Terdapat pelbagai jenis unsur figuratif dalam al-Quran dan pakar bidang linguistik Arab menamakannya majāzī. Majāz Mursal merupakan salah satu daripada unsur figuratif yang merujuk kepada kaedah penggunaan perkataan yang maknanya berlainan daripada makna sebenar dan mempunyai hubungan tidak setara dengan kata iringan (qarīnah) yang dapat dilihat atau disebut di dalam ayat. Hubungan antara maksud asal dengan maksud dikehendaki bukan berunsurkan penyerupaan, tetapi mengandungi hubungan kemaknaan. Ini bermakna majāz mursal mengalami perubahan semantik yang perlu ditafsirkan dengan jelas agar maksud sebenarnya dapat disampaikan dengan tepat ke dalam bahasa sasaran. Penulisan ini bertujuan menganalisis terjemahan ayat al-Quran yang mengandungi majāz mursal ke bahasa Melayu untuk melihat kesepadanan maksud sebenar yang terdapat dalam mesej al-Quran dengan teks sasaran. Kajian ini hanya tertumpu kepada hubungan kesan atau akibat (musabbab). Kajian ini adalah kajian kepustakaan dan bersifat kualitatif kerana mengguna pakai kaedah analisis kandungan dalam menganalisis terjemahan gayabahasa majāz mursal. Dua teks terjemahan al-Quran oleh Mahmud Yunus dan Abdullah Basmeih dijadikan korpus kajian untuk melihat pendekatan yang digunakan oleh kedua-dua teks tersebut. Sembilan ayat al-Quran yang mengandungi majāz mursal daripada kategori hubungan musabbab dipilih untuk dianalisa. Untuk mengukur ketepatan dan kesepadanan mesej bahasa sumber dengan bahasa sasaran, pentafsiran kitab-kitab tafsir dan kitab ulum al-Quran yang muktabar dirujuk seperti al-Kashshāf karya al-Zamakhsharī, al-Burhān karya al-Zarkashī, Tafsīr al-Ṭabarī karya al-Ṭabarī, al-Taḥrīr wa al-Tanwīr karya Ibn ‘Āshūr, al-Itqān karya al-Suyūṭī dan al-Tafsīr al-Munīr karya Wahbah al-Zuhailī. Kajian ini mendapati wujudnya terjemahan yang tidak menepati kehendak makna sebenar mesej al-Quran ekoran penggunaan pendekatan secara literal. Justeru, strategi terjemahan lain perlu diguna pakai agar makna sebenar mesej al-Quran dapat disampaikan kepada pembaca sasaran. Walau bagaimanapun, adakalanya majāz mursal boleh diterjemahkan secara literal jika sekiranya tiada kekeliruan pada maksud asal mesej al-Quran.

Majāz mursal or synecdoche is one of the components of Arabic rhetoric which is categorized as al-Majāz. The implicit meaning of synecdoche cannot be interpreted according to the sentence structure based on the words used because there is an expansion of the sense. A word-by-word transfer is often one of the problems in transferring meaning from the source language into the target language. Therefore, this study aims to compare the strategies used by the Restu Foundation and al-Hidayah House of Quran in translating synecdoche in Quranic discourse to see the equivalence of the actual meaning found in the Quran with the target text. This study is a study of literature review and the type of qualitative research as it adopts the method of text content analysis and purpose-based sampling techniques. This study uses al-Burhān fī ‘Ulūm al-Qurān (2001) and al-Itqān fī ‘Ulūm al-Qurān (2003) as a source of data. Analysis of translation data for two (2) chosen corpus is based on explicit concepts introduced by Vinay and Darbelnet (1995) and the standard transfer operation of explicit proposed by Klaudy and Károly (2005). This study found that 13 out of 48 synecdoche translation data differed in translation approach. Similarly, the use of a word-by-word approach causes no sense of meaning to the source text. Therefore, the approach should be avoided as Arabic and Malay have different language use. In order to achieve compatibility in the translation, the implicit meanings found in the Quranic synecdoche must be presented in the target text.

Kajian-kajian terdahulu menemui bahawa tahap penguasaan pelajar terhadap subjek balaghah adalah sangat lemah. Hal ini berpunca daripada permasalahan proses pengajaran dan pembelajaran, penumpuan kepada hafalan kaedah dan contoh-contoh unsur balaghah tanpa memberi penekanan kepada unsur aplikasi. Kebanyakan kajian terdahulu merumuskan bahawa pengajaran dan pembelajaran subjek balaghah perlu diberikan anjakan paradigma bukan sahaja dari sudut sukatan pelajaran, kaedah dan teknik, malah juga perlu diterapkan penggunaan teknologi demi menarik minat pelajar mempelajari dan mendalami subjek balaghah. Justeru itu, satu kajian kuantitatif dan deskriptif telah dilakukan bertujuan mengenalpasti persepsi pelajar terhadap pembelajaran dan pengajaran balaghah menggunakan pendekatan teknologi. Kajian ini dilakukan terhadap pelajar dalam bidang pengajian Bahasa Arab di beberapa institusi pengajian tinggi (IPT). Sampel kajian ini melibatkan 129 orang responden daripada IPT yang berbeza dan menggunakan instrumen soal selidik melalui google form dalam mendapatkan maklum balas. Hasil maklumbalas daripada pelajar mendapati bahawa penggunaan teknologi dalam pembelajaran dan pengajaran subjek balaghah adalah berada pada tahap sederhana, sedangkan kecenderungan pelajar untuk mempelajari dan memahami subjek balaghah melalui penggunaan teknologi adalah tinggi. Oleh itu, penyelidik berpandangan satu kajian berkaitan analisis keperluan pelajar terhadap penggunaan teknologi dalam memahami subjek balaghah perlu diusahakan ke arah penginovasian dalam pembelajaran dan pengajaran subjek balaghah selain berupaya mewujudkan pengalaman baharu dalam pembelajaran dan pengajaran balaghah di IPT.