi. Hemşirelerin %67,6'sı opioidlerin yalnızca kanser hastalarında kullanılması gerektiğini düşünmektedir. Hemşirelerin %58'i denetime tabi ilaçlardan olduğundan yasal sorumluluk almamak adına opioidleri hastalara uygulamak istemediğini belirtmiştir. Hemşirelerin %82'si hastalar opioid ilaç kullanmak istemezse bu konuda hastaları desteklediklerini belirtmiştir. Hemşirelerin %36,1'i opioid grubu olmayan bazı ilaçları opioid grubu olarak bilmektedir. Sonuç: Bu çalışmada, opioid kullanımı ile ilgili olarak, hemşirelerde yetersiz bilgi ve önyargıların olduğu sonucuna ulaşıldı. Bu nedenle, opioidlerle ilgili hemşirelere verilecek eğitimlerin gereklilik olduğunu ve bu eğitimlerin düzenli olarak verilmesi gerektiğini düşünmekteyiz.

Amaç: Opioidler, güçlü analjezik etkilerinden dolayı ağrı yönetiminde kullanılan önemli ilaçlardandır. Bununla birlikte sağlık çalışanlarında tespit edilen opiofobiye bağlı olarak  ağrı tedavisinde opioid kullanımı istenen seviyelerde değildir. Bu çalışmada amaç, hemşirelerin ağrı tedavisinde opioid kullanımına yönelik tutum ve yaklaşımlarıyla, bu tutum ve yaklaşımların ağrı tedavisine etkisini belirlemektir.            Gereç ve Yöntem: Etik kurul onayı alındıktan sonra Ankara Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde çalışan ve anketin yapıldığı süre içerisinde izinli olmayan bütün hemşirelere ulaşılması hedeflendi. 31 sorudan oluşan anket formunu toplam 300 hemşire gönüllü olarak doldurmak istedi. 101 adet anket formu %33,6 katılım oranı ile doldurulmuş olarak teslim alındı. Veri analizi  için SPSS 15.0 istatistik paket programı kullanıldı.            Bulgular: Çalışmaya katılan 101 hemşirenin %80’i hastalara opioid tedavisi uygularken tedirgin olduğunu belirtmiştir. Bu tedirginliğin ana sebebi, opioidlerin potansiyel yan etkileri ve bağımlılık riski olarak tespit edildi. Hemşirelerin %67,6’sı opioidlerin yalnızca kanser hastalarında kullanılması gerektiğini düşünmektedir. Hemşirelerin %58’i denetime tabi ilaçlardan olduğundan yasal sorumluluk almamak adına opioidleri hastalara uygulamak istemediğini belirtmiştir. Hemşirelerin %82’si hastalar opioid ilaç kullanmak istemezse bu konuda hastaları desteklediklerini belirtmiştir. Hemşirelerin %36,1’i opioid grubu olmayan bazı  ilaçları opioid grubu olarak bilmektedir.             Sonuç: Bu çalışmada, opioid kullanımı ile ilgili olarak, hemşirelerde yetersiz bilgi ve önyargıların olduğu sonucuna ulaşıldı. Bu nedenle, opioidlerle ilgili hemşirelere verilecek eğitimlerin gereklilik olduğunu ve bu eğitimlerin düzenli olarak verilmesi gerektiğini düşünmekteyiz.