To meet the growing interest in natural antibacterial agents, we evaluated the physicochemical and biological properties of the folk medicine known as “five thieves’ oil” (Polish name: olejek pięciu złodziei). Five thieves’ oil consists of a mixture of five oils: rosemary, lemon, clove, eucalyptus, and cinnamon. In this study, we performed gas chromatography, FTIR, and UV–vis spectroscopic analysis, as well as L-a-b color tests, contact angle determination, and surface tension determination. To verify its antibacterial activity, the metabolic activity and changes in cell membrane permeability of bacteria of the genus Pseudomonas were studied. As a result, it was found that among the constituent oils, the oils of clove and cinnamon were the least volatile and, at the same time, had the strongest antibacterial activity. However, a mix of all the oils also showed comparable activity, which was even more pronounced for the oils after 4 weeks of aging. This effect can be linked to the high content of terpene derivatives such as eugenol and cinnamaldehyde, which can cause changes in bacterial membrane permeability, affecting cell activity and survival. This study is the first to characterize the constituents of the popular folk medicine five thieves’ oil, confirming and explaining its strong antibacterial activity, thus constituting a significant contribution to contemporary health education.

No abstract

<p>W artykule podjęto problem mobbingu w Służbie Więziennej w Polsce. We wstępie wskazano na wieloaspektowy charakter zachowań mobbingowych. Zasygnalizowano ich szkodliwy wpływ na życie osobiste, rodzinne i zawodowe ofiary oraz przeanalizowano zagadnienie z perspektywy polskiego prawa pracy, odwołując się do stosownych zapisów. Następnie przystąpiono do omówienia mobbingu wśród personelu zakładów penitencjarnych, wskazując, że służby mundurowe stanowią emanację społeczeństwa i mogą w nich występować identyczne zjawiska, włącznie z negatywnymi. W związku z tym opisano obowiązujące w Służbie Więziennej procedury dotyczące reagowania na zachowania mobbingowe oraz naświetlono adekwatne działania profilaktyczne, m.in. szkolenia dla kadry kierowniczej, funkcjonariuszy i pozostałych członków personelu zakładów penitencjarnych. Na koniec przywołano zarzuty formułowane w stosunku do wyżej wspomnianych procedur oraz przedstawiono stosowne rekomendacje, podkreślając, że przeciwdziałanie mobbingowi powinno się odbywać w wymiarze prawa wewnętrznego danej instytucji, praktyki zarządzania, ale też w obszarze przyjętej etyki i kultury.</p>

Streszczenie: W artykule podjęto kwestię obrazu ojca w grupie kultowej, którą za Randallem Wattersem określono mianem rodziny poszerzonej. Przyczyn nadużyć występujących w takiej grupie poszukuje się w figurze ojca, który jest liderem ugrupowania i którego pozycja ulega wzmocnieniu, gdy swe działania uzasadnia autorytetem Boga. Następnie zarysowano problem wejścia sekty w rolę niby-rodziny, co sprowadza się do przejęcia przez grupę kultową ról rodzinie przynależnych. Jak to działa w Polsce, zilustrowano na przykładzie doświadczeń Sebastiana Kellera w sekcie Niebo. Ponadto zasygnalizowano problem degradacji rodziców, w tym ojca, do kategorii średniej klasy kierowniczej, wobec której oczekuje się, że będzie wypełniała polecenia lidera, nawet jeśli bywają one sprzeczne z instynktem rodzicielskim. Na koniec autor zadał pytanie o skuteczne antidotum przeciw nieuprawnionym wpływom rodziny poszerzonej, dostrzegając je zwłaszcza w odbudowie etosu ojca, ale i w rozsądnie realizowanej misji informacyjnej na temat sekt ze strony mediów czy czynników oświatowych. Słowa kluczowe: grupa kultowa, rodzina poszerzona, obraz ojca, Bóg WprowadzenieRandall Watters (2016) określa grupę kultową mianem rodziny poszerzonej, tyle tylko że odznaczającej się charakterystyczną dla siebie hierarchią. Większość takich grup, zwanych często sektami, posiada konkretny obraz ojca, choć w paru przypadkach pojawia się również bardzo wyrazisty obraz matki. Autor ten nie wyszczególnia tu konkretnych nazwisk, więc możemy się jedynie domyślać, że chodzi mu o osoby pokroju twórczyni sahadźa jogi Nirmali Shrivastavy (przez praktykujących nazywanej Śri Matadźi Nirmala Dewi) albo Elizabeth C. Prophet -założycielki Kościoła Uniwersalnego i Triumfującego, kontrowersyjnej organizacji z nurtu New Age. Dodajmy, że i w Polsce mieliśmy twór stworzony i kierowany silną ręką przez kobietę, tj. Halinę Tas z Wrocławia, zwaną przez wyznawców Bóg Halina, o której powstał nawet spektakl teatralny wystawiany w Starym Teatrze w Krakowie (Kowalczyk 2007, s. A16; Sadecki 2007, s. A16). Nas jednak, z uwagi na problematykę artykułu,

Funkcjonowanie domów kultury w trakcie epidemii COVID-19 w Polsce W związku z podjęciem kroków mających na celu zatrzymanie szerzenia się wirusa SARS-CoV-2 w Polsce od marca 2020 r. aktywność domów kultury uległa okresowemu zamrożeniu. Już na samym początku spowodowało to wyzwania o różnorakim charakterze, zwłaszcza finansowym. Brak możliwości organizowania imprez komercyjnych zmusił wiele placówek do poszukiwania alternatywnych źródeł dochodu. Przede wszystkim jednak epidemia postawiła pod znakiem zapytania możliwość realizacji działalności statutowej placówek kultury. W artykule omówiono nowe konteksty tej działalności, które sprowadzały się do odwołania lub zawieszenia imprez i zajęć, przeniesienia aktywności do sieci, podjęcia interaktywnej komunikacji z odbiorcą, reorganizacji pracy stacjonarnej, wreszcie aktywnego włączenia się w walkę z koronawirusem. Etap znoszenia ograniczeń wywołanych epidemią dał możliwość stopniowego przywracania działalności placówek kultury, a Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego opublikowało wytyczne dotyczące dalszego ich funkcjonowania. Doświadczenia pierwszego okresu epidemii mogą być nauką na przyszłość, z której mogą skorzystać czynniki odpowiedzialne za placówki kultury.