In order to understand scientists' incentives to form collaborative relations, we have conducted a study looking into academically relevant resources, which scientists contribute into collaborations with others. The data we describe in this paper are an egocentric dataset assembled by coding originally qualitative material. It is 40 multiplex ego networks containing data on individual attributes (such as gender, scientific degree), collaboration ties (including alter-alter ties), and resource flows. Resources are coded using a developed inventory of 25 types of academically relevant resources egos and alters contribute into their collaborations. We share the data with the research community with the hopes of enriching knowledge and tools for studying sociological and behavioral aspects of science as a social process.

In order to understand scientists' incentives to form collaborative relations, we have conducted a study looking into academically relevant resources, which scientists contribute into collaborations with others. The data we describe in this paper are an egocentric dataset assembled by coding originally qualitative material. It is 40 multiplex ego networks containing data on individual attributes (such as gender, scientific degree), collaboration ties (including alter-alter ties), and resource flows. Resources are coded using a developed inventory of 25 types of academically relevant resources egos and alters contribute into their collaborations. We share the data with the research community with the hopes of enriching knowledge and tools for studying sociological and behavioral aspects of science as a social process.

Współpraca w nauce jest względnie dobrze opisywana na poziomie makro dzięki ilościowym analizom dużych baz bibliograficznych. Takie ujęcie współpracy naukowej ma jednak szereg znanych ograniczeń. Stoimy na stanowisku, że, aby poszerzyć wiedzę o procesach społecznych w świecie nauki, konieczne jest bardziej pogłębione ujęcie, które (1) rozróżnia różne typy aktorów społecznych identyfikowanych przez naukowców jako potencjalni współpracownicy, (2) identyfikuje cechy relacji współpracy, które potencjalni współpracownicy postrzegają jako istotne, (3) jakimi strukturami sieci relacji współpracy otoczeni są naukowcy i jakie czynniki odpowiadają za zróżnicowanie tych struktur. Za pomocą 30 wywiadów pogłębionych (IDI) przeprowadzonych z polskimi naukowcami zebraliśmy szczegółowe informacje na temat poszczególnych współpracy, które pozwoliły nam na analizę relacji z indywidualnych perspektyw i rozrysowanie ego-centrycznych sieci współpracy poszczególnych respondentów. Wśród swoich współpracowników naukowcy wymieniają zarówno osoby, jak i zespoły lub całe instytucje. Rozróżniają również współprace symetryczne i niesymetryczne. Struktury ego-centrycznych sieci współpracy są zróżnicowane ze względu na (a) strategie przywódcze kierowników zespołów, szczególnie pod względem tego, czy zespoły są budowane wokół ludzi, czy też raczej wokół pozycji; (b) ulokowanie instytucjonalne poprzez łatwość bądź trudność nawiązywania współpracy z naukowcami z większych ośrodków; (c) stopień naukowy i zmiany w zasadach finansowania, albowiem grant badawczy dla „młodego naukowca” pozwala mu na więcej swobody i oderwanie od lokalnych hierarchii organizacyjnych.