Türk sosyal sigorta sistemi, sık yapılan müdahalelerle sosyal sigorta haklarını ve yükümlülüklerini düzenleyen mevzuat bakımından adeta "yap-boz-yap" döngüsüne girmiştir. Geçmişte 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanunu ve 5434 Sayılı T.C. Emekli Sandığı Kanunu dağınık sosyal sigorta mevzuatını toplamayı amaçlayan "tek çatı" kanunları olarak yürürlüğe girmişti. 5510 sayılı Kanun da aynı gerekçelerle hazırlanmış ve yürürlüğe konulmuş bir "tek çatı" kanunudur. Ancak Kanunun yürürlük tarihinden bugüne (Eylül 2022) kadar geçen 16 yıllık sürede 80 ayrı müdahale ile değişiklikler yapılmıştır. Adeta tarih bir kez daha tekerrür etmekte ve önceki dönemlerde olduğu gibi 5510 sayılı Kanunda da yeniden "sadeleştirme" amaçlı kapsamlı düzenleme yapma ihtiyacı doğmaya başlamıştır. Kısacası, Türk sosyal sigorta sistemi yine "düzenle-boz-yeniden düzenle döngüsüne" doğru hızla yol almaktadır. Bu çalışmada bu döngüyü yaratan gelişmeler, sosyal sigorta mevzuatı ile ilgili "nitel" değişimler esas alınarak incelenmektedir. Bu inceleme ile sosyal sigorta mevzuatında sık yapılan değişikliklerle ortaya çıkan "yap-boz-yap kısır döngüsünün" sosyal sigorta hak ve yükümlülükler dengesine yönelik olumsuz etkilerine dikkat çekilmeye çalışılmaktadır.

Uluslararası Çalışma Örgütüne göre; temel bir insan hakkı olarak kabul edilmesine rağmen Dünya nüfusunun yalnızca %27’si çağdaş standartlarda sosyal güvenlik hakkından faydalanırken %73’ü yetersiz (kısmen) veya hiç sosyal güvenceye sahip değildir (ILO, 2014:1). Bugün gelinen nokta itibarıyla sanayi toplumu sosyal güvenlik sistemi ve yaklaşımı ile herkesi, her tehlikeye karşı sosyal güvenlik kapsamına alma hedefini gerçekleştirmede güçlükler yaşanmaktadır. 1980’li yıllarda başlayan arayışlar, ILO’nun 2012 tarih ve 202 sayılı Sosyal Koruma Tabanları Tavsiye Kararı ile yeni bir safhaya gelmiştir. 202 sayılı Tavsiye Kararı, sosyal güvenliğin, toplumu oluşturan herkesi, bütün hayatı boyunca sosyal koruma altına alacak bir sosyal güvenlik sistemi oluşturma çabalarına zemin teşkil edecek gibi görünmektedir. Çabalar ve gelişmeler, 21. Yüzyılın ilk çeyreğinin, sosyal güvenlikte yeniden yapılanma ve dönüşümün temel esaslarının belirginleştiği bir dönem olacağını göstermektedir.

In this study was to investigate the effect of the nutrition and physical exercise habits change on overweight in Balikesir Science High School students. Eighty-five volunteered students (46 girls and 39 boys), were participated in this study. The participants' nutrition habits and physical characteristics were analyzed in 15 years old (grade 9) then compared to 18 years old (grade 12) values. The study results showed that increased in body weight, height and body mass index (BMI) in grade 12 compared to grade 9., whereas waist/hip ratio was not significantly increased. The participation in physical activity and physical activity duration was declined in grade 12 (p=0.000, p=0.004 respectively). When evaluated the questions scores, the nutrition habit risk score was increased except question 2 and 5. In addition, boys more participated in physical activity than girls (p=0.001) while in grade 12, this physical activity participation level more than decreased in girls compared to boys (p=0.04). In conclusion, this study results indicated that in grade 12 or 18 years old, bad nutrition habits increased and physical exercise participation level decreased with school and exam factors.