No abstract

SamenvattingBlijvende vormverandering van de ongebonden fundering in een flexibele verharding kan tot aanzienlijk onderhoud leiden. Om de mate van blijvende vormverandering te voorspellen zijn er in principe 2 opties mogelijk. De eerste is om aan de hand van modellen de blijvende vormverandering te voorspellen op basis van de in de ongebonden lagen aanwezige spanningen, de materiaalkarakteristieken, het vochtgehalte, de verdichtingsgraad en het aantal lastwisselingen. De tweede methode is veel eenvoudiger. In dat geval wordt de verharding zodanig gedimensioneerd dat de spanningen in de ongebonden lagen zo laag blijven dat niet voor blijvende vormverandering behoeft te worden gevreesd. Natuurlijk is dat spanningsniveau afhankelijk van de materiaaleigenschappen, verdichtingsgraad etc. In deze bijdrage wordt de ontwikkeling van zo'n spanningscriterium beschreven. In het laboratorium zijn een groot aantal triaxiaalproeven met een monotone danwel herhaalde belasting uitgevoerd op menggranulaten die varieerden in samenstelling, verdichtingsgraad en gradering. De mengverhouding beton-: metselwerk-granulaat is een belangrijke factor maar nog belangrijker is de verdichtingsgraad. Afhankelijk van deze parameters kan een bij een bepaalde steunspanning een vertikale spanning worden aangebracht die 0.45 a 0.61 maal de bezwijkspanning bij dat steunspanningsniveau is. Uit het onderzoek kwam ook naar voren dat de grootheden die het elastische vervormingsgedrag en het faalgedrag bepalen, voorspeld kunnen worden op basis van gradering, hoekigheid van het granulaat, samenstelling en verdichtingsgraad. Deze bevinding is belangrijk omdat daarmee wordt aangetoond dat receptspecificaties nog steeds zeer zinvol zijn en het niet altijd noodzakelijk is deze recept specificaties te vervangen door zgn funktionele specificaties! Trefwoorden Triaxiaalproef, menggranulaten, faalgedrag, elastisch en blijvend vervormingsgedrag.

No abstract

No abstract

No abstract