No abstract

ÖZETTeknolojik gelişmelere paralel olarak, küçük boyutlu ancak güçlü mıknatıslar günümüz cihazlarında sıkça kullanılmaktadır. Yabancı cisim yaralanmaları arasında oldukça ender olarak görülen mıknatıs yaralanmaları kendilerine has özellikleri nedeniyle tedavilerinde bazı zorluklar içerirler. Mıknatısın oluşturduğu manyetik alanın cerrahi enstrümanları etkilemesi ve müdahaleyi güçleştirmesi bu zorlukların en önemlilerinden bir tanesidir. Bu olgu sunumunda ender olarak karşılaşılan neodyum mıknatıs yaralanması sonucunda nazal bölgesinde hasar oluşan bir hasta ile mıknatısın çıkarılması esnasında karşılaşılan güçlük ve bunun aşılmasında kullanılan alternatif yaklaşımımız sunulmaktadır.Anahtar sözcükler: Mıknatıs; nazal kırık; nazal travma; neodyum mıknatıs; yabancı cisim; yüz travması. GİRİŞBurun, nazal kemiğin çıkıntılı ve kolay kırılabilen yapısı sebebiyle yüz travmalarında en fazla hasar gören bölgedir.[1-3] Bu bölge kırıkları, maksillofasiyal travmalarının yaklaşık %40'ına eşlik ederken kırığın tipini travmanın şiddeti ve yönü belirlemektedir. [1,4,5] Hafif travmalarda sıklıkla darbenin geldiği taraftaki nazal kemik kaviteye doğru yer değiştirirken şiddetli travmalarda karşı taraf nazal kemiğe kadar uzanabilen ciddi hasarlanmalar ortaya çıkabilmektedir. [6,7] Bu tipteki yaralanmalar estetik sorunların dışında fonksiyonel kayıplara da yol açarak hastanın yaşam kalitesini olumsuz yönde etkileyen sonuçların doğmasına yol açabilmektedir.Bilinen en güçlü mıknatıs olan "Neodyum mıknatıslar" metalik görünümlü olup, günümüzde tıp, eğitim, hobi araçları, oyuncak ve takı gibi birçok farklı endüstriyel alanda kullanılmaktadır. [8] Bu mıknatıslar neodyum, demir ve bor (Nd2Fe14B) element-OLGU SUNUMU lerinden oluşurken yapısal olarak kırılgan, tetragonal kristal bir form sergilerler.[9] Bu kırılgan yapının daha dayanıklı hale getirilebilmesi içinse neodyum mıknatıslar nikel, çinko ve krom tozları ile kaplanırlar.[10] Bu işlem hem sürtünmeye bağlı yüzey aşınmasını önlerken hem de karşılaşılan yüksek ısı veya çarpış-malardan doğabilecek hasarların önüne geçilmesine imkan tanır.Tüm bu önlemlere rağmen, literatürde bugüne kadar bildirilmemekle birlikte neodyum mıknatıs içeren cihazlarla çalışan kişilerde mıknatısın hasarlanması sonrasında kopan ve fırlayan parçalar ile farklı şiddetlerde yaralanmalar oluşabilir. Özellik-le tecrübesiz kişilerce neodyum mıknatıs gibi yüksek çekim gücüne sahip olan mıknatıslara metal enstrümanlarla müda-halede bulunulma çabası ise ek travmaların ortaya çıkmasına neden olabilir.Bu yazıda, ender olarak karşılaşılan, neodyum mıknatısın parçalanması sonrasında nazal bölgesinde yaralanma oluşan bir olguda müdahale esnasında yaşadığımız güçlük ve geliştirdiği-miz alternatif yaklaşım sunuldu. OLGU SUNUMUElli iki yaşında erkek hasta nazal bölgesinde oluşan yaralanma nedeniyle acil servise başvurdu. Hastanın alınan anamnezinde neodyum mıknatıs içeren bir düzenek ile deneysel amaçlı elektrik üretmeye çalışırken, parçalanan mıknatısların çevreye saçılarak yüzüne isabet ettiği öğrenildi.

The decision to amputate or reconstruct after high-energy foot injuries is controversial. A 25-year-old male patient was admitted to our clinic with a complex injury to his left foot sustained during a mine explosion, and the second to fifth digits and metatarsals of the left foot had been traumatically amputated before admission to our facility. The complex left foot defect was reconstructed with an osteocutaneous fibula flap during a single session. An osteotomy was performed on the bone segment of the flap, and both lateral longitudinal and transverse arches were repaired. Both aesthetic and functional outcomes were very satisfactory, including independent ambulation, light jogging, and full performance of activities of daily living without limitation. Many factors, including comorbidities, should be considered during the decision-making process of amputating or reconstructing complex foot injuries.

Vascularized composite allografts can undergo immune-mediated rejection, and skin biopsies are needed for monitoring of the transplant. However it is an invasive method, and requires processing time and pathological assessment. The purpose of this study is to use a new noninvasive monitoring method of the reflectance confocal microscopy (RCM) to determine severity of the allograft rejection on rats. Five groin flap allotransplantation were performed between 10 male Sprague-Dawley rats. Immunosuppressive therapy with cyclosporine A was given to the recipients during 10 days after surgery and was ended at the 10th postoperative days to allow acute transplant rejection. Following cessation of CsA, concomitant RCM evaluation and skin biopsy was performed every other day from each animal until total rejection of the allograft. Complete rejection of the allograft took nearly about 10 days and 4 or 5 RCM evaluation and skin biopsy was performed from each rat during this period. A total of 17 specimens were evaluated. A scoring system was developed based on the RCM findings. Skin biopsies were evaluated according to the Banff 2007 working classification criteria. RCM evaluation revealed epidermal irregularity and collagen destruction, however mild perivascular inflammation and degeneration of the basal epidermal layer were observed in early and late rejection period respectively with histopathologic evaluation. High correlation was found between the RCM scores and histopathologic grading. The RCM may be the useful tool to reduce the need for skin biopsy for monitoring of the skin containing vascularized composite allograft.

BACKGROUND: This study was undertaken to develop new experimental burn injury model using conventional infrared heaters.