Η αγωνιστική ισορροπία είναι μια σημαντική έννοια στα επαγγελματικά ομαδικά αθλήματα και ένα από πιο σημαντικά ζητήματα που πρέπει να διευθετήσουν οι ιθύνοντες του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου προκειμένου να διασφαλίζεται η επιτυχία του μακροπρόθεσμα. Σκοπός της παρούσας διατριβής είναι να συμβάλει στην συστηματική και ακριβέστερη ποσοτικοποίηση της αγωνιστικής ισορροπίας στα επαγγελματικά ομαδικά αθλήματα δίδοντας ιδιαίτερη έμφαση στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Βασικό στοιχείο της διατριβής είναι η διαπίστωση ότι οι Ευρωπαϊκές λίγκες ποδοσφαίρου είναι δομημένες σε τρία επίπεδα και προσφέρουν πολλαπλά έπαθλα. Σε αυτό το πλαίσιο, το κυρίαρχο ζήτημα για την ποσοτική ανάλυση είναι ότι οι υπάρχοντες δείκτες μέτρησης της αγωνιστικής ισορροπίας δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν την σύνθετη αυτή δομή του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Σχεδιάστηκαν νέοι δείκτες με την μέθοδο μέσων όρων για την αναγκαιότητα ποσοτικοποίησης του ανταγωνισμού για κάθε επίπεδο και αποτίμηση των βαθμολογικών θέσεων ανάλογα με την σημασία που τους προσδίδουν οι φίλαθλοι. Σχεδιάστηκε ένα μεθοδολογικό πλαίσιο για την διερεύνηση της συμπεριφοράς όλων των δεικτών και χρησιμοποιήθηκε μια ανάλυση ευαισθησίας σε συνδυασμό με την εμπειρική εξέταση. Ο υπολογισμός μεγάλου αριθμού δεικτών (25 στο σύνολό τους) από δεδομένα οκτώ Ευρωπαϊκών χωρών και για 45-50 αγωνιστικές περιόδους, αποκαλύπτει οτι η Σουηδική είναι η πιο ανταγωνιστική από τις λίγκες και ακολουθούν η Νορβηγική, η Γαλλική και η Γερμανική. Στην κατάταξη έπονται η Αγγλική και η Ιταλική ενώ η Βελγική και η Ελληνική είναι οι λιγότερο ανταγωνιστικές. Βρέθηκε ότι ανεξάρτητα από την αβεβαιότητα για τα αποτελέσματα κατά την διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου, στο τέλος επικρατεί η δυνατή ομάδα. Επιπλέον, η κατάταξη της προηγούμενης περιόδου καθορίζει περισσότερο την κατάκτηση του πρωταθλήματος παρά την παραμονή στην κατηγορία. Τέλος, επιβεβαιώνεται η αποτελεσματικότητα του μέτρου “προβιβασμός-υποβιβασμός” για την βελτίωση της αγωνιστικής ισορροπίας και η έλλειψη ανταγωνισμού για τον τίτλο του πρωταθλητή.Για τον προσδιορισμό της σπουδαιότητας της έννοιας της αγωνιστικής ισορροπίας και της σχετικής σημασίας όλων των εξεταζόμενων δεικτών κατασκευάστηκε ένα οικονομετρικό μοντέλο με βάση την αναπαραμετροποιημένη Αυτοπαλίνδρομη Κατανεμημένης Υστέρησης σωρευτική παλινδρόμηση. Για την εκτίμηση του μοντέλου χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος του Γενικευμένου Εκτιμητή Ελαχίστων Τετραγώνων - Φαινομενικά μη Συνδεόμενων Παλινδρομήσεων. Τα ευρήματα στηρίζουν την καθιερωμένη “Uncertainty of Outcome Hypothesis”, δηλαδή, ότι στο πλαίσιο της σύνθετης δομής του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, η αγωνιστική ισορροπία επηρεάζει την συμπεριφορά των φιλάθλων που εκδηλώνεται με την προσέλευσή τους στους αγώνες. Η σχετική σημασία των επιπέδων και των βαθμολογικών θέσεων ποικίλλει αρκετά όπως καταδεικνύεται από το σταθμισμένο πρότυπο που προσφέρεται από τον καταλληλότερο δείκτη Special Dynamic Concentration ο οποίος καλύπτει ταυτοχρόνως τα τρία επίπεδα και τις δύο διαστάσεις. Τα αποτελέσματα που απορρέουν από την οικονομετρική ανάλυση θα μπορούσαν, αν ληφθούν υπ’ όψιν, να διευκολύνουν τους διοικούντες στην προσπάθειά τους να εξασφαλίσουν την βιωσιμότητα των Ευρωπαϊκών λιγκών που απειλούνται από τις επιδεινούμενες τιμές της αγωνιστικής ισορροπίας.