Η ακαδημαϊκή υποεπίδοση αποτελεί ένα ιδιαίτερα συχνό και σύνθετο φαινόμενο που απαντά σε μαθητές απ’ όλο το εύρος των γνωστικών και μαθησιακών ικανοτήτων και ιδιαίτερα στους μαθητές με υψηλές ικανότητες. Παρά τη συχνότητά της, ωστόσο, η υποεπίδοση αποτελεί ζήτημα που έχει απασχολήσει ελάχιστα την ελληνική εκπαιδευτική έρευνα. Η ανεπαρκής μελέτη του φαινομένου και των παραγόντων που συνδέονται με την εμφάνισή του, καθώς και η απουσία μεθόδων εντοπισμού μαθητών υψηλών ικανοτήτων με υποεπίδοση συνεπάγεται την απουσία στοχευμένων κι αποτελεσματικών μεθόδων για την αντιμετώπισή του. Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, η παρούσα εργασία απέβλεπε στην κατανόηση του πλαισίου εμφάνισης της υποεπίδοσης και στην συνακόλουθη διαμόρφωση ενός στοχευμένου προγράμματος παρέμβασης για την αντιμετώπισή της. Προς το σκοπό αυτό πραγματοποιήθηκε εκπαιδευτική έρευνα δράση με την αξιοποίηση πολλαπλών πηγών δεδομένων και μικτών μεθόδων. Επιπλέον, σχεδιάστηκε κι εφαρμόστηκε ένα πρόγραμμα εστιασμένης στη λύση σχολικής μεντορείας σε δείγμα 18 μαθητών Γυμνασίου (12 μαθητές υψηλών ικανοτήτων, 6 μαθητές μέσων ικανοτήτων) μέσης ηλικίας 14,1 ετών. Από τα δεδομένα προέκυψε η δημιουργία ενός ετεραρχικού θεωρητικού μοντέλου διαμόρφωσης και αναπαραγωγής μιας αρνητικής ακαδημαϊκής ταυτότητας που φαινόταν να είναι συνυφασμένη με την υποεπίδοση. Ακολούθως, τα αποτελέσματα κατέδειξαν ότι η εφαρμογή μαθητοκεντρικών ψυχοπαιδαγωγικών προσεγγίσεων μπορούσε να συμβάλει τόσο στη βελτίωση της ακαδημαϊκής επίδοσης, όσο και στην αναδιαπραγμάτευση της αρνητικής ακαδημαϊκής ταυτότητας των μαθητών με υποεπίδοση, καθώς και στην αναπλαισίωση της σχέσης τους με το σχολικό περιβάλλον. Τα ευρήματα της έρευνας θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν περαιτέρω για την εφαρμογή ολιστικών παρεμβάσεων για την υποστήριξη μαθητών με υποεπίδοση και αυξημένο κίνδυνο σχολικής διαρροής.