No abstract

The human aging process is associated with systematic deterioration of cognitive and motor performance. Age-related deficits in motor skills and symptoms of cognitive decline, such as memory, attention and executive functioning problems, are major contributors to a loss of functional independence and reduced quality of life of the elderly. The virtual reality system presented can be used as an aid for effective training of those skills. The use of virtual reality training for therapeutic purposes is promising – not only does it provide encouraging medical and psychological effects but it may also be considered as an interesting leisure activity for seniors. The paper presents a pilot study which aims to qualitatively assess the usefulness of a VR technology-based solution for training cognitive and motor functions. The pre-test phase of the study was conducted on 9 subjects aged 62-81 (M = 71.66; SD = 7.00), who were asked to evaluate the performed tasks in terms of novelty and attractiveness. All subjects completed the pilot study. The SUS result was 55.56 (SD = 9.90), which is a marginal result. However, the UEQ result showed that all aspects of the game were reported as satisfactory. The pilot studies show that VR is well tolerated by the elderly. As demonstrated by the results, the system has moderate utility, but may be a promising solution for training cognitive-motor skills.

No abstract

Artykuł porusza zagadnienia ukazujące powiązania kultury gier wideo i towarzyszącej jej technologii w odniesieniu do rzeczywistej przestrzeni – jej funkcjonalności i sposobów kształtowania, jako obszaru wymagającego nie tylko zbadania i ochrony ale wręcz działań ratunkowych w celu zachowania pamięci o funkcji, formie i sposobach użytkowania – zwłaszcza w znaczeniu lokalnym. Przestrzeń w której technologia definiuje funkcję lub wprowadza zmiany do sposobu użytkowania miejsca, czy to w ujęciu przestrzeni publicznej czy prywatnej, stanowi, z uwagi na ciągłe i szybkie zmiany technologiczne obszar dziedzictwa o bardzo ulotnym charakterze. Każdy rodzaj przestrzeni egzystencjalnej, zamieszkanej przez człowieka, zwłaszcza towarzysząc rozwojowi techniki jest zapisem kultury współczesnej, który bezpośrednio powiązany jest z cyklem życia technologii – krótkotrwałym i ulotnym, wymagającym bieżących badań i dokumentacji. Artykuł prezentuje, poza wskazaniem obszaru badań nad sposobem kształtowania przestrzeni, teorie warstw nowoczesności – sposobu opisania indywidualnego doświadczenia i świadomości dziedzictwa techniki i kultury przez pryzmat towarzyszących człowiekowi technologii definiujących jego funkcjonowanie oraz definiuje automorfizm przestrzenny jako składową możliwość mapowania tożsamości gracza na przestrzeń.

No abstract