Bir çocuğun doğumu tüm aile sistemi içindeki bireyler için dönüm noktası olmakla birlikte ailelerin en temel beklentisi ise sağlıklı bir çocuğa sahip olmaktır. Derecesi ve tanısı ne olursa olsun çocuğun özel gereksinimli olduğunu öğrenmek, ailedeki tüm dinamikleri etkileyen travmatik bir süreç olarak kabul edilmektedir. Aile üyelerinin duyguları, düşünceleri, davranışları ve yaşam alanlarının tümü çocuğun tanı almasıyla olumsuz etkilenebilmektedir. Özel gereksinimli çocuğu olan ebeveynlerin psikolojik iyi oluşları ile bakım verme yükleri arasındaki ilişkiyi incelemek amacıyla gerçekleştiren bu araştırmada; iki ya da daha fazla değişken arasındaki ilişkiyi inceleyen, nicel araştırma türünde, tanımlayıcı ve kesitsel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırma örneklemini özel gereksinimli çocuğu olan %15,6’sı (21) erkek ve %84,4’ü (114) kadın olan 135 ebeveyn oluşturmaktadır. Katılımcılara Bilgilendirilmiş Gönüllü Onam Formu, Sosyodemografik Bilgi Formu, Psikolojik iyi olma ölçekleri (PİOÖ) Kısa Formu, Zarit Bakım Verme Yükü Ölçeği uygulanmıştır. Elde edilen verilerin analiz edilmesi sonucunda ebeveynlerin algıladıkları bakım yükü ile psikolojik iyi oluşları arasında negatif yönde anlamlı bir ilişki saptanmıştır. Çalışmanın bir diğer bulgusu ise katılımcıların Psikolojik İyi Oluş düzeylerinin cinsiyete göre farklılaştığıdır. Erkeklere kıyasla kadınların psikolojik iyi oluş düzeyleri daha yüksek bulunmuştur.