The aim of the study was to record the attitudes and intentions of Greek and Cypriot primary education teachers towards teaching children with special educational needs (SENs) in mainstream schools. The instrument used was based on 'Planned Behaviour Theory'. The sample of the study included 179 educators, 87 from Greece (34 men, 52 women) and 92 from Cyprus (15 men, 70 women). Descriptive statistics indicated that school teachers have positive attitudes about the possibility of teaching students with and without SENs. Pearson's correlation coefficient revealed that intention has significant correlations (p ≤ 0.001) with attitudes, self-identity, attitude strength, experience, information and knowledge. Analysis of variance (ANOVA) analysis revealed that intention, attitude strength and knowledge are the variables where the differentiation between the educators was located, with the educators from Cyprus having the higher records. Also, Cypriot educators had more experience in working with SENs pupils, and all of them had low universitylevel education in the subject of Special Education. In conclusion, experience, attitude strength, self-identity, knowledge, information and also tertiary-level education, in the subject of Special Education, have a positive effect on the attitudes and intentions of people who want to teach pupils with SENs.

The present study attempted a comparative exploration of EFL teachers’ views in relation to integrating the CLIL (Content and Language Integrated Learning) approach in the context of Greek and Cypriot primary education. It is considered that the provision of curriculum content in a second/foreign language (L2/FL) can be advantageous in terms of enhancing both subject knowledge and target language competence, and improving motivation for learning. In total, 248 Greek and 100 Cypriot Teachers of primary education filled in the questionnaire, which comprised five sections: a) the teachers’ CLIL experience, b) characteristics of CLIL, c) competences needed by CLIL teachers, d) integrating CLIL into the curriculum, e) training provision. The findings indicated that the teachers in both contexts acknowledged the challenge of integrating CLIL and its beneficial role in promoting mastery of both the FL and content, however, the data highly supported the teachers’ need for training in CLIL teaching.

No abstract

Στην παρούσα εργασία διερευνώνται οι απόψεις και εμπειρίες των εκπαιδευτικών, μεταναστών γονέων και μαθητών με μεταναστευτικό προφίλ σχετικά με ζητήματα διγλωσσίας στο πλαίσιο της ενταξιακής πολιτικής που εφαρμόζεται στην πρωτοβάθμια Ελληνοκυπριακή εκπαίδευση. Για τον σκοπό αυτό επιλέχθηκε η εμπειρική διερεύνηση μέσα από πολυμεθοδικές προσεγγίσεις, συνδυάζοντας ποσοτικές και ποιοτικές μεθόδους συλλογής και ανάλυσης δεδομένων. Στην έρευνα, που υλοποιήθηκε από το 2015 μέχρι το 2017, συμμετείχαν: (α) 416 Ελληνοκύπριοι εκπαιδευτικοί (β) 30 μετανάστες γονείς και (γ) 40 μαθητές Δ, Ε και Στ’ τάξης με μεταναστευτικό προφίλ. Στους εκπαιδευτικούς διανεμήθηκε ερωτηματολόγιο ειδικά σχεδιασμένο για τις ανάγκες της έρευνας, ενώ για τη διερεύνηση των απόψεων και εμπειριών των μεταναστών γονέων και των μαθητών διεξήχθησαν ημι-δομημένες ατομικές συνεντεύξεις. Τα δεδομένα του ερωτηματολογίου αναλύθηκαν ποσοτικά διενεργώντας μια σειρά από στατιστικούς ελέγχους, ενώ τα δεδομένα των συνεντεύξεων αναλύθηκαν ποιοτικά σύμφωνα με τις αρχές της θεματικής ανάλυσης περιεχομένου. Από τα αποτελέσματα διαπιστώθηκε ότι ένας σημαντικός αριθμός εκπαιδευτικών εξέφρασαν απόψεις για ζητήματα διγλωσσίας και διγλωσσικής ανάπτυξης που αντανακλούν τη ρητορική ενός αφομοιωτικού μοντέλου ενταξιακής πολιτικής, το οποίο μέχρι πρότινος εφαρμοζόταν στο ελληνοκυπριακό εκπαιδευτικό σύστημα. Άλλωστε, αξιοσημείωτη ήταν η αβεβαιότητα και άγνοια που παρατηρήθηκε από την πλειονότητα των συμμετεχόντων, τόσο των εκπαιδευτικών όσο και των γονέων σε σχέση με πιθανά οφέλη στη γλωσσική ανάπτυξη και λοιπά γνωστικά οφέλη που συνδέονται με τη διγλωσσία. Επιπλέον, παρόλο που οι περισσότεροι γονείς συμφώνησαν για τη σημαντικότητα της διγλωσσικής ικανότητας και ειδικότερα της γλώσσας της χώρας καταγωγής για το μέλλον των παιδιών τους, η γλωσσική μετατόπιση, από τη γλώσσα της χώρας καταγωγής στην Eλληνική, αποτελεί συχνό φαινόμενο. Αυτή η γλωσσική μετατόπιση αποτυπώνεται συχνά στις πρακτικές εξωσχολικού γραμματισμού των οικογενειών που επιτελούνται σχεδόν αποκλειστικά στην ελληνική γλώσσα. Εν κατακλείδι, διαπιστώθηκε ότι παρά τα μέτρα που έχουν εξαγγελθεί τόσο κατά τη χρονική περίοδο της ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και πιο πρόσφατα, αυτά δεν φαίνεται να έχουν ακόμη την αναμενόμενη επίδραση προς μια αναθεωρημένη ενταξιακή πολιτική. Για να επιτευχθεί η αναθεώρηση αυτή κρίνεται αναγκαίο να ληφθούν υπόψη οι απόψεις και εμπειρίες όλων των συμβαλλομένων στην εκπαίδευση ώστε να σχεδιαστούν και να εφαρμοστούν πιο αποτελεσματικά αντίστοιχες δράσεις επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών και ενδυνάμωσης των πρακτικών των οικογενειών μεταναστών.