PurposeFailure to identify any significant relationships between principal leadership and student achievement has proved concerns about the assumed value and legitimacy of principal leadership. The purpose of this paper is to contribute to the current literature by empirically testing the relationships between the principal leadership and the teacher self‐efficacy, a construct which has a proven impact on student achievement. The role of collective efficacy on the relationship between transformational leadership of principals and self‐efficacy of teachers was a special focus for the study.Design/methodology/approachA causal comparative research design was employed to study the direct, indirect, and mediating relationships among principal leadership, teacher self‐efficacy, and collective efficacy in schools. The participants included a cluster‐random sample of 813 primary school teachers. Data gathering instruments composed of a combination of the Multifactor Leadership Questionnaire, the Collective Teacher Efficacy Scale and the Teacher's Sense of Efficacy Scale. A structural equation modelling with path analysis was employed to test the research models and hypotheses.FindingsFindings of the study demonstrated that collective efficacy and transformation leadership jointly shape teachers' self‐efficacy. There was a significant relationship between principals' transformational leadership and teachers' self‐efficacy beliefs. This relationship was mediated and magnified by collective efficacy in schools.Research limitations/implicationsThe study has the common limitations of the self‐reported perceptions of participants.Originality/valueThe study enlightened the little‐known causal relationship mechanisms through which transformational leadership practices of principals and collective efficacy of schools affect the self‐efficacy beliefs of teachers. The findings are in line with the socio‐cognitive theory which assumes the presence of reciprocal relationships among leadership, organization, and person domains in shaping organizational behaviors of teachers. The study also parallels with the emerging literature about the mediating effects of collective efficacy on the relationship between principal transformational leadership and teacher self‐efficacy.

Bu çalışmanın amacı, ilköğretim okullarında görev yapan öğretmenlerin algılarına göre okulun değişime açıklığı ile değişim kapasitesi arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Araştırma, ilişkisel tarama modelinde desenlenmiş betimsel bir çalışmadır. Araştırmaya, Samsun ilinde bulunan ilköğretim okullarında görev yapan öğretmenlerden oluşan 599 kişilik bir grup katılmıştır. Araştırma sonucunda, okul müdürlerinin ve öğretmenlerin değişime açıklığının, okulun değişim kapasitesinin bütün alt boyutlarının anlamlı yordayıcıları olduğu görülmüştür. Okul değişim kapasitesinin alt boyutlarından paylaşılan vizyonun en güçlü yordayıcısı okul müdürünün değişime açıklığı; iş birliği ve kişisel ustalığın en güçlü yordayıcısı ise öğretmenlerin değişime açıklığıdır. Araştırma sonucunda okullarda değişimin sürdürülebilir bir şekilde ele alınmasını sağlamak açısından, okulun vizyon geliştirme süreçlerinde öğretmenlerin etkin katılımını sağlayan, öğretmenler arasında iş birliğini artıran ve öğretmenlerin mesleki gelişimlerine olanak tanıyan bir yapıya kavuşmasının önemli olduğu belirtilmiştir.

ÖzBu araştırmanın amacı ilköğretim kurumu öğretmenlerinin işle bütünleşme düzeylerinin bireysel ve örgütsel değişkenlerle ilişkilerinin incelenmesidir. İlişkisel tarama modelindeki araştırmada 2012-2013 eğitim öğretim yılında Ankara'daki ilköğretim kurumlarında çalışan 810 öğretmenden veri toplanmıştır. Veri toplama araçları olarak Utrecht İşle Bütünleşme Ölçeği, Lider-Üye Etkileşimi Ölçeği, Öğretmen Özerkliği Ölçeği, Kendini Toparlama Ölçeği ve Öğretmen Öz Yeterlik İnancı Ölçeği kullanılmıştır. Araştırma bulgularına göre öğretmenlerin işle bütünleşme düzeyleri bireysel (kendini toparlama ve öz yeterlik) ve örgütsel değişkenlerle (lider-üye etkileşimi ve özerklik) anlamlı düzeyde ilişkilidir. Bireysel ve örgütsel değişkenler işle bütünleşmeyi olumlu yönde ve anlamlı düzeyde etkilemektedir. Ayrıca bireysel değişkenler örgütsel değişkenlerle işle bütünleşme arasında aracı bir role sahiptir. Anahtar sözcükler: İşle bütünleşme, öğretmen, bireysel değişkenler, örgütsel değişkenler, çoklu aracılık modeli AbstractThe aim of this study is to examine the relationship between primary school teachers' work engagement and personal and organizational variables. The study was designed as a relational model. Data were gathered from 810 teachers employed in primary education institutions in Ankara in 2012-2013 education year. Utrecht Work Engagement Scale, Leader-Member Exchange Scale, Teacher Autonomy Scale, Brief Resilient Coping Scale, and Teacher Self-Efficacy Scale were used as data collection tools. Findings showed that personal (resilience and selfefficacy) and organizational (leader-member exchange and autonomy) variables were significantly related to work engagement. Personal and organizational variables have a positive and significant effect on work engagement. Moreover, personal variables partially mediating the relationship between organizational variables and work engagement.

Bu araştırmanın amacı ortaokul öğretmenlerinin kolaylaştırıcı okul yapısı, akademik iyimserlik ve okul etkililiği algıları arasındaki ilişkileri inceleyerek, öğretmenlerin kolaylaştırıcı okul yapısı ve akademik iyimserlik algılarının okul etkililiği algıları üzerindeki yordayıcılık etkisini belirlemektir. Katılımcılar; 589'u kadın ve 562'si erkek olmak üzere 1151 ortaokul öğretmeninden oluşmaktadır. Araştırma ilişkisel tarama modelinin kullanıldığı nicel bir araştırmadır. Araştırma sonuçlarına göre öğretmenlerin okul yapısı, akademik iyimserlik ve okul etkililiği düzeyleri arasında pozitif yönlü ve anlamlı ilişkiler tespit edilmiştir. Ayıca öğretmenlerin okul yapısı ve akademik iyimserlik algılarının, okul etkililiği algıları üzerinde anlamlı yordayıcılar olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

The purpose of this study was to examine the relationships between primary school teachers' resistance to change behaviors and their selfefficacy levels. The study employed relational search model. The population of the study consisted of 415 teachers employed in 14 primary schools in Ankara city center. Data was collected via "Resistance to Change Scale" and "Teacher Self-Efficacy Scale". Pearson Product-Moment Correlation Coefficients and standard multiple regression analysis were performed to analyze the data. Results indicated that all sub-scales of teacher self-efficacy were negatively correlated with resistance to change. It was also referred from the results that sub-scales of teacher self-efficacy were positively correlated with each other. Finally, regression analysis results mirrored resistance to change was not predicted significantly by any subscales of teacher self-efficacy.