Bu çalışmanın amacı Rekreasyonda Algılanan Sağlık Çıktıları Ölçeğinin (RASÇÖ) geçerlik ve güvenirlik değerlerinin incelenmesidir. Araştırma örneklemini oluşturan ilk grup; bir platformun düzenli olarak organize ettiği açık hava rekreasyon etkinliğine katılan ve düzenli olarak haftada en az iki kez koşan 166 kadın ve 179 erkek olmak üzere toplam 345 katılımcıdan (kadınyaş ort=31.59±9.36, erkekyaş ort=34.36±11.10, toplamyaş ort=33.02±10.38 yıl), ikinci grup ise 91 kadın ve 109 erkek olmak üzere toplam 200 katılımcıdan (kadınyaş ort=33.24±8.71, erkekyaş ort =33.18±9.03, toplamyaş ort=33.21±8.87 yıl) oluşmaktadır. Ölçeğin dil geçerliliği süreçlerinden sonra RASÇÖ’nün yapı geçerliğini sınamak amacıyla birinci grupta uygulanan açımlayıcı faktör analizi sonuçları; yapının üç faktörlü olduğunu ortaya koymaktadır. Buna göre birinci faktör toplam varyansın %25.98’ini; ikinci faktör toplam varyansın %22.30’unu ve üçüncü faktör toplam varyansın %18.05’ini açıklamakta ve toplam varyansın %66.34’ünü açıkladığı saptanmıştır. RASÇÖ’nün üç faktörlü yapısının düzenli egzersiz yapan bireyler üzerinde doğrulanıp doğrulanmadığını ortaya koymak için yapılan Doğrulayıcı Faktör analizi sonuçları ise yapıyı desteklemektedir. Birinci düzey DFA analizi, RASÇÖ’nün orijinal formundaki gibi üç faktörlü yapısını doğrulamış ve Türkçe uyarlaması yapılan ölçek maddelerinin orijinal formdaki maddeler ile örtüştüğü tespit edilmiştir. Birinci ve ikinci düzey DFA analizi sonuçlarından elde edilen uyum indekslerinin hem kabul edilebilir ve mükemmel uyum indeksleri arasında yer aldığı hem de birbirine yakın olduğu saptanmıştır ve uyum yeterliğinin iyi olduğu tespit edilmiştir. Ölçeğin üç alt boyutu için hesaplanan Cronbach alfa ve bileşik güvenirlik katsayıları ölçeğin güvenilir olduğunu ortaya koymaktadır. Sonuç olarak; RASÇÖ Türkçe versiyonunun geçerli ve güvenilir bir ölçüm aracı olarak serbest zaman ve rekreasyon araştırmalarında kullanılabileceği söylenebilir.

The aim of this study is to highlight the relationship between free time management and the academic success of university students and to examine their free time management levels in terms of different variables. With this aim, a total of 267 university students (106 females, 39.7%; 161 males, 60.3%) were selected through random sampling. The study was designed as a relation scanning model. The study sample consisted of the students attending at İstanbul University, Faculty of Sports Sciences. The average age of the participant students was 22.27 ± 1.34. As data collection instruments of the study, "The Free Time Management Scale" which aimed to determine free time management levels of responders and was developed by Wang et al. (2011) and adapted into Turkish by Akgül and Karaküçük (2015) was used as well as a personal information form which was prepared by the researcher. Frequency (f) and percentage (%) were applied to determine the distribution of the participants' personal information, the Shapiro Wilks normality test was used to see if the data possessed a normal distribution, and that the data was appropriate for the parametric test conditions was revealed, independent t test and ANOVA tests were applied to describe the meaningful differences.Lastly, the Pearson correlation analysis was conducted to measure the relationship between the sub dimensions of the scale and academic success levels of the participant students. Regarding gender, male students scored more in "Goal Determination and Method" sub dimension than female students (t=-1.759; p<0.05). Regarding age variable, the 21-25 aged students scored more in "Assessment," "Free Time Attitude" and "Programming" sub dimensions than the students in other age groups in (f= 3.657; 5.085; 4.237; p<0.05). In terms of departments of the students, statistically meaningful no difference was found while there were significant differences in "Free Time Attitude" and "Programming" sub dimensions in terms of class variable. Lastly, a positively medium relationship was found between the free time managements and academic success of the participants. Consequently, it was determined that male participants were more successful in goal and method determination in free time management than females, that the 21-25 year-old students were better at assessment, attitudes and programming regarding free time management than other age group students and that the participants who could spend and manage their free time more effectively also had higher academic success, which indicates that it had a positive effect on their academic success.

The purpose of this research is to examine university students' leisure time management and perceptions of boredom according to various factors and to put forward the relationship between those two concepts. The test group of the research has been selected with purposive sampling among students from Istanbul University-Cerrahpaşa Faculty of Sport Sciences and 170 "Male" and 82 "Female" students with an average age of 21,71 ± 3,10 have volunteered to take part. In the research "Leisure Time Management Scale," which has been developed by Wang et al. (2011) and adapted into Turkish by Akgül and Karaküçük (2015), and "Leisure Boredom Scale," which has been developed by Iso-Ahola and Weisseinger (1990), and adapted to Turkish by Kara et al. (2014), has been used. In order to determine the personal information of participants the percentage and frequency methods; to determine whether the data has normal distribution or not the Shapiro Wilks normalcy test has been applied and after concluding, that the data is conformable with the parametric test conditions, MANOVA and Pearson Correlation tests have been used for data analysis. According to the analysis; in view of gender variable, in both leisure time management and leisure boredom perceptions scale a significant difference has been observed (p<0.05). In view of age variable, in the "Programming" subdimension of leisure time management and in all subdimensions of leisure boredom perception scale a significant difference has been observed (p<0.05). In view of wealth variable, in the "Leisure time manner" and "Programming" subdimensions of leisure time management scale a significant difference has been observed but no difference has been observed in leisure time perception. Finally, a negative and meaningful relationship has been observed between the two scales. In conclusion it is possible to claim, that the leisure time management and boredom perception of participants has had significant differences in view of some variables and that when they can manage their leisure time, they are satisfied.

The importance of the benefits that individuals get from the activities they participate in their leisure is increasing day by day. It is known that the benefits gained are reflected positively in many aspects of the individual’s life. From this point of view, this study aimed to examine the effect of the benefits obtained by university students in their leisure on the prediction of entrepreneurship and academic hopelessness. The study group of the research consisted of a total of 457 students, 247 males and 210 females, selected by easy sampling method, and studying at Istanbul University-Cerrahpaşa Faculty of Sports Sciences. In addition to the personal information form, Leisure Benefit Scale (LBS) developed by Ho (2008) and adapted into Turkish by Akgül et al. (2018); Entrepreneurship Scale (ES) developed by Yılmaz and Sünbül (2009) and Academic Hopelessness Scale (AHS) developed by Gökalp and Soykan (2020) were used as data collection tools. The normality distribution of the data was decided according to the skewness and kurtosis values. After the data showed normal distribution, t-test, Pearson Correlation test, Multiple Regression analysis were performed in the analysis. As a result, while there were differences between university students’ leisure benefits and academic hopelessness according to their gender, a significant relationship was found between leisure benefits and entrepreneurship and academic hopelessness. In this context, it was concluded that social benefit from leisure benefits was a significant predictor of entrepreneurship and academic hopelessness.

ÖzetYaşamın her alanında insanı kuşatan olgu olarak müzik; ilk çağlardan beri iyileştirme, haberleşme, eğlenme unsuru olarak kullanıldığı gibi odaklanma işleviyle üretim faaliyetinde, cesaret arttırmada savaşlarda, motivasyon aracı olarak da sportif etkinliklerde kullanılmıştır (Colombe, 2006:34; Aydoğan, 2001:23). Kısacası hareketin arefesinde hep bulunan 'müzik'in, özünü hareket etmenin oluşturduğu 'spor'la iç içe olduğu söylenebilmektedir.Spor kültüründe yer edinen Tezahüratlar, ilk anda oldukça basit ve yalın gibi düşünülür. Ancak döneminin sosyal olaylarının yansıması niteliğinde derin ve karmaşık bir yapı arzettikleri söylenebilmektedir. Somut olmayan spor mirası içerisinde yer alan Tezahürat, sözlü gelenek biçimi olarak yaratıcılığı teşvik ve geleneğin sürekliliğini sağlamaktadır. Müzik aracılığıyla uyarılan duygular canlanmakta, anılar hatırlanmaktadır. İlgiyi canlı tutan yapısı ile futbol, zamanla kitleleri eğlendirip aynı amaçta birleştiren araç olarak toplumda yer edinmiştir. Futbolun, endüstrileşmiş yapısı, medyanın da desteğiyle gündem oluşturma ve değiştirme gücü edinerek önemli bir toplum mühendisliği aracı konumuna geldiği kabul edilmektedir. Bu anlamda yaşam biçimlerini belirlediği, inanç ve değerler oluşturup pekiştirdiği vurgulanmaktadır.Çalışmamızda, Türkiye'de modern futbolun organize biçimde oynanmaya başladığı 20. yy itibaren seyirci ve tezahüratlarını, icra edildiği dönemlerin toplumsal koşullarıyla ilişkisi bağlamında inceleyeceğiz. Bu kapsamda toplumun farklı dönem ve sosyo-ekonomik koşullarda futbol müsabakalarına yükledikleri anlamlar, futbolla ilişki biçimleri üzerinden modern futbolun sosyolojik tahliline katkıda bulunmayı amaçlanmaktadır. Literatür taramasına dayalı kuramsal bir çalışma gerçekleştirecektir.