Diyarbakır'da organik çeltik tarımının olanaklarını belirlemek ve organik tarıma geçişte çiftçiler için örnek teşkil etmesi amacıyla yürütülen bu araştırmada materyal olarak yerel Karacadağ çeltiği ile Türkiye'de en çok ekimi yapılan Osmancık-97 çeltik çeşidi kullanılmıştır. Araştırma; GAP Uluslararası Tarımsal Araştırma ve Eğitim Merkezi deneme tarlasında 2011 çeltik yetiştirme döneminde tesadüf bloklarında bölünmüş parseller deneme desenine göre 3 tekerrürlü olarak yürütülmüştür. Denemeden elde edilen verilere göre; hasat indeksi %28.06-37.55, fertilite %49.57-88.63, kırıklı pirinç randımanı %67.87-74-27, yabancı ot sayısı 1.50-2.67 adet/m 2 , tane verimi 271.57-543.33 kg/da arasında değişimler göstermiştir. Araştırma sonucunda uygulamalar arasındaki farklılıklar; organik uygulamalar, fertilite, yabancı ot sayısı yönünden konvansiyonel uygulamalara göre üstün değerler göstermiştir. Karacadağ çeşidi incelenen tüm özelliklerde en iyi değeri vermiştir. Ekonomik analizde organik Karacadağ uygulaması 371.3 TL/da net kar ile en karlı yöntem olmuştur. Karacadağ çeşidi bölgenin ekolojik koşullarına uyum yeteneğini kanıtlamış bir çeşittir. Karacadağ çeltik çeşidinin organik tarımda kullanılması ile bölgede organik çeltik tarımının yaygınlaştırılabileceği sonucuna varılmıştır.

Bu çalışma, farklı ekim zamanının şeker mısırı (Zea mays saccharata sturt) çeşitlerinde tane verimi ve kalite özelliklerine etkisini belirlemek amacıyla, 2010-2012 yılları arasında Diyarbakır’da yürütülmüştür. Denemeler tesadüf bloklarında bölünmüş parseller deneme desenine göre 3 tekerrürlü olarak kurulmuştur. Denemelerde, ana parselleri ekim zamanı, alt parselleri ise çeşitler oluşturmuştur. Çalışma 8 farklı ekim zamanı (1 Nisan, 15 Nisan,1 Mayıs, 15 Mayıs, 1 Haziran, 15 Haziran, 1 Temmuz, 15 Temmuz) ve 5 şeker mısırı çeşidi (Merit, Jübile, Lumina, Vega ve Sakarya Kompozit) kullanılarak yürütülmüştür. Üç yıllık sonuçlara göre en yüksek taze tane verimi (963.9kg da-1) Vega çeşidinin 15 Nisan ve 1 Mayıs ekimlerinden elde edilmiştir. Brix değeri ile şeker oranı arasında zıt ilişki olduğu düşünüldüğünde Vega çeşidinin şeker oranı yüksek, Sakarya Kompozit çeşidinin ise düşük olduğu belirlenmiştir. Diyarbakır koşullarında taze tane üretimi ve bazı kalite kriterleri dikkate alındığında şeker mısırı yetiştiriciliği için en uygun ekim zamanın 15 Nisan-01 Mayıs tarihleri arasındaki günler, en uygun çeşidin ise Vega çeşidi olduğu belirlenmiştir.

This study was carried out to investigate the effects of different sowing times on duration of tasselling, plant height, first ear height, ear length, ear diameter, number of ears per plant, fresh ear yield with husk, fresh ear yield unhusked, and marketable number of ears of different sweet corn (Zea mays L. saccharata Sturt.) varieties in Diyarbakır between the years of 2010-2012. The trial was conducted as split plots in randomised complete blocks with three replications. The main plots were sowing times, and the sub-plots were varieties. The trials were carried out at eight different sowing times (1 April, 15 April, 1 May, 15 May, 1 June, 15 June, 1 July and 15 July) with ‘Merit’, ‘Jubilee’, ‘Lumina’, ‘Vega’ and ‘Sakarya’ composite sweet corn varieties. From the variance analysis of the three-year combined average, the duration of tasselling, plant height, first ear height, ear length, ear diameter, number of ears per plant, fresh husked ear yield, fresh unhusked ear yield and marketable ear number were statistically significant for sowing times and varieties. According to the sowing time × variety interaction, except ears per plant and first ear height values, all other traits were significant. The fresh husked and unhusked ear yields varied between 8541.7-19396.8 kg ha-1 and 5065.0-13485.7 kg ha-1, respectively. The highest fresh husked and fresh unhusked ear yields were obtained from the 15 April sowing time of ‘Vega’ variety. The results state that optimal sowing dates for different varieties of sweet corn could be from 1 April to 1 May, and the most suitable variety to be planted is ‘Vega’ in Diyarbakır conditions.

Determination of Adaptation of Candidate Hybrid Corn Genotypes in Diyarbakir Main Crop Conditions AbstractThis study was carried out to monitor the performance of hybrid corn genotypes developed in the scope of the researches for regional yield and adaptation of national maize integrated crop management. In this study, 19 genotypes in 2012 and 27 genotypes in 2013 were used as research materials. The experiments were conducted in the trial field of GAP International Agricultural Research and Training Center in Diyarbakir with randomized complete block design with three replicates in 2012-2013. The findings of the experiment in 2012 were as follows: plant height (245.0-343.8 cm), first ear height (89.5-144.5 cm), tasseling period (72.7-80.3 day), grain/ear ratio (84.7-88.7%), 1000 grain weight (283.2-365.0 g), moisture (10.6-13.1%), hectoliter weight (76.93-81.43 kg), crude oil ratio (3.07-4.17%), crude protein ratio (9.03-11.23%), starch ratio (70.27-72.63%), grain yield (936.1-1307.7 kg/da). In 2013 the yield parameters were as follows: plant height (260.7-363.2 cm), first ear height (96.5-169.0 cm), tasseling period (63.0-74.3 day), grain/ear (78.6-91.4%), 1000 grain weight (247.0-395.0 g), moisture (8.10-11.8%) and grain yield (685.4-1318.9 kg/da). As a result; P31G98, DKC6589, ADA 523, ADA-9.7, SASA-95, SASA-84, SASA-71, SASA-87, , SASA-96 genotypes gave relatively higher yields as main crop production in Diyarbakir conditions.