In this study, three claims/arguments regarding the emergence and function of the Eurovision Song Contest were put forward and tried to be grounded. First, the contest emerged as a tool for Western Europe to influence Eastern Europe culturally in the Cold War but it didn’t become an ideological conflict area of East-West. Second, the contest functioned as a stage of expressing the political problems/situations that countries experience within themselves or with each other in the Cold War era and aftermath. Third, although Turkey took place in the Western Europe side in the Cold War, this contest made Turkey feel non-European while having a different identity. In this context, the subject is discussed from the historical perspective with the assumption that the subject of history is unique. The study focused primarily on the concept of the Cold War and the contest. Then, it was explained with the examples which political problems/situations different from the Cold War ideological conflict environment were brought up on the contest platform. Finally, it was emphasized that the contest contributed to “us vs them” dichotomy in Turkey against Europe, contrary to Eurovision’s aim to form/create a common European culture.

No abstract

No abstract

No abstract

Sovyetler Birliği (SSCB), Türkiye'nin Kurtuluş Savaşı'nı destekledi. Türkiye, SSCB gibi Marksizm-Leninizm temelinde sosyalist bir ideolojiye sahip değildi. Emperyalist devletlerle mücadele ortak paydası Türkiye'ye yurt savunmasında SSCB'den antiemperyalizm ideolojik desteği ile silah ve cephane yardımı almasını sağladı. Emperyalist devletlerin hakim olmadığı Türkiye, SSCB için tampon görevi gördü ve kuşatılmaktan kurtardı. Kuşkusuz, SSCB'nin bu politikasının ideolojik temeli/sebebi vardı. Doğu halklarının, ezilen/ yoksul halkların kendilerini sömüren güçlü, emperyalist devletlere karşı uyanmasını/ ayaklanmasını, ilk aşamada ulusal devrimlerini gerçekleştirmelerini istiyordu. Savaşın sonunda imzalanan Lozan Antlaşması, Türkiye için bir zaferdi. Türkiye'nin topraklarını düşmanlardan temizlemesi SSCB için de memnuniyet vericiydi. Hatta SSCB, Lozan'ı egemen bir devletin kurulmasını sağlayan, Türkiye halkının ulusal direniş ve manevi canlanma yolunu açan bir antlaşma olarak değerlendiriyor, geçmişteki Türk (Osmanlı) hükümetlerinin hayal bile edemeyeceği büyük bir kazanım olarak görüyordu.Bu bağlamda, bu çalışmada iki temel varsayım ortaya kondu. Birincisi, SSCB'ye göre Lozan Antlaşması, Türkiye için büyük bir başarı olsa da antlaşma aynı zamanda batılı ülkelere bir taviz anlamına geliyordu. Ayrıca, konferans süreci anti-Sovyet bir ortama sahipti. Türkiye'nin batılı ülkelerle uzlaşması/uzlaşma süreci SSCB'yi dışlamayı da beraberinde getirmişti. İlkiyle bağlantılı ikinci varsayım ise; savaşlardan yorgun düşen Türkiye, ülkenin ve yeni sistemin/ rejimin inşası için en kısa sürede barışı sağlamayı amaçlıyordu. Bir başka deyişle, SSCB'nin taviz içerdiğini düşündüğü antlaşma ve öncesi süreç, Türkiye'nin barış mücadelesini ve gerçekçi bir dış politikayı yansıtıyordu. Çalışmada öncelikle, Büyük Taarruz'un sona ermesinden Lozan Antlaşması'nın imzalanması kadar olan süreçte SSCB'nin taviz olarak görüp eleştirdiği noktalar ve anti-Sovyet hava üzerinde duruldu. Ardından SSCB'nin bu eleştirel bakışına adeta cevap niteliğindeki Türkiye'nin bu dönemde uyguladığı politikanın nedenleri ortaya kondu.