No abstract

Aim: To evaluate the effects of vitamin D on transient elastography (TE, FibroScan) indices of liver steatosis (controlled attenuation parameter [CAP]) and fibrosis (liver stiffness measurement [LSM]) in adults with non-alcoholic fatty liver disease (NAFLD). Patients and Methods: In this randomized (2:1), double-blind, single-centre, 12-month trial, patients with NAFLD were treated with vitamin D (1000 IU/day) (n = 201) or a matching placebo (n = 110). Two co-primary outcomes were changes in CAP and LSM after 360 days of treatment versus baseline. Two main secondary outcomes were CAP/LSM changes after 180 days of treatment. Results: Both CAP and LSM gradually decreased in vitamin D-treated patients and slightly increased in the placebo arm. Vitamin D was superior to placebo for both primary outcomes (mean differences in CAP and LSM changes (−49.5 dB/m [95% CI −59.5 to −39.4] and −0.72 kPa [95% CI −1.43 to 0.00], respectively) and both secondary outcomes (−22.1 dB/m [−32.1 to −12.1] and −0.89 kPa [−1.61 to −0.17], respectively). Of a number of exploratory outcomes (change at 12 months vs. baseline), vitamin D reduced serum uric acid (−17.9 μmol/L [−30.6 to −5.2]), gamma-glutamyltransferase (−8.9 IU/L [−15.5 to −2.3)] and fasting serum insulin levels (−5.1 pmol/L [−9.3 to −0.8]) as well as the homeostatic model assessment of insulin resistance index (−1.6 [−3.1 to −0.2]) (false discovery rate [5%]-adjusted Pvalues between .0572 and .0952). Conclusion: Low-medium dose supplementation of vitamin D (1000 IU/day) over 12 months reduces TE indices of liver steatosis (CAP) and fibrosis (LSM) in NAFLD patients.

No abstract

No abstract

Uvod: Utvrditi povezanost između controlled attenuation parameter (CAP) kao elastografskog parametra steatoze jetre i jetrene tvrdoće (liver stiffness measurements; LSM) kao elastografskog parametra fibroze definiranih metodom tranzijetne elastografije (TE) i različitih kliničkih i biokemijskih parametrima kod bolesnika s jednom ili više komponenti metaboličkog sindroma (MetS). Naša hipoteza je da arterijska hipertenzija (AH) utječe na fibrozu jetre više od drugih MetS komponenti.Pacijenti i metode: U ovo presječno istraživanje uključili smo 648 bolesnika u razdoblju od 2013. do 2015. godine. Temeljem kliničkih i laboratorijskih parametara isključene su druge etiologije kronične bolesti jetre. Značajna steatoza jetre definirana je vrijednostima CAP-a ≥ 238 dB/m, a značajna fibroza vrijednostima LSM-a > 7 kPa.Rezultati: Od 648 bolesnika, 82,1 % imao je AH, 45,7 % šećernu bolest tip 2 (T2DM), 77,9 % dislipidemiju, prosječan opseg struka bio je 103 ± 14 cm, a 67,3 % bolesnika ispunilo je kriterije za dijagnozu MetS-a. Bolesnici s CAP ≥ 238 dB/m (n = 572) imali su značajno veću prevalenciju MetS-a i svih njegovih komponenti u usporedbi s bolesnicima s urednim CAP-om. Bolesnici s CAP ≥ 238 dB/m i LSM > 7,0 kPa (n = 103) imali su više vrijednosti jetrenih enzima i veću prevalenciju MetS-a i svih njegovih komponenti u odnosu na bolesnike s povišenim CAP-om, a urednim LSM-om. Analizirajući metaboličke parametre, u multivarijatnoj analizi, čimbenici koji su bili nezavisno udruženi s povišenim CAP-om bili su prisustvo MetS-a (i njegove pojedinačne komponente), inzulinska rezistencija (IR) (definirana HOMA-IR bodovnim sustavom) i povišeni urati. Najjaču povezanost s CAP-om pokazala je dislipidemija. Slično, u multivarijatnoj analizi čimbenici koji su bili nezavisno povezani s povišenim LSM-om bili su MetS (i njegove pojedinačne komponente), IR i povišeni urati. Od svih metaboličkih komponenti, najjaču povezanost s povišenim LSM-om pokazala je arterijska hipertenzija (OR 3,73; 95%Cl 1,57-8,85; p < 0,005).Zaključak: Sve komponente MetS-a značajno su povezane sa CAP-om i LSM-om kao elastografskim parametrima stetaoze i fibroze jetre. Od svih metaboličkih komponenti, arterijska hipertenzija ima najveći utjecaj na fibrozu jetre izraže-nu LSM vrijednostima kod NAFLD bolesnika.Ivan Jakopčić