ÖzBu çalışmada sosyal bilgiler dersinde kültür aktarımını gerçekleştirmek için araştırmacı tarafından internet tabanlı sanal bir gerçeklik uygulaması (itSGU) geliştirilmiş ve bunun kültür aktarımı sürecine olan etkisi incelenmiştir. itSGU, ADDIE (analiz, tasarım, geliştirme, uygulama ve değerlendirme) öğretim tasarımı modeli baz alınarak oluşturulmuştur. Analiz aşamasında kültürün aktarımında yaşanan zorluklar etkili olmuştur. Aynı zamanda Google tarafından sanal gerçeklik teknolojisi için geliştirilen CardBoard'ın Millî Eğitim Bakanlığı engeli nedeniyle YouTube videolarını aktaramaması itSGU'ya olan ihtiyacı ortaya çıkarmıştır. Modelin tasarım aşamasında itSGU, değişim ve sürekliliği algılama becerisine ve senaryo tabanlı öğrenmeye yönelik olarak planlanmıştır. Modelin üçüncü aşamasında çeşitli programlama dilleriyle geliştirilerek itSGU bir uygulama haline getirilmiştir. Böylece sanal gerçeklik ekipmanlarıyla (gözlük ve jiroskop sensörlü mobil telefon) önerilen senaryolara uygun olarak öğrencilerin hareket etmesini sağlamıştır. Modelin dördüncü aşamasında bir devlet okulunda sosyal bilgiler dersinde itSGU uygulanmış, son basamakta ise öğrenciler tarafından değerlendirilmiştir. Bu doğrultuda temel nitel araştırma yönteminden yararlanılmıştır. Çalışma grubunu uygulamaya katılan öğrencilerden zincir örnekleme ile belirlenen on öğrenci oluşturmuştur. Verilerin derlenmesi için çalışma grubuyla standartlaştırılmış açık uçlu bir görüşme gerçekleştirilmiştir. Elde edilen veriler içerik analiziyle incelenmiştir. Bulgular itSGU'nun etkili kültür aktarımında ve kültürün algılanmasında etkili olduğu ve diğer derslerde de etkili olabileceği sonucunu ortaya çıkarmıştır. Bununla birlikte itSGU'nun gerçek hayatta kullanılabileceği, eğitimde seviyeyi yükseltebileceği, görsellik sayesinde öğrenme açısından iyi olduğu, değişimi, sürekliliği ve kalıcılığı sağladığı, derste kullanılması gerektiği ve eğlenceli olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca itSGU'nun geliştirilmesi gerektiği de görülmüştür.

In this study, a world map featured in Divan-ı Lugati't-Türk and drawn by Kashgarli Mahmud was made interactive through the use of Seyyah, a geographic information system (GIS) application developed in response to ADDIE, an instructional design teaching model. The geographical symbols and notes on the world map drawn by Kashgarli Mahmud were transferred to Seyyah's database so evidence-based learning could occur. The aim of the research is to evaluate the process of transforming the information obtained by the Social Studies teacher candidates with evidence into a jointly structured knowledge with the political literacy skill. The study is a qualitative action research project using a technical, scientific and collaborative approach. In this context, descriptive analysis was used to interpret the political literacy information which was interpreted and organized by Social Science teacher candidates into Seyyah's database. A standardized open-ended interview was conducted with the teacher candidates to detect the relationship between the use of Seyyah with evidence-based learning, political literacy and culture, the common structuring process and general status of information. Data from ten Social Science teacher candidates was analyzed by content analysis. The Social Science teacher candidates in the study were determined by the maximum diversity method which is a purposeful sampling method. According to the findings from Seyyah's database, Social Studies teacher candidates organized the political literacy information from the world map under four elements: cities; countries; regions and physical geography elements. There were three different categories of political knowledge in other geographical signs and nations themes. Findings obtained from the opinions of candidates show that Seyyah requires the use of high-level thinking skills in evidence-based learning to jointly structure political literacy information in a database, and present and evaluate Turkish culture in a different form.

ÖzYapılandırmacı eğitim anlayışı çerçevesinde öğrenme ortamları çeşitli öğretim stratejileriyle tasarlanmaktadır. Bu süreçte başvurulan stratejilerden biri de otantik öğrenmedir. Gerçek dünya bağlamında öğrenmeyi sağlayan otantik öğrenme bu yönüyle diğer öğretim stratejilerinden ayrılmaktadır. Ülkemizde otantik öğrenme üzerine çeşitli bilimsel çalışmalar yapılmakta, uygulamalar geliştirilmekte ancak bu yaklaşımın temellerini somut örneklerle ortaya koyacak bir çalışma ise henüz bulunmamaktadır. Dolayısıyla bu çalışmada mevcut literatürde otantik öğrenme olarak ifade edilen ancak temelleri çok eski dönemlere dayanan bu yaklaşıma ait temel uygulamaların ve materyallerin Türk eğitim tarihi literatüründen tespit edilip değerlendirilmesi amaçlanmaktadır. Araştırma bu çerçevede önemli olup Türklerin siyasi anlamda teşkilatlanmaya başladıkları milattan önceki dönemlerden itibaren Hun Devleti (Hiung-nu), Göktürk Kağanlığı, Uygur Kağanlığı, Karahanlı Devleti, Gazneli Devleti, Büyük Selçuklu Devleti, Anadolu Selçuklu Devleti ile Osmanlı Devleti'nde kullanılan öğrenme ve öğretim uygulamalarını, stratejilerini ve materyallerini temel alarak yürütülmüştür. Araştırmada bu amaç doğrultusunda tarama modeliyle tasarlanan ve retrospektif bir bakış açısıyla yürütülen zamansal bir tarama gerçekleştirilmiştir. Bulgular, otantik öğrenmenin ve öğretim uygulamalarının, stratejilerinin ve materyallerinin Türk eğitim tarihinin başlangıcıyla birlikte kullanıldığını, hatta değerler eğitiminde özellikle yararlanılan bir yaklaşım olduğunu ortaya koymuştur. Ayrıca meslek edindirmede ve gerçek hayata hazırlamada otantik öğrenmenin öncelikle başvurulan bir öğrenme stratejisi olarak görüldüğü tespit edilmiştir. Ulaşılan bu sonuçlar doğrultusunda araştırmacılara, akademisyenlere ve eğitimcilere çeşitli önerilerde bulunulmuştur.

Amaç: Bu araştırmada otantik öğrenme stratejisine göre yapılandırılan uzaktan bir öğrenme sisteminin öğrencilerin akademik başarılarına, derse karşı tutumlarına ve tarihsel empati yapabilme becerilerine etkisini tespit etmek amaçlanmaktadır. Yöntem: Çalışmada nicel araştırma yöntemlerinden yararlanılmıştır. Çalışma için nicel veri elde edebilmek için yarı deneysel model kullanılmıştır. Basit tesadüfi örnekleme ile seçilen bir okuldan kontrol grubuna 24, deney grubuna ise 30 öğrenci atanmıştır. Öğrencilerin akademik başarılarını tespit etmek için Altıkulaç (2014) tarafından geliştirilen akademik başarı testi, derse karşı tutumlarını belirleyebilmek için Yeşiltaş & Yılmazer (2015) tarafından geliştirilen tutum ölçeği, tarihsel empati yapabilme becerilerini ölçmek için ise Çalışkan & Demir (2019) tarafından geliştirilen Tarihsel Empati Ölçeği ön test ve son test olarak uygulanmıştır. Ölçeklerden elde edilen veriler bağımsız gruplar t-testi ile analiz edilmiştir. Çalışmada otantik bir uzaktan öğrenme ortamı olarak İneç (2012) tarafından ADDIE (Analyze, Design, Development, Implementation & Evaluation) öğretim tasarım modeliyle geliştirilen Seyyah adlı bir coğrafi bilgi sistemleri uygulaması kullanılmıştır. Seyyah bu çalışma için otantik öğrenme stratejisine uygun bir şekilde yapılandırılarak sürümü yükseltilmiştir. Sistem üzerindeki etkinlikler ise senaryoların ve kanıtların kullanıldığı kurgular üzerinden çoklu bir ortama dönüştürülmüş ve Seyyah’ın bir geo-medya uygulaması olarak kullanılması sağlanmıştır. Bulgular: Çalışmadan elde edilen bulgular, deney grubu öğrencilerinin akademik başarılarının, derse karşı tutumlarının ve tarihsel empati yapabilme becerilerinin kontrol grubu öğrencilerine göre daha anlamlı bir fark gösterdiğini ortaya koymuştur. Özgünlük: Çalışma, otantik öğrenmeyi gerçekleştiren uzaktan bir öğrenme sisteminin ilk kez uygulanması, COVID-19 pandemisinden etkilenmeyen deneysel bir sürece sahip olması ve T.C. İnkılap Tarihi ve Atatürkçülük dersinde ilk defa otantik öğrenme stratejisinin uygulanması gibi nedenlerle önemli görülmektedir.

No abstract