In the Prevention Center “Diktio Alpha”, a short-term group program of psychological support was developed to address the issue of smoking cessation at the local level in Thessaloniki. The aim of this study was to describe the application and effectiveness of the pilot psychological support group program as it was conducted by the Prevention Center. The program used an eclectic model, which was based on the Cognitive-Behavioural Therapy and Gestalt Therapy principles. Eight (8) two-hour focus group meetings were held from April until June 2016. The sample consisted of seven women (n=7) aged 37-59 years (M= 47.7 years). The participants’ level of nicotine dependence was measured through the use of Fagerström scale, where two people indicated low dependence, four medium dependence and one (person) high dependence. Data was codified and analyzed through the use of thematic analysis. According to the analysis, six broad thematic categories were formed: a) pre-thinking, how life was before the decision of cessation, b) thought or consideration of the decision to cease smoking, c) preparation for the cessation, d) action, e) maintaining of cessation, how life is after cigarette, and f) relapse. A follow-up call was conducted six months after the intervention, where three participants were found to having maintained smoking cessation. The results of this study could be used in the design and implementation of more intervention programs at a local level targeting vulnerable social groups.

ΠερίληψηΗ παρούσα έρευνα στοχεύει να διερευνήσει τις απόψεις των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης για το ρόλο και τις πρακτικές που υιοθετούν στην εφαρμογή της διαπολιτισμικής παιδαγωγικής για την αντιμετώπιση των αναγκών των δίγλωσσων μαθητών/μαθητριών στο διαπολιτισμικό πλαίσιο εκπαίδευσης. Διεξήγαμε έρευνα με ερωτηματολόγιο που αποτελούνταν από ερωτήσεις κλειστού και ανοικτού τύπου, που βασίστηκε σε προηγούμενες έρευνες από τη διεθνή και ελληνική βιβλιογραφία, το οποίο διανεμήθηκε και συμπληρώθηκε από 106 εκπαιδευτικούς (86 γυναίκες και 20 άντρες, ηλικίας 25-55 ετών) που εργάζονται σε Δημοτικά σχολεία της Αχαΐας. Τα ερευνητικά αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι εκπαιδευτικοί με χαμηλή επιμόρφωση σε θέματα διαπολιτισμικής παιδαγωγικής αντιλαμβάνονται περισσότερο στερεοτυπικά τη διαπολιτισμική παιδαγωγική, πράγμα που τους οδηγεί στην υιοθέτηση συγκεκριμένων εκπαιδευτικών πρακτικών για την κάλυψη των αναγκών των δίγλωσσων μαθητών/μαθητριών. Τέλος, τα ερευνητικά αποτελέσματα καταδεικνύουν ότι οι εκπαιδευτικοί δεν αναγνωρίζουν υψηλά τη δική τους ευθύνη για την αντιμετώπιση αυτών των αναγκών. Περαιτέρω ποιοτικές έρευνες θα πρέπει να πραγματοποιηθούν στο πλαίσιο της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης προκειμένου να γίνουν περισσότερο κατανοητές οι ατομικές δυσκολίες που εκπαιδευτικοί και μαθητές/μαθήτριες αντιμετωπίζουν. Ακόμη, αυτές οι δυσκολίες θα μπορούσαν να ειδωθούν ως μέρος της μαθησιακής καθώς και της κοινωνικοποιητικής διαδικασίας διαδικασίας των μαθητών/μαθητριών που προέρχονται από διαφορετικά πολιτισμικά περιβάλλοντα. AbstractThe Πυργιωτάκης, 2000. Triandafyllidou, Maroufof, Dimitriadi, & Yousef, 2014 .Χατζησωτηρίου & Ξενοφώντος, 2014). Υπό αυτήν την προοπτική το διαπολιτισμικό μοντέλο εκπαίδευσης αποτελεί μία νέα εκπαιδευτική προσέγγιση σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία, η οποία διαρκώς μεταβάλλεται και όπου οι ταυτότητες των ανθρώπων είναι υπό διαρκή διαπραγμάτευση.Κατά το διαπολιτισμικό μοντέλο εκπαίδευσης σκοπός είναι ο ανασχηματισμός του σχολείου, μέσα από την υιοθέτηση εκείνων των εκπαιδευτικών πρακτικών που θα διευκολύνουν την επικοινωνία όλων των εμπλεκόμενων στην εκπαιδευτική διαδικασία και θα διασφαλίζουν την εκπαιδευτική ισότητα (Banks, 1991 . Κοσμέτος, 2012). Το διαπολιτισμικό μοντέλο εκπαίδευσης είναι δυνατόν να εφαρμοστεί στο πλαίσιο της τάξης προκειμένου να διαμορφώσει τόσο το αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών όσο και την παιδαγωγική εφαρμογή (Guo & Jamal, 2007). Ενώ, όπως γίνεται κατανοητό, μέσω αυτού του μοντέλου εκπαίδευσης προωθείται η διαμόρφωση πιο δίκαιων και πλουραλιστικών εκπαιδευτικών περιβαλλόντων (Nieto & Bode, 2008). Η πολυγλωσσία αποτελεί σημαντική διάσταση της πολυπολιτισμικής κοινωνίας και θέτει ζήτημα παιδαγωγικής ισότητας (Χατζησωτηρίου & Ξενοφώντος, 2014: 176), δηλαδή δημιουργίας ίσων εκπαιδευτικών ευκαιριών για όλο το μαθητικό πληθυσμό. Όπως λοιπόν γίνεται αντιληπτό, το ζήτημα της πολυγλωσσίας ή διγλωσσίας αποτελεί σημαντική διάσταση της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης. Ειδικότερα, «όταν αναφερόμαστε σε δίγλωσσους/δίγλωσσες μαθητές/μαθήτριες, συνήθως εννοούμε αυτούς που μπορεί να εί...

Η παρούσα διδακτορική διατριβή αποτελεί πρωτότυπη ερευνητική ιδέα αναφορικά με τον σχεδιασμό και την εφαρμογή παρεμβάσεων θετικής ψυχολογίας για την αντιμετώπιση της επαγγελματικής εξουθένωσης των επαγγελματιών υγείας εντός των κλινικών περιβαλλόντων εργασίας τους. Πιο συγκεκριμένα, η διατριβή μελέτησε το σχεδιασμό, την εφαρμογή και την αποτελεσματικότητα παρεμβάσεων θετικής ψυχολογίας με απώτερο σκοπό την ενδυνάμωση ή/και ανάπτυξη της ψυχικής ανθεκτικότητας των επαγγελματιών υγείας υπό τη μορφή ανοικτών ομαδικών συναντήσεων με τους συμμετέχοντες εντός των κλινικών περιβαλλόντων εργασίας τους.Τα ειδικότερα ερευνητικά ερωτήματα στα οποία αποσκοπούσε να απαντήσει η παρούσα διατριβή αφορούν: 1) Ποιοι τύποι μη- κλινικών παρεμβάσεων έχουν εφαρμοστεί σε νοσοκομειακά περιβάλλοντα και ποια είναι η αποτελεσματικότητά τους; 2) Ποια είναι η αποτελεσματικότητα των παρεμβάσεων για την αύξηση της ψυχικής ανθεκτικότητας των ιατρών; 3) Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μια μονοχρονική παρέμβαση για την αύξηση των θετικών συναισθημάτων σε επαγγελματίες υγείας; Και 4) Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε επαναλαμβανόμενες παρεμβάσεις θετικής ψυχολογίας για την αύξηση της ψυχικής ανθεκτικότητας των επαγγελματιών υγείας σε κλινικά περιβάλλοντα; Η παρούσα διατριβή χωρίζεται σε τέσσερις μελέτες. Η πρώτη μελέτη αφορά τη διερευνητική βιβλιογραφική ανασκόπηση ως προς την ύπαρξη και καταγραφή των ειδών μη-κλινικών συναντήσεων που πραγματοποιούνται εντός και εκτός του κλινικού περιβάλλοντος μεταξύ των επαγγελματιών υγείας ή/και του ιατρο-νοσηλευτικού προσωπικού. Από τα αποτελέσματα της μελέτης έγινε κατανοητό ότι οι μη-κλινικές συναντήσεις αναπτύχθηκαν ως μια απώτερη προσπάθεια προώθησης μιας κουλτούρας ασφάλειας ασθενών μέσα στα νοσοκομειακά περιβάλλοντα. Λαμβάνοντας υπόψη το παραπάνω αποτέλεσμα, και σε συνδυασμό με την αναδυόμενη γνώση στο χώρο της Θετικής Ψυχολογίας για αντιμετώπιση της επαγγελματικής εξουθένωσης των επαγγελματιών υγείας και βελτίωση της ασφάλειας ασθενών, δημιουργήθηκε το ερώτημα για την αποτελεσματικότητα των παρεμβάσεων που ήδη εφαρμόζονται σε δείγμα ιατρών για την αύξηση της ψυχικής τους ανθεκτικότητας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η δεύτερη μελέτη αφορούσε μια συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση της διεθνούς ερευνητικής βιβλιογραφίας αναφορικά με την αποτελεσματικότητα εφαρμογής των παρεμβάσεων για την ενδυνάμωση της ψυχικής ανθεκτικότητας των ιατρών προκειμένου να ενημερώσουμε το σχεδιασμό και την εφαρμογή των παρεμβάσεων που σκοπεύαμε να υιοθετήσουμε στη συνέχεια. Οι προηγούμενες δύο ανασκοπήσεις ενημέρωσαν τον σχεδιασμό μιας πρώτης πιλοτικής παρέμβασης επαγγελματικής αναγνώρισης που εφαρμόστηκε σε δείγμα επαγγελματικών υγείας που εργάζονται στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Από τα αποτελέσματα της παρέμβασης υποδεικνύεται ότι οι συμμετέχοντες ανέφεραν περισσότερα αισθήματα κυριαρχίας (ότι είχαν τον έλεγχο), αισθήματα ενθουσιασμού, περηφάνειας και έμπνευσης μετά τη λήψη της παρέμβασης. Τα δεδομένα αυτά υπογραμμίζουν τη σημαντικότητα της παροχής θετικής ανατροφοδότησης στη ψυχική ευεξία των επαγγελματιών υγείας. Στη συνέχεια, αντλήσαμε από τα δεδομένα της πιλοτικής παρέμβασης για το τελικό σχεδιασμό και την εφαρμογή παρεμβάσεων θετικής ψυχολογίας που εφαρμόσαμε σε δείγμα των επαγγελματιών υγείας σε κλινικά περιβάλλοντα (Β’ Μαιευτική- Γυναικολογική Κλινική του ΓΝΘ «Ιπποκράτειο» και Κέντρο Υγείας Νέας Μηχανιώνας) με απώτερο σκοπό την ενδυνάμωση ή/και ανάπτυξη της ψυχικής ανθεκτικότητας των συμμετεχόντων. Ειδικότερα, οι παρεμβάσεις εφαρμόστηκαν υπό τη μορφή μη-κλινικών ομαδικών συναντήσεων εντός των κλινικών περιβαλλόντων εργασίας των επαγγελματιών υγείας, είχαν διάρκεια μία ώρα περίπου και συχνότητα εφαρμογής ανά μία φορά το μήνα για τη Β’ Μαιευτική- Γυναικολογική Κλινική και ανά μία φορά την εβδομάδα για το Κέντρο Υγείας Νέας Μηχανιώνας. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν με τη χρήση ερωτηματολογίων που χορηγήθηκαν κατά την έναρξη και λήξη των παρεμβάσεων, καθώς και από τη χρήση ημερολογίων που οι συμμετέχοντες συμπλήρωναν πριν την έναρξη των ημερήσιων παρεμβάσεων. Από την ανάλυση των δεδομένων φάνηκε μια στατιστικώς σημαντική αύξηση της ψυχικής ανθεκτικότητας στους συμμετέχοντες του Κέντρου Υγείας Νέας Μηχανιώνας μετά τη λήψη της παρέμβασης. Συνολικά, τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για το σχεδιασμό μελλοντικών παρεμβάσεων θετικής ψυχολογίας σε δείγμα επαγγελματιών υγείας μεγαλύτερης διάρκειας και συχνότητας. Ενώ νέες πολιτικές υγείας θα μπορούσαν να λάβουν σοβαρά υπόψη τους τα συνολικά αποτελέσματα από την εφαρμογή των παρεμβάσεων αυτών για τον επανασχεδιασμό των συστημάτων υγείας και της ασφάλειας ασθενών και εργαζομένων σε αυτά.

No abstract

Η παρούσα έρευνα στοχεύει να διερευνήσει τις απόψεις των εκπαιδευτικών για τα κίνητρα που υιοθετούν σχετικά με την περαιτέρω επιμόρφωσή τους σε θέματα διαπολιτισμικής παιδαγωγικής για την κάλυψη των αναγκών[1] των δίγλωσσων μαθητών.  Διεξήγαμε έρευνα με ερωτηματολόγιο με ερωτήσεις κλειστού και ανοικτού τύπου, που βασίστηκε σε προηγούμενες έρευνες από τη διεθνή και ελληνική βιβλιογραφία, το οποίο διανεμήθηκε και συμπληρώθηκε από 106 εκπαιδευτικούς που εργάζονταν σε Δημοτικά σχολεία της Αχαΐας.Τα ερευνητικά αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι εκπαιδευτικοί με χαμηλή επιμόρφωση σε θέματα διαπολιτισμικής παιδαγωγικής υιοθετούν πιο στερεοτυπικές αντιλήψεις που τους οδηγούν στην αναγνώριση συγκεκριμένων κινήτρων και αντίστοιχων εμποδίων ως προς την επιμόρφωσή τους σε θέματα διαπολιτισμικής παιδαγωγικής. Επιπλέον, αυτές οι στερεοτυπικές αντιλήψεις τους για τη διαπολιτισμική παιδαγωγική έχουν ως αποτέλεσμα την υιοθέτηση συγκεκριμένων εκπαιδευτικών πρακτικών για την κάλυψη των εκπαιδευτικών και κοινωνικών αναγκών των δίγλωσσων μαθητών. Τέλος, τα ερευνητικά αποτελέσματα καταδεικνύουν ότι οι εκπαιδευτικοί δεν αναγνωρίζουν υψηλά τη δική τους ευθύνη για την αντιμετώπιση των αναγκών των δίγλωσσων μαθητών.Περαιτέρω ποιοτικές έρευνες θα έπρεπε να λάβουν χώρα στο πλαίσιο της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, προκειμένου να αποκρυσταλλωθούν καλύτερα οι επιμέρους δυσκολίες των εκπαιδευτικών σε σχέση με τους δίγλωσσους μαθητές. Δυσκολίες που αναφέρονται τόσο στη μαθησιακή διαδικασία όσο και στην κοινωνικοποιητική ενταξιακή πορεία των παιδιών που προέρχονται από διαφορετικά πολιτισμικά περιβάλλοντα.