Οι βρούχοι είναι έντομα της τάξης των Κολεοπτέρων που προσβάλλουν σπόρους ψυχανθών, τόσο στον αγρό, όσο και στην αποθήκη. Αποτελούν σημαντικούς εχθρούς των αποθηκευμένων οσπρίων παγκοσμίως καθώς οι προσβεβλημένοι σπόροι χάνουν εμπορική του αξίας αλλά και την βλαστικότητα. Αντικείμενο έρευνας της παρούσας διατριβής, αποτέλεσε η αναγνώριση ειδών βρούχων που απαντώνται ανά την Ελλάδα και η αξιολόγηση νέων φιλικών προς το περιβάλλον και τον άνθρωπο ουσιών, ως μέσων αντιμετώπισης των βρούχων. Στην πρώτη σειρά πειραμάτων συλλέχθηκαν από 6 περιοχές της Ελλάδας 5530 άτομα που ταξινομήθηκαν σε 5 διαφορετικά είδη βρούχων και μαζί με αυτά 1 είδος παρασιτοειδούς υμενοπτέρου. Από τα δείγματα μας αναγνωρίστηκαν τα είδη Bruchus pisorum (σε συχνότητα 57.2%), Acanthoscelides obtectus (σε συχνότητα 10.8%), Bruchus rufimanus (σε συχνότητα 12.8%) και τα Callosobruchus chinensis και Callosobruchus maculatus (σε συχνότητα 5,6%). Στη δεύτερη σειρά πειραμάτων αξιολογήθηκε η εντομοκτόνος δράση ορισμένων αδρανών σκονών για την αντιμετώπιση του βρούχου των φασολιών. Αξιολογήθηκε, η εντομοκτόνος δράση ζεόλιθου ελληνικής προέλευσης σε ενήλικα του βρούχου των φασολιών A. obtectus και βρέθηκε ότι η μέση θανατηφόρος δόση ήταν 1.1 g ζεόλιθου ανά κιλό σπόρων φασολιού. Η εντομοκτόνος δράση του ζεόλιθου βρέθηκε να μην επηρεάζεται από τη θερμοκρασία και σχετική υγρασία. Επιπλέον, αξιολογήθηκε η δράση του καολίνη, της γης των διατόμων και ενός ιταλικής προέλευσης ζεόλιθου, σε ενήλικα άτομα του A. obtectus. Βρέθηκε ότι, με συγκέντρωση 5 g αδρανούς σκόνεως ανά κιλό σπόρων φασολιών προκαλείται ποσοστό θνησιμότητας >80% σε 48 ώρες μετά την εφαρμογή. Επιπλέον, βρέθηκε ότι ζεόλιθοι διαφορετικής προέλευσης και ορυκτολογικής σύστασης, όταν εφαρμόστηκαν σε σπόρους φασολιών προκάλεσαν 100% θνησιμότητα σε προνύμφες του A. obtectus. Σε συνεργασία με το Τμήμα Γεωλογίας του Α.Π.Θ., έγιναν οι ορυκτολογικές και χημικές αναλύσεις των ζεολιθικών πετρωμάτων που χρησιμοποιήθηκαν. Σε μία τρίτη σειρά πειραμάτων, αξιολογήθηκε η εντομοκτόνος δράση ατμών από καύση και θέρμανση επεξεργασμένου καπνού τσιγάρων. Στα πειράματα αυτά ενήλικα άτομα του A. obtectus εκτέθηκαν σε καπνό που προερχόταν από τσιγάρα. Ο καπνός παράχθηκε είτε από καύση (τσιγάρο τύπου στριφτού) είτε από θέρμανση (τσιγάρο τύπου iqos). Βρέθηκε ότι, όταν ενήλικα άτομα του A. obtectus εκτέθηκαν για 3 μέρες σε συγκέντρωση 40% ατμού από καύση ή θέρμανση καπνού, προκλήθηκε αντίστοιχα θνησιμότητα περίπου 80% και 30%, αντίστοιχα. Τα αποτελέσματα των πειραμάτων μας, συμβάλλουν στη γνώση της παρουσίας των βρούχων στον ελλαδικό χώρο και στην ανάπτυξη καινοτόμων μεθόδων αντιμετώπισης.

3.6.2.5 Έναρξη με μεταλοκαρβενικά σύμπλοκα 52 3.7 ΜηχανισμοΣ της αντίδρασης διάδοσης 53 3.7.1 Χαρακτηριστικά γνωρίσματα του μηχανισμού μεταλλοκαρβενικών/μεταλλοκυκλοβουτανικών δακτυλίων 3.7.2 Ενδείξεις για ενώσεις μεταλλοκαρβενίου-ολεφίνης 3.7.3 Ενδείξεις για τον σχηματισμό μεταλλοκαρβενικών συμπλόκων 3.7.4 Ενδείξεις για τον σχηματισμό μεταλλοκυκλοβουτανικού δακτυλίου 3.8 Μηχανισμός της αντίδρασης τερματισμού του πολυμερισμού viii ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 Πολυμερισμός ακετυλενίων 4.1 Διαχωρισμοσ ακετυλενίων (μονομερών) 4.2 Μέθοδοι πολυμερισμού 4.3 Ισομέρεια πολυακετυλενικών μακρομορίων 4.4 Καταλύτες Πολυμερισμού 4.4.1 Σύμπλοκα του Μολυβδαινίου και του Βολφραμίου 4.4.2 Μεταλλο-αλογονίδια 4.4.3 Μεταλλο-καρβονύλια 4.4.4 Μεταλλο-καρβένια 66 4.4.5 Καταλύτες Nb και Ta 67 4.4.6 Καταλύτες Rh 68 4.4.7 Άλλοι μεταλλικοί καταλύτες των Ομάδων VIII-X 71 ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΟΡΕΙΕΣ 5.1 ΓΕΝΙΚΑ 5.1.1 Χρησιμοποιούμενα όργανα και τεχνικές 5.1.2 Παρασκευή διαλύματος μονομερούς 5.1.3 Καθαρισμός φαινυλακετυλενίου, κυκλοπεντενίου, κυκλοοκτενίου, κυκλοεπτενίου, κυκλοοκταδιενίου 5.1.4 Παρασκευή κυκλοπενταδιενίου και δικυκλοπενταδιενίου 5.1.5 Παρασκευή αμαλγάματος Hg/Na (0,4% Να) 5.2 ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ ΣΥΜΠΛΟΚΩΝ 5.2.1 Παρασκευή K 3 [W 2 Cl 9 ] 5.2.2 Παρασκευή (TΒΑ) 3 [W 2 Cl 9 ] 5.2.3 Παρασκευή Li 4 [W 2 Me 8 ]•4Et 2 O 5.2.4 Παρασκευή (TBΑ)[ReO 4 ] 5.2.5 Παρασκευή (TBΑ) 2 [Re 2 Cl 8 ] 5.2.6 Παρασκευή WCl 4 (THF) 2 5.2.7 Παρασκευή Na 4 [W 2 Cl 8 (THF) x ] 5.3 Πορεία αντίδρασης πολυμερισμού

Η αριθμητική προσομοίωση των σύγχρονων υποσυστημάτων των ολοκληρωμένων κυκλωμάτων, όπως τα ηλεκτρικά δίκτυα, οι αγωγοί διασύνδεσης και οι περιοχές υποστρώματος, έχουν θεμελιώδη σημασία για την βιομηχανία ολοκληρωμένων κυκλωμάτων. Τα ηλεκτρικά μοντέλα των προαναφερθέντων συστημάτων είναι τεράστια και η λειτουργική τους προσομοίωση απαιτεί την επίλυση συστημάτων εξισώσεων με διαστάσεις που μπορούν να φτάσουν αρκετά εκατομμύρια. Οι τεχνικές υποβιβασμού τάξης μοντέλου (model order reduction - MOR) παρέχουν ελκυστικούς τρόπους για τη μείωση αυτών των πολύπλοκων μοντέλων, αντικαθιστώντας τα με μοντέλα με πολύ μικρότερες εσωτερικές διαστάσεις των οποίων η συμπεριφορά στις θύρες εισόδου / εξόδου (ports) προσεγγίζει αυτή των αρχικών μοντέλων. Οι μέθοδοι MOR τύπου “εξισορρόπησης και αποκοπής” (Balanced Truncation - BT) των εσωτερικών καταστάσεων που είναι ταυτόχρονα μη επαρκώς ελέγξιμες από τις εισόδους και μη επαρκώς παρατηρήσιμες στις εξόδους, διαθέτουν το πλεονέκτημα των πολύ αξιόπιστων εκτιμήσεων για την ακρίβεια προσέγγισης του μειωμένου μοντέλου. Εμπεριέχουν, όμως, σημαντικό υπολογιστικό και αποθηκευτικό κόστος για την εξαγωγή των μειωμένων μοντέλων, καθώς απαιτούν την επίλυση δαπανηρών εξισώσεων πυκνών πινάκων τύπου Lyapunov, γεγονός που τις καθιστά άμεσα εφαρμόσιμες μόνο σε μοντέλα της τάξης λίγων χιλιάδων καταστάσεων. Για να απαλειφθεί το υπολογιστικό κόστος και οι ανάγκες αποθήκευσης, έχουν αναπτυχθεί μέθοδοι παραγοντοποίησης χαμηλού βαθμού (low-rank) που επιτρέπουν την χρήση αυτών των μεθόδων σε πραγματικές εφαρμογές. Η έμφαση στην παρούσα εργασία δίνεται σε κυκλωματικά και θερμικά μοντέλα που προκύπτουν από ολοκληρωμένα κυκλώματα και στον υπολογισμό του ελαττωμένου μοντέλου σε συγκεκριμένα παράθυρα συχνοτήτων ή χρόνου, καθώς και στην αποδοτική υλοποίηση μεθόδων τύπου Balanced Truncation. Στις περισσότερες εφαρμογές το κύκλωμα προορίζεται να λειτουργεί μόνο σε συγκεκριμένα παράθυρα συχνοτήτων, πράγμα που σημαίνει ότι το το μοντέλο μειωμένης τάξης μπορεί να γίνει άσκοπα μεγάλο για να επιτευχθεί προσέγγιση σε όλες τις συχνότητες. Αντίστοιχα στα θερμικά μοντέλα υπάρχει συνήθως ένας τελικός χρόνος κατά τον οποίο όλες οι θερμικές επιδράσεις μπορούν να θεωρηθούν ότι έχουν φθάσει σε σταθερή κατάσταση. Η εστίαση δίνεται σε μεθόδους υποβιβασμού τάξης μοντέλου σε συγκεκριμένα παράθυρα συχνοτήτων ή χρόνου, σε συνδυασμό με την αποδοτική υλοποίησης αραιών μεθόδων για τον υπολογισμό των εξισώσεων πινάκων τύπου Lyapunov με σκοπό τον χειρισμό μεγάλων μοντέλων εισόδου.

Η παρούσα διδακτορική διατριβή αφορά τη εξέταση της προτεινόμενης νέας διαταραχής υπέρμετρης χρήσης Διαδικτύου και Η/Υ (Υ.Χ.Δ). Σκοπός της μελέτης ήταν η διακρίβωση της ψυχιατρικής συννοσηρότητας σε φοιτητές που προβαίνουν σε Υ.Χ.Δ, της οποίας η ένταση κατηγοριοποιείται ως εθιστική. Ακόμη, η ανεύρεση κοινωνικο-δημογραφικών παραγόντων, καθώς και των στοιχείων οργάνωσης της προσωπικότητας, τα οποία απαντώνται συχνότερα σε αυτούς, σε σύγκριση με φοιτητές που ανταποκρίνονται στις ακαδημαϊκές τους υποχρεώσεις. Η μελέτη περιλαμβάνει παρουσίαση της σχετικής βιβλιογραφίας, όπου και αναφέρεται συνοπτικά η ιστορική πορεία ανάδειξης του προβλήματος, οι πτυχές του, οι λόγοι που μπορεί να οδηγήσουν στην έναρξη και εγκαθίδρυση της σχετικής συμπεριφοράς, οι απόπειρες ορισμού και ταξινόμησης της κλινικής οντότητας καθώς και οι πληθυσμιακές και κλινικές μελέτες του φαινομένου. Εξετάστηκαν παράλληλα και συγκριτικά δύο ερευνητικοί πληθυσμοί ως προς τις συνήθειες χρήσης Η/Υ και Διαδικτύου καθώς και τα υποκείμενα στοιχεία ψυχοπαθολογίας και προσωπικότητας, σε μία προσπάθεια ανάδειξης των υποκείμενων συνδέσεων. Το κλινικό δείγμα αποτελείτο από τα πρώτα 50 άτομα τα οποία εξετάστηκαν στο πλαίσιο λειτουργίας της Συμβουλευτικής υπηρεσίας αντιμετώπισης παθολογικής χρήσης Η/Υ και Διαδικτύου του Α.Π.Θ. Ο πληθυσμός ελέγχου αποτελείτο από 268 τεταρτοετείς φοιτητές Ιατρικής. Οι ερευνητικές υποθέσεις οι οποίες επιβεβαιώθηκαν στο σύνολο τους ήταν ότι: α. Συμπτώματα διαταραχής Υ.Χ.Δ συνδέθηκαν με αρνητικές εκβάσεις στην ακαδημαϊκή πορεία και στην εμφάνιση ψυχοπαθολογικών συμπτωμάτων σε φοιτητές χωρίς κλινική διάγνωση. β. Οι κλινικά διαγνωσμένοι φοιτητές παρουσιάζουν σημαντική ψυχιατρική συμπτωματολογία και συννοσηρότητα με κλινικά σύνδρομα (50% στο δείγμα μας) και διαταραχές προσωπικότητας (40% στο δείγμα μας). γ. Η ενασχόληση με διαφορετικές διαδικτυακές δραστηριότητες συνδέεται με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά προσωπικότητας και ψυχικές άμυνες καθώς και με διαφορετικά επίπεδα ψυχοπαθολογίας κατά περίπτωση. δ. Η Υ.Χ.Δ συνδέεται με ένα διακριτό προφίλ ψυχικής απαρτίωσης το οποίο αναλύεται σε χαρακτηριστικά προσωπικότητας και ψυχικές άμυνες τα οποία διαφέρουν από τον πληθυσμό αναφοράς. ε. Διακρίνεται ένα ψυχοπαθολογικό συνεχές διάστημα ανάλογα με τη βαρύτητα Υ.Χ.Δ. Καταλήγοντας συμπεραίνουμε ότι η υπέρμετρη χρήση Διαδικτύου και Η/Υ απαντάται και σε μη-κλινικούς πληθυσμούς φοιτητών, ενώ οι ακραίες εκφράσεις της σε επίπεδο εθιστικής χρήσης αποτελούν ένα σημαντικό εμπόδιο ολοκλήρωσης των σπουδών και ομαλής κοινωνικοποίησης. Απαιτείται η προσοχή της Πολιτείας και η παροχή των απαραίτητων μέσων προς αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού.