WprowadzenieZgodnie z zaleceniami zawartymi w normie PN-EN 1993-1-1 [1], w analizie poprzecznych stężeń dachowych zaleca się uwzględniać zastępczą imperfekcję geometryczną, w postaci wstępnej, łukowej imperfekcji górnych pasów rygli o wartości 0 m Analysis of the horizontal roof bracings in terms of the initial bow imperfection AbstractThe author's approach has been presented in this paper for the determination of the stabilizing load for bracing systems. Such an approach allows replacing the pre-bending of the upper flanges in the 3D model. An example of a practical application of this approach has been presented in this paper for a single-nave hall. The obtained results were compared to the geometrical non-linear calculations of 3D construction model with the geometrical imperfections and to the 2D calculation of the bracing systems model based on codes.

W praktyce inżynierskiej niejednokrotnie zachodzi potrzeba zwiększenia nośności prętów kratownic skonstruowanych z pojedynczych kształtowników, na przykład krawężników przestrzennych trzonów kratowych wież i masztów telekomunikacyjnych z kątowników równoramiennych. Jedną z chętnie wykorzystywanych w takich konstrukcjach możliwości wzmocnienia jest zamontowanie równoległego pręta, mającego za zadanie przejęcie części sił wewnętrznych oraz poprawienie stateczności pręta wzmacnianego. Dość powszechnie stosuje się dogodne w montażu rozwiązania (rys. 1), których istotnymi cechami z punktu widzenia statyki może być jednak brak jednoczesnego przekazywania siły na kątownik wzmacniany i wzmacniający w węźle kratownicy czy też pojawianie się dodatkowych albo zmiany istniejących mimośrodów. Zwykle też stosuje się możliwie ograniczoną liczbę wzajemnych połączeń prętów w postaci przewiązek, nakładek lub przekładek. Wszystko to powoduje niepełną efektywność takich wzmocnień w porównaniu do ilości zużytego materiału. W literaturze nie poświęcono też szczególnie wiele miejsca kwestii wstępnego obciążenia pręta w chwili wzmocnienia oraz podatności połączeń pręta wzmacniającego z elementami wzmacniającymi.

WprowadzeniePrzeprowadzenie bardziej rozbudowanych analiz dotyczących klimatu wewnętrznego i zużycia energii w obiektach budowlanych wiąże się zazwyczaj ze stosowaniem odpowiednich narzędzi symulacyjnych (programów symulujących przepływy energii w stanach nieustalonych).Ocena wiarygodności analizy łączy się dodatkowo z oceną wpływu zmian określonych parametrów (fizycznych, geometrycznych, klimatycznych itd.) na wynik końcowy prowadzonej symulacji. Rozważając problem w aspekcie klimatycznym, wiadomo, że parametry, takie jak: temperatura, różnica temperatur, napromienianie słoneczne, ruch powietrza, mają zdecydowany wpływ zarówno na zużycie energii, jak i wewnętrzny komfort termiczny badanego obiektu.Symulowanie prostej odpowiedzi termicznej (obiektu jednostrefowego lub bardziej złożonego, wielostrefowego) wymaga kolejno: -utworzenia modelu badanego obiektu, -określenia warunków brzegowych, -opisania interakcji układu obiekt-otoczenie, -wprowadzenia odpowiednich dla danego modelu parametrów fizycznych.Procedura i budowa modelu obwarowana jest określonymi warunkami (rys. 1). Modele matematyczne umożliwiające na analityczne (lub numeryczne) wyznaczanie funkcji przejścia strumieni ciepła przez przegrody strefy pozwalają m.in. na: -otrzymanie rozkładu temperatur na powierzchniach przegrody, -określenie czasu wychładzania obiektu (po wyłączeniu ogrzewania) czy -ocenę wartości energii potrzebnej do zapewnienia określonego komfortu termicznego.

No abstract