Purpose of reviewTo study the recent literature on health-related quality of life (HRQOL) in patients after radical cystectomy followed by urinary diversion.Recent findingsGeneral consensus regarding, which urinary diversion is superior in terms of HRQOL has not been reached. Although there is an increase in studies favoring the orthotopic neobladder, overall quality of these studies is poor. Other studies suggest that HRQOL outcomes in different types of urinary diversions is similar and that other factors, such as age, comorbidities and sex are more important instead. Patient choice, in consultation with the treating surgeon should be the determinant of which urinary diversion is performed. Furthermore, sexual function can play an important role in HRQOL. However, practice shows that counselling on the option of sexual-preserving techniques is still not implemented in routine clinical practice. Furthermore, studies regarding differences in HRQOL after urinary diversion between male and female individuals are lacking.SummaryThorough preoperative counselling on the different types of urinary diversion and options for sexual-preserving techniques decreases decision regret and increases HRQOL in patients after radical cystectomy.

SamenvattingDit case report betreft een patiënt met hematurie ten gevolge van een kiemceltumor van de linker testis, welke doorgroeide in de blaaswand. Mannen met een niet-ingedaalde testis hebben een verhoogde kans op het ontwikkelen van een testiculaire kiemceltumor. Bij de 67-jarige patiënt in deze casus werd tijdens cystoscopie een tumor in de blaas gevonden. De patiënt onderging een diagnostische transurethrale resectie van de tumor, laboratoriumonderzoek en een CT-scan, op grond waarvan een stadium 2‑good-risk seminoom van de testis werd gediagnosticeerd. De patiënt werd behandeld met vier cycli van etoposide en cisplatine met nadien een open chirurgische resectie van de restlaesie. Het herstel verliep ongecompliceerd. Bij beeldvorming na zes maanden waren er geen tekenen van een recidief.

SamenvattingHet doel van deze studie was de oncologische en functionele uitkomsten van salvage cryochirurgie (sCC) te beoordelen bij lokaal recidief prostaatcarcinoom na radiotherapie (rrPCA). De studie werd uitgevoerd bij 169 patiënten. Er vond retrospectieve analyse plaats van recidiefvrije overleving (BRFS), algehele overleving, metastasevrije overleving, androgeendeprivatietherapie (ADT)-vrije overleving, functionele uitkomsten en complicaties. De mediane follow-up was 36 maanden (IQR = 18–66). BRFS na vijf en acht jaar was 52% (95%-BI = 43–62) en 45% (95%-BI = 35–57), respectievelijk. PSA bij initiële diagnose, de initiële behandeling, het interval tussen de primaire behandeling en SCS, leeftijd bij SCS en post-SCS PSA-nadir waren significante voorspellers van BRFS. De vijf-jaars ADT-vrije overleving was 70% (95%-BI = 62–79). Complicaties van graad III of hoger traden op bij 1,2% van de patiënten. Bij 19% en 92% van de patiënten trad new onset urine-incontinentie respectievelijk erectiele disfunctie op, bij 6,5% persisterende urinaire fistels en bij 12% desobstructie. SCS heeft aanvaardbare oncologische resultaten, maar kan gepaard gaan met ernstige complicaties (urine-incontinentie, stenose en fistels).

No abstract