ÖZETAmaç: Çalışma, birinci basamak sağlık hizmetlerinde görev yapan sağlık çalışanlarının empatik beceri düzeylerini belirlemek amacıyla yapıldı. Gereç ve Yöntem:Tanımlayıcı olarak gerçekleştirilen çalışmanın ör-neklemine Sağlık Bakanlığı'na bağlı İstanbul ilinin 39 ilçesinde birinci basamak sağlık hizmetlerinde görev yapan, formu tam ve hatasız dolduran 1162 sağlık çalışanı alındı. Veri toplama aracı olarak, sağlık çalışanlarının sosyo-demografik özelliklerini içeren bilgi formu ile Empatik Beceri Ölçeği (EB) B formu kullanıldı. Veriler, yüz yüze görüşme yöntemiyle toplandı. Elde edilen verilerin analizinde frekans, yüzde, t testi ve ANOVA kullanıldı. Bulgular: Sağlık çalışanlarının %27.1'i hemşire, %29.7'si ebe, %29.7'si sağlık memuru, %3.4'ü doktor ve %10.1'i acil tıp teknisyeni / laboranttır. Katılımcıların yaş ortalamaları 34.11±7.94, %79.8'i kadın, %73.4'ü evli, %61.5'i çocuk sahibi, %26.1'i ön lisans mezunu, %35.6'sı 1-5 yıldır mesleki deneyime sahip ve %74.4'ü 1-5 yıldır bulunduğu kurumda gö-rev yapmaktadır. Sağlık çalışanlarının empatik beceri puan ortalaması 143.05±26.20 olarak bulundu. Empatik beceri puan ortalamalarının, sağlık memuru olanların tüm gruplardan anlamlı olarak en yüksek olduğu; 26-35 yaş grubunda bulunan sağlık çalışanlarının 36-45 yaş grubundakilerden anlamlı olarak daha düşük olduğu; kadınların erkeklerden anlamlı olarak daha yüksek olduğu; bekar olanların evli olanlardan anlamlı olarak daha yüksek olduğu; çocuk sahibi olanların çocuk sahibi olmayanlardan anlamlı olarak daha düşük olduğu, sağlık meslek lisesi ve ön lisans mezunu olanların lisans ve lisansüstü mezunu olanlardan anlamlı olarak daha düşük olduğu saptanırken, meslekteki çalışma süresi ve kurumdaki görev sürelerine göre anlamlı fark olmadığı bulunmuştur.Sonuç: Empatik beceri düzeyinin sağlık memurlarında yüksek olduğu; yaş, cinsiyet, eğitim durumu, medeni durum, çocuk sahibi olma gibi sosyo-demografik özelliklerden etkilendiği saptanmıştır.

ÖZETAmaç: Araştırma, hizmet içi eğitim hemşirelerin iletişim beceri dü-zeylerini ve etkileyen kişisel ve mesleki özellikleri belirlemek amacı ile gerçekleştirilmiştir. Gereç ve Yöntem:Araştırma, 01 Haziran-30 Kasım 2009 tarihleri arasın-da tanımlayıcı ve kesitsel olarak yapılmıştır. Çalışmaya İstanbul'da kamu hastaneleri ve birinci basamak sağlık hizmetlerinde çalışan 123 hizmet içi eğitim hemşiresi alınmıştır. Veriler, kişisel ve mesleki özellikleri içeren bilgi formu ile İletişim Beceri Ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Verilerin istatistiksel değerlendirilmesinde yüzdelik, t-testi, tek yönlü varyans analizi ve Pearson korelasyon analizi kullanılmıştır. Bulgular:Hizmet içi eğitim hemşirelerinin yaş ortalaması 35.07±5.18 idi, %97.8'inin kadın, %83.5'inin evli, %72.5'inin çocuk sahibi, %41.8'inin önlisans mezunu olduğu, %35.2'sinin birinci basamak sağlık kuruluşun-da çalıştığı ve %37.4'ünün 16-20 yıldır hemşirelik yaptığı belirlenmiştir. Katılımcıların %71.4'ünün 1-5 yıldır hizmet içi eğitim hemşiresi olarak çalıştığı ve %53.8'inin bunun dışında ek görevi olduğu saptanmıştır. Hizmet içi eğitim hemşirelerinin iletişim beceri puanı 189.45±14.02 olarak bulunmuştur. Katılımcıların yaşının, medeni durumunun, çocuk sahibi olmasının, eğitim durumunun, mesleki deneyim süresinin, hizmet içi eğitim hemşireliği olarak görev yapma süresinin ve ek görev varlığının iletişim becerilerini etkilemediği belirlenmiştir (p>0.05).Sonuç: Hizmet içi eğitim hemşirelerinin iletişim becerilerinin genel olarak iyi düzeyde olduğu, kişisel ve mesleki özelliklerinin iletişim becerilerini etkilemediği saptanmıştır.