Η αυτορρυθμιζόμενη μάθηση (Self-Regulated Learning - SRL), είναι η διαδικασία στην οποία το άτομο είναι αυτό το οποίο επιλέγει, διαχειρίζεται και αποτιμά τις μαθησιακές δραστηριότητες στις οποίες συνειδητά εμπλέκεται, σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Η σταδιακή προσέγγιση της αυτοδιαχείρισης στη μάθηση εφαρμόζεται κατά κύριο λόγο στην εκπαίδευση ενηλίκων. Μέσω της διδασκαλίας δίνεται έμφαση στη διαδικασία της μάθησης. Επιπροσθέτως η εξάπλωση των προσωπικών υπολογιστών και των έξυπνων τηλεφώνων, καθώς και η ευρύτατα διαδεδομένη χρήση του Παγκόσμιου Ιστού, καθιστά απαραίτητη την χρήση των Νέων Τεχνολογιών στην Εκπαίδευση. Ο συνδυασμός των μέσων και εργαλείων στην εξ Αποστάσεως εκπαίδευση που διατίθενται και η ελεύθερη πρόσβαση στη συνεχώς εξελισσόμενη γνώση και πληροφορία, με απώτερο σκοπό τη δια βίου μάθηση, μπορεί να καλύψει τις συνεχώς αυξανόμενες απαιτήσεις του σύγχρονου ανθρώπου στη γνώση, στην εξειδίκευση, στην κατάρτιση και να οδηγήσει στη σημαντική μείωση των αποστάσεων και στη συνειδητή εμπλοκή σε μια πιο αυτοδειαχειριζόμενη μάθηση. Ο σκοπός της παρούσας έρευνας είναι να διερευνηθούν οι παράμετροι που οδηγούν στην αποτελεσματική μάθηση, μέσα από την αυτοδιαχείριση, με τη βοήθεια δικτυακής πλατφόρμας. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε σπουδαστές του Ετησίου Προγράμματος Παιδαγωγικής Κατάρτισης της Ανώτατης Σχολή Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης του Παραρτήματος Πατρών. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι τα περιβάλλοντα εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης (εξΑΕ) επηρεάζουν θετικά την εκπαιδευτική διαδικασία και συμβάλουν στην αυτορρυθμιζόμενη μάθηση.

Η διδασκαλία με χρήση συμμετοχικών τεχνικών είναι πιο αποτελεσματική και προάγει την αλληλεπίδραση μεταξύ των εκπαιδευτικών και των εκπαιδευομένων. Η έρευνα καταδεικνύει την ανάγκη χρήσης και αξιοποίησης των συμμετοχικών τεχνικών στην εξ αποστάσεως διδασκαλία. Μέσα από τα εργαλεία μιας πλατφόρμας τηλεδιάσκεψης δίνεται η δυνατότητα χρήσης και αξιοποίησης συμμετοχικών βιωματικών τεχνικών. Καθίσταται ενδιαφέρουσα η προοπτική διερεύνησης της αποτελεσματικότητας ενός τέτοιου περιβάλλοντος καθώς και της ερμηνείας των προβλημάτων και των δυσκολιών που ανακύπτουν. Από τα αποτελέσματα της έρευνας φαίνεται ότι η χρήση συμμετοχικών-βιωματικών τεχνικών μέσω της τηλεδιάσκεψης μπορεί να δημιουργεί αυθεντικά αλληλεπιδραστικά περιβάλλοντα μάθησης.

Σε αυτή την διεπιστημονικού χαρακτήρα εργασία επιχειρείται με την αξιοποίηση κοινωνιολογικών θεωρητικών εργαλείων η προσέγγιση του λόγου των μελών Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού (Δ.Ε.Π.) του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (ΕΑΠ) για τη διαμόρφωση των παιδαγωγικών ρόλων και την αλληλεπίδραση μεταξύ διδάσκοντα και διδασκόμενων στην περίπτωση υιοθέτησης των MOOCs για την παροχή ανοικτής και εξ αποστάσεως εκπαίδευσης από το ίδρυμα. Πρόκειται για μια ποιοτικού χαρακτήρα μελέτη στην οποία συμμετείχαν μέλη Δ.Ε.Π. του ΕΑΠ, που διαθέτουν το απαραίτητο επιστημονικό κεφάλαιο για να εκφράσουν έγκυρη γνώμη για τα εξεταζόμενα ζητήματα. Τα κυριότερα ευρήματα της έρευνας αυτής έδειξαν ότι θα πρέπει να γίνουν προσαρμογές στους ρόλους του διδάσκοντα και του διδασκόμενου εφόσον το ΕΑΠ προσφέρει μαθήματα τύπου MOOCs. Επίσης, με τα MOOCs δεν θα υπάρξει ουσιαστική αλληλεπίδραση μεταξύ καθηγητή και φοιτητών, ενώ και η αλληλεπίδραση μεταξύ των φοιτητών θα προκύψει εάν οι ίδιοι αυτενεργήσουν και αξιοποιήσουν τα forα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να επικοινωνήσουν μεταξύ τους για λόγους αλληλοϋποστήριξης και αλληλοβοήθειας. Τέλος, το σημαντικότερο πλεονέκτημα για τους διδάσκοντες που θα διδάξουν σε MOOCs θα είναι ότι θα γίνουν περισσότερο αναγνωρίσιμοι από τους πολίτες, ενώ πλεονέκτημα για τους διδασκόμενους θα είναι η πραγματική εφαρμογή του ιδεώδους της ανοικτότητας στο ΕΑΠ.

Η παρούσα εργασία είναι αποτέλεσμα έρευνας τεσσάρων ακαδημαϊκών ετών, από το 2013 ως 2017, στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης (Π.Τ.Δ.Ε) του Πανεπιστημίου Πατρών. Η έρευνα απευθύνεται στους νεοεισερχόμενους φοιτητές του Τμήματος. Ο σκοπός της έρευνας είναι να διαπιστωθούν οι τρόποι μάθησης στο μεταβατικό στάδιο από το σχολείο στο πανεπιστήμιο και να αναζητηθούν οι τάσεις χρήσης στο διαδίκτυο και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης για εκπαίδευση, πληροφόρηση και επικοινωνία.

Στην παρούσα εργασία παρουσιάζονται τα αποτελέσματα μιας μεγάλης κλίμακας έρευνας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης (Π.Τ.Δ.Ε) του Πανεπιστημίου Πατρών, με θέμα τη μετάβαση από το σχολείο στο πανεπιστήμιο και την αξιοποίηση του διαδικτύου και της τεχνολογίας στις σπουδές. Η έρευνα διεξήχθη επί τέσσερα συνεχόμενα ακαδημαϊκά έτη (2013-2017) και αφορούσε τους νεοεισαχθέντες φοιτητές και φοιτήτριες του τμήματος. Για την υλοποίηση της έρευνας αξιοποιήθηκε ερωτηματολόγιο με κλειστές και ανοιχτές ερωτήσεις.  Από τα ευρήματα της παρούσας ερευνητικής εργασίας προκύπτει  πως ο βαθμός της χρήσης του διαδικτύου και του κινητού τηλεφώνου, ως υποστηρικτικού μέσου στα συμβατικά πανεπιστημιακά ιδρύματα αλλά και από τους φοιτητές, ποικίλει. Για να είναι αποδοτική η χρήση των νέων τεχνολογιών και η επένδυση ενός ιδρύματος σ’ αυτές, χρειάζεται να έχουν τη γνώση και τη δυνατότητα να την αξιοποιήσουν και οι φοιτητές. Άρα, οι φοιτητές χρειάζεται να αναπτύξουν τις αντίστοιχες δεξιότητες.