Η έννοια της χαρισματικότητας τελεί τόσο υπό αίρεση όσο και υπό διερεύνηση επιτρέποντας έτσι τη δημοσιοποίηση ποικίλων ερμηνειών και θεωρήσεων. Ορισμένες από αυτές, παρότι στερούνται ερευνητικής θεμελίωσης, αποκτούν επιστημονικού τύπου ισχύ και καθίστανται ευρέως αποδεκτές. Σκοπός της παρούσας θεωρητικής μελέτης είναι η ανάδειξη της επιστημονικής αλήθειας περί χαρισματικότητας μέσω της εξέτασης εδραιωμένων «μύθων», προκειμένου να προσδιοριστούν οι κατάλληλες συνθήκες που εξυπηρετούν τις ανάγκες των χαρισματικών μαθητών. Η ανασκόπηση διαμορφώνεται στις εξής ενότητες: κριτήρια προσδιορισμού της χαρισματικότητας, εννοιολογικός διαφορό-προσδιορισμός αυτής, χαρακτηριστικά των χαρισματικών ατόμων και σύστοιχες εκπαιδευτικές, κοινωνικές και συναισθηματικές ανάγκες τους. Η μελέτη κατέδειξε την έλλειψη εννοιολογικής σύγκλισης στο ανοικτό πεδίο της χαρισματικότητας, η οποία συσχετίζεται με το δείκτη ευφυΐας, αλλά θεωρείται και συνισταμένη εκφάνσεων νοημοσύνης. Επιπλέον διίστανται τα ευρήματα για τα ακαδημαϊκά και κοινωνικό-συναισθηματικά οφέλη των χαρισματικών μαθητών ανά εκπαιδευτικό πλαίσιο. Ως προς την εξυπηρέτηση των ιδιαίτερων αναγκών των χαρισματικών μαθητών, αναδείχθηκαν η ανάγκη και η αποτελεσματικότητα αφενός του εμπλουτισμένου μαθησιακού περιβάλλοντος, αφετέρου της επαρκούς κατάρτισης των εκπαιδευτικών τους. Συμπερασματικά, επαφίεται στην Πολιτεία η αναγνώριση και κάλυψη των αναγκών των χαρισματικών μαθητών και η σύστοιχη επιμόρφωση των εκπαιδευτικών τους. Στους επιστήμονες-ερευνητές επαφίεται η αναζήτηση σύγχρονων ευρημάτων αναφορικά με τα μεθοδολογικά πρότυπα ανάδειξης των χαρισματικών ατόμων.