COVID-19 salgını süreciyle birlikte zorunlu olarak uzaktan eğitime geçilmiştir. İlkokul öğrencilerinin gelişimsel özellikleri ve okul tecrübeleri düşünüldüğünde uzaktan eğitim sürecinin incelenmesi önem taşımaktadır. Bu çalışmanın amacı sınıf öğretmenlerinin COVID-19 salgını sürecinde uzaktan eğitimde Türkçe dersinde neler yaşadığını ortaya koymaktır. Çalışmada nitel araştırma yöntemlerinden durum deseni tercih edilmiştir. Veriler, araştırmacılar tarafından oluşturulan dokuz soruluk açık uçlu soru formuyla toplanmıştır. Formlar dijital ortama aktarılarak gönüllü olarak katılmak isteyen ve farklı sınıf kademelerinde görev yapan öğretmenlere ulaştırılmıştır. Yapılan içerik analizi sonucunda araştırmacıların görüş birliği yüzdesi %80'in üzerinde çıkmıştır. Çalışma sonucunda uzaktan eğitimde kontrol zorluğu, hareketsizlik, eksik katılım, düşük motivasyon sorunları yaşandığı, öğrencilerin konuşmak istemedikleri ve yazma ürünü oluşturamadıkları, teknolojinin aksayan yönlerinin uzaktan eğitime zarar verdiği ortaya çıkmıştır. Ayrıca öğretmenler, fırsat eşitliği sağlanarak doğru etkinlik tasarımıyla yapılacak uzaktan eğitimin etkili olacağını ifade etmektedir. Edinilen sonuçlardan yola çıkılarak öğrenme eksiklerinin tamamlanacağı telafi eğitimleri ile dijital yetkinliği ve fırsat eşitliğini sağlama çalışmalarının yapılması önerilmektedir.

Sahip olunan bilgilerin önemli bir kısmı okuma yoluyla edinilmektedir. Güncel gelişmelerin de etkisiyle eskiden basılı materyallerden yapılan okumalar artık ekrana taşınmıştır. Çünkü ekrandan okuma yapabildiğimiz araçlar, bilgiye ulaşmada ve elde edilen bilgiyi yaygınlaştırmada basılı kaynaklara nazaran kolaylık sağlamaktadır. Bu yüzden öğrenciler özellikle araştırma yaparken ekrandan okuma yapmaktadır. Zamanı etkili kullanmak açısından öğrencilerin ekrandan okuma aracılığıyla araştırma yapması desteklenmektedir. Hatta Milli Eğitim Bakanlığı da sınıf ortamlarını teknolojik araçlarla donatarak ekrandan okuma yapılabilecek hale dönüştürmektedir. Bu araştırmanın amacı ilkokul dördüncü sınıf öğrencilerinin ekrandan okumaya yönelik tutumlarını farklı değişkenlere göre değerlendirmektir. Bu çalışma, ilkokul dördüncü sınıf öğrencilerinin ekrandan okumaya yönelik tutumlarını araştırmak için betimsel araştırma türlerinden tarama modeliyle gerçekleştirilmiştir. Bu amaçla orta sosyal ve ekonomik düzeydeki 3 ilkokulda öğrenim görmekte olan 4. sınıf öğrencilerine ulaşılmıştır. Araştırma 62 kız, 62 erkek olmak üzere toplamda 124 öğrenci ile gerçekleştirilmiştir. Verilerin elde edilmesinde Susar Kırmızı (2017) tarafından geliştirilmiş olan “Ekrandan Okumaya Yönelik Tutum Ölçeği” kullanılmıştır. Yapılan analizler sonucunda öğrencilerin ekrandan okumaya yönelik tutumlarının olumlu yönde ortalamanın üzerinde olduğu görülmüştür. Ayrıca ekrandan okumaya yönelik tutum puanlarının cinsiyete, bilgisayarla geçirilen süreye, anne ve baba eğitimine göre istatistiksel olarak anlamlı şekilde farklılaşmadığı görülmüştür.