Οι διδάσκοντες της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης αντιμετωπίζουν την πρόκληση της οργάνωση της διδασκαλίας και της μάθησης  κατά τρόπο που θα ανταποκρίνεται τις εκπαιδευτικές ανάγκες και τις εμπειρίες των φοιτητών τους, που τα τελευταία χρόνια έχουν κυρίως ψηφιακό υπόβαθρο. Η παραδοσιακή διδασκαλία με διάλεξη φαίνεται να μην τις καλύπτει·, αντιθέτως, εμφανίζεται να έχει ως αποτέλεσμα τόσο την ελλιπή επικοινωνία και αλληλεπίδραση μεταξύ των φοιτητών αλλά και μεταξύ φοιτητών – διδασκόντων, όσο και την αδυναμία ένταξης συνεργατικών μεθόδων εργασίας. Στο πλαίσιο αυτό, επιχειρήθηκε η εφαρμογή του καινοτόμου μοντέλου της ανεστραμμένης τάξης (flipped classroom). Η εργασία παρουσιάζει  όψεις αυτής της εφαρμογής, η οποία είχε τη μορφή έρευνας δράσης που διήρκησε ένα εξάμηνο και εφαρμόστηκε στο μάθημα «Σύγχρονες Παιδαγωγικές Προσεγγίσεις», στο Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με συμμετέχοντες 131 φοιτητές. Η θεματική ανάλυση περιεχομένου των εργασιών των συμμετεχόντων σε δύο φάσεις κωδικοποίησης οδηγούν σε συμπεράσματα ικανά να τροφοδοτήσουν τον στοχασμό της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης. Σκιαγραφείται μια αισιόδοξη εικόνα τόσο σε διδακτικό επίπεδο με το αυξημένο ενδιαφέρον των φοιτητών να επιθυμούν να συμμετέχουν ενεργά στην εκπαιδευτική διαδικασία καθορίζοντας σε σημαντικό βαθμό της πορεία της, όσο και σε κοινωνικό συμβάλλοντας στην αλληλεπίδραση, τη συνεργασία και κατ’ επέκταση τη κοινωνικοποίησή τους εντός και εκτός της πανεπιστημιακής αίθουσας.