ÖzetBu çalışmada bir şehir ve bir insan arasındaki yaklaşık 40 yıllık bir hikâye incelenmiştir. 1953'te Urfa ile tanışan Otyam, vefatına kadar şehirle bağını kesmemiş, sürekli ziyaretlerde bulunmuş ve gözlemlerini eserlerine yansıtmıştır. Bunlar, bölge halkının fizikî özellikleri, giyim-kuşamı, müzik kültürü, bölgenin siyasal ve sosyal şartları, sağlık ve ulaşım sorunları olarak Otyam'ın eserlerinde yer bulmuştur. Bölgenin zengin toprak yapısına rağmen, sulama imkânının olmayışından dolayı yaşadığı olumsuzluklara ilişkin baraj yapılması için çaba göstermiştir. Bu çalışmada Otyam'ın kendi eserleri incelenmiş, ayrıca arşiv belgeleri, gazeteler ve diğer araştırma eserlerden yararlanılarak Urfa ve Otyam arasında 40 yıl gibi uzun süreye uzanan bu özel bağ konu edinilmiştir. Böylece Cumhuriyet döneminde Urfa'ya dair sosyo-ekonomik ve sosyo-kültürel bir bakış açısını Otyam'ın penceresinden sunmak mümkün olmuştur.

This study analyzes the Tribal Schools established by Abdulhamid II. The main purpose of it was providing "Loyalty to the Empire." It examined what criteria were considered when choosing students, whether the tribal children realized Abdulhamid's policy, and the reasons for the closure of the school being questioned. During his reign, he aimed to ensure students' loyalty to the state as harmless. Education was given in Istanbul and their loyalty was tried to be ensured. In line with the education policy, students of Shiite origin were also brought to İstanbul, and the Sunni creed was taught. In the article, the implications of the efforts to create the idea of loyalty through the education policy of the Empire will be discussed. In our study, which examines the Tribal Schools in line with loyalty to the state and the Sultan, the political aim of the Empire to provide loyalty through education policy is the subject.

Osmanlı sokaklarının mimari yapısı, içinde barındırdığı toplumun sosyo-kültürel yapısını hem etkilemiş hem de toplumun yaşayış biçiminden etkilenerek şekillenmiştir. Bu bağlamda çıkmaz sokaklar, labirentimsi yapılar ve evlerin avlularının uzun duvarları, Osmanlı sokaklarındaki ilişkilerin doğasını belirlemiştir. Ancak, sokaklar yeni ihtiyaçların baş göstermesi ile dönüşüme açık hale gelmiştir. Toplu taşıma ve haberleşmeye yönelik telgraf ve tramvay gibi gelişmeler ve biraz da şehirlere imaj kazandırmak maksadıyla birtakım değişiklikler olmuştur. Sokakları genişletme çabaları 19. yüzyılın sonunda artmış ve toplu ulaşımın da artmasıyla şehir içi hareketlilik hız kazanmıştır. Bazı sokaklardaki evler genişletme faaliyetleri veya doğal afetler sebebiyle tahrip olmuş veya yıkılmıştır. Bu evlerden günümüze kalan bazı yapılar farklı şekillerde hala kullanılmaya devam etmektedir. Çalışmada İstanbul'daki bazı Osmanlı sokaklarının fiziki ve manevi yönlerini tanıma, zamanla planlarının birtakım nedenlerle değişime tabi tutulması ve sokakların dönüşümleri üzerindeki ana etkenlerin üzerinde durulması hedeflenmiştir. Yaşayan Osmanlı sokağına örnek olarak Soğukçeşme Sokağı ayrıca ele alınmıştır.