Карагандинский государственный медицинский университет, г. Караганда, Казахстан РефератПлоскостопие -наиболее распространённое заболевание стоп, удельный вес которого по данным многих авторов составляет от 30 до 70%. Плоско-вальгусная деформация стоп, протекающая длительное время бессимптомно, в дальнейшем может привести к появлению болевого синдрома и хромоты, расстройств чувствительности, трофических нарушений, вызвать ограничение подвижности суставов стопы, развитие артрозных явлений с соответствующим прогрессированием нарушения функций. Своевременное начало лечения, комплексная патогенетическая и симптоматическая терапия, а также чёткое соблюдение реко-мендаций врача способствуют достижению максимального эффекта. Лечение пациентов с плоскостопи-ем направлено на стабилизацию опоры и зон перегрузок подошвенной поверхности, улучшение питания стопы и мышечно-связочного аппарата, а также суставов стопы, снижение болевого синдрома. Несмотря на распространённость патологии, широкий диапазон методов лечения и реабилитации, консервативное лечение не всегда приводит к положительному результату, и проблема остаётся нерешённой. В литера-турном обзоре рассмотрены основные направления консервативной терапии пациентов с плоскостопием с позиции доказательной медицины. Освещены данные о применении специальных ортезов и ортопедиче-ской обуви с целью коррекции деформации стоп с описанием возможных осложнений. Проанализированы основные формы лечебной физкультуры, применяемые для стабилизации тонуса мышц стопы. Описано применение физиотерапевтических факторов, направленных на улучшение трофики и кровообращения тканей, а также на укрепление мышечно-связочного аппарата голени и стоп. Приведены данные о приме-нении комплексной консервативной терапии пациентов с плоскостопием. Затронут вопрос об использо-вании медикаментозной терапии как части комплексного лечения. Ключевые слова: плоскостопие, плоско-вальгусная деформация стоп, реабилитация, ортопедическая коррекция. AbstractFlatfoot is the most common foot disease, the prevalence of which is 30-70% according to many authors. Planovalgus foot deformity asymptomatically existing for a long time can further lead to pain syndrome and limping, sensitivity disorders, trophic disorders, limitation of foot joints mobility, development of arthritic changes with corresponding progression of the function impairment. Timely initiation of treatment, complex pathogenetic and symptomatic therapy as well as strict adherence to the doctor's recommendations help to achieve maximum effect. The aims of treatment of patients with flatfoot are posture stabilization and support of overloaded zones of the plantar surface, improvement of supply of the foot and musculoskeletal apparatus, as well as foot joints, and reduction of pain syndrome. Despite the prevalence of pathology, as well as a wide range of methods of treatment and rehabilitation, conservative treatment does not always lead to a positive result and the problem remains unresolved. This literature review describes the main directions of conse...

The article provides literature review that reflect a modern view on the problem of articular pathology treatment and rehabilitation.Step-by-step osteoarthritis management schemes, published in the leading recommendations (NICE, OARSI, HKOA) are presented. The results of modern clinical trials, systematic reviews and meta-analyzes on the use of various methods of physical therapy for joints diseases treatment from the standpoint of evidence-based medicine are analyzed. Etiopathogenetic and clinical substantiation for inclusion of physiotherapy measures in rehabilitation programs were given to help maximizing the impact on all links of the pathological process chain.The use of different methods and techniques of physical therapy for osteoarthritis is currently debated, because of the contradictory literature data. Low level of evidence does not allow including physical therapy in the leading guidelines of osteoarthritis management. The reasons for low level of evidence might be small samples and insufficient degree of randomization in the majority of studies. Different sensitivity of patients to physical therapy and presence of associated diseases necessitate individualization of rehabilitation program that makes further large-scale assessment of impact of the physical factors difficult.However, considering physical therapy infinite possibilities, scientists continue to actively explore, constantly improve and implement a lot of new, highly effective methods of physiotherapy in rehabilitation process of osteoarthritis, proving the prospects of this type of conservative therapy.Keywords: osteoarthritis -physiotherapy -rehabilitation. J Clin Med Kaz 2016; 2(40):6-13Автор для корреспонденции: Минбаева Лариса Сергеевна, Карагандинский государственный медицинский университет. Адрес: г. Караганда, ул. Ержа-нова, 53-42. Тел.: +77053142637. E-mail: minbayeva_larissa@mail.ru.Буын пАтологиясы реАБилитАциясының мәселелеріне зАмАнуи көзқАрАс Шевелева н.и., минбаева л.с.Қарағанды мемелекеттік медицина университеті, медициналық реабилитология және дене тәрбиесі кафедрасы, Қарағанды, Қазахстан ТұжырымдамаМақалада буын патологиясының реабилитациясы және емдеу мәселеріне замануи көзқарастың көрінісінің, әдебиеттік шолудың мәліметтері көрсетілген.Остеоартроз менеджменті бойынша (NICE, OARSI, HKOA) жетекші нұсқауларда көрсетілген терапияның кезекті үлгісі жарықта көрсетілген. Дәлелді медицина ұстанынымен буын сырқаттарын емдеу үшін физиотерапияның әр түрлі үлгісін, үлгілі шолу және мета-анализді қолданумен замануи клиникалық зерттеулердің қорытындылары келтірілген. Патологиялық үдірістің барлық буындарына мейлінше тиімді әсер беру үшін, қалпына келтіру бағдарламасына физиотерапия құралын қосу үшін клиникалық және этиопатогенетикалық негіздеме берілген.Әдебиетте көрсетілген мағлұматтар қарама қайшы болғандықтан, остеоартроз кезінде әр түрлі физиотерапия үлгісін және әдісін қолдану қазіргі уақытта пікірталас тудырады. Дәлелдік деңгейдің төменділігі, остеоартрит менеджменті бойынша жетекші басшылыққа фи-зиотерапияны қосуға мүм...

Objective. To analyze distinctions in multidisciplinary approaches with respect to the timing of patients returning to daily physical activity after uncomplicated lumbar microdisectomy and to the readiness of doctors of various specialties to work according consensus guidelines.Material and Methods. A written questionnaire survey of 60 specialists (20 neurosurgeons, 28 neurologists and 12 rehabilitologists) involved in the management of patients during the first six months after uncomplicated lumbar microdisectomy was conducted. The questionnaire included 12 questions with several answer options on the timing of returning to daily physical activity, and on the need to provide patients with written recommendations on limitations in motion regimen, physical work, sexual activity, and bracing.Results. Significant dissonance both between doctors of the same specialty and of different specialties was demonstrated in the tactics of postoperative management of patients regarding the recommended terms for returning to daily activity. All respondents found it useful to create unified written recommendations on the motion regime, 90 % of specialists are ready to use the proposed recommendations after some modification. There was a slight increase in the recommended timing for return to daily physical activity compared with the recommendations of doctors in other countries.Conclusion. The demonstrated interdisciplinary differences in the treatment, rehabilitation and timing of physical activity restriction for patients after lumbar microdisectomy require unification of the tactics of postoperative management.